Αντιγόνη

Ως μια ελεγεία εξέγερσης αντιλαμβάνεται η παράσταση την κορυφαία τραγωδία, με το «Όχι» της Αντιγόνης να ορθώνεται ως η απόλυτη κατάφαση. Ο πόλεμος τελείωσε. Οι νεκροί περισυλλέγονται κάτω από το σκληρό φως των προβολέων. Το πεδίο της μάχης μεταφέρεται στα γυαλισμένα γραφεία των σύγχρονων κέντρων λήψης αποφάσεων. Η απόφαση της ηρωίδας να θάψει τον αδελφό της Πολυνείκη αντίκειται στην εντολή του βασιλιά Κρέοντα, οδηγώντας την τελικά στον θάνατο. Τα πεδία συγκρούσεων τίθενται σε αμφισβήτηση: σωστό-λάθος, ζωή-θάνατος, άνδρας-γυναίκα, φως-σκοτάδι, αυθεντικότητα-συμβιβασμός, νόμος- δίκαιο, παράβαση-υποταγή.

Ερμηνεύουν: Λ. Παπαληγούρα, Μ. Ηλίας, Μ. Οικονόμου, Θ. Δόβρης, Ιφ. Καραμήτρου, Λ. Μπακλέση, Αμ. Νίνου, Γ. Νούσης, Ι. Φραγκάτου. Σκην.: Μ. Λιακατά. Κοστ.: Β. Σύρμα. Μουσ.: Στ. Γασπαράτος. Φωτ.: Ν. Σωτηρόπουλος. Κίν.: Π. Απέργη.