Ο Χρήστος Τριπόδης μιλάει στο "α" για το νέο θέατρο Φιλίπ

Με πολυετή παρουσία στο θέατρο, μπροστά και πίσω από τη σκηνή, ο Χρήστος Τριπόδης παραμένει ένας από τους πιο δραστήριους και ανήσυχους καλλιτέχνες. Ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός (για περισσότερο από μία δεκαετία), έχει υπογράψει πληθώρα επιτυχημένων παραστάσεων, ενώ φέτος υποδέχεται το κοινό στο θέατρο Φιλίπ, το παλιό σινεμά της Κυψέλης που αποκτά νέα ταυτότητα. Κάναμε μαζί του μια συζήτηση εφ όλης της ύλης για τον νέο πολιτιστικό χώρο που έρχεται να δώσει το στίγμα του στη θεατρική γειτονιά της Κυψέλης, τη φιλοσοφία του, το γιατί επέλεξε να γίνει και παραγωγός, τις επιλογές του όσον αφορά το ρεπερτόριο, την αγάπη του για το ελληνικό έργο, τις τρεις επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις που εγκαινιάζουν το Φιλίπ ("Χάσαμε τη θεία στοπ", "Βότκα μολότοφ", "Terror") και πολλά ακόμα. 

"Από το 2013 που ίδρυσα την εταιρεία παραγωγής Μέθεξις, έχουμε ανεβάσει πάνω από τριάντα έργα. Το συνειδητοποίησα πρόσφατα και πραγματικά μου φάνηκε απίστευτο! 'Όλες οι επιλογές είναι δικές μου, σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Τα κριτήρια βέβαια είναι και ρεαλιστικά γιατί είμαστε επαγγελματίες καλλιτέχνες και ζούμε από αυτό. Είμαι ευγνώμων που έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να επιλέγω με ποιους δουλεύω και ποια έργα ανεβάζω — αυτό με καθησυχάζει και με κάνει πιο δημιουργικό".

"Ένα θέατρο από το μηδέν"

"'Όλα τα χρόνια, ό,τι χρήματα έβγαζα από τις παραστάσεις, τα επένδυα ξανά στο θέατρο. 'Έχω αρνηθεί πολλές τηλεοπτικές και θεατρικές δουλειές, γιατί ήθελα να μείνω αφοσιωμένος στο δικό μου όραμα. Αυτό που κάνω είναι η ψυχή μου. Πραγματικά έχω αφιερώσει τη ζωή και τα χρήματά μου σε αυτή την εταιρεία. Πάντα προσπαθούμε η κάθε επόμενη παράσταση να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. 'Έτσι, με τον καιρό, ήρθε φυσικά η ανάγκη να αποκτήσω έναν δικό μου χώρο. 'Ήθελα να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν, από το πώς θα βαφτεί ο τοίχος μέχρι το τι ώρα θα κάνω πρόβα. Έψαχνα δύο-τρία χρόνια και τελικά βρήκα το Φιλίπ. 'Ήταν κλειστό κοντά είκοσι χρόνια — ένα παλιό σινεμά που το ξεκίνησα κυριολεκτικά από το μηδέν". 

"Είμαι πολύ υπερήφανος που ανεβάζουμε στο Φιλίπ το "Χάσαμε τη θεία στοπ" του Γιώργου Διαλεγμένου".

Πώς ξεκίνησαν όμως όλα αυτά;

"Για πολλά χρόνια δούλευα πολύ στο θέατρο και στην τηλεόραση ως ηθοποιός, τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά και νομίζαμε ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Μετά ήρθε η κρίση — η εποχή του Καστελόριζου — και μειώθηκαν οι μισθοί, τα πάντα άλλαξαν. 'Ήμουν τότε σε μια ηλικία που έπρεπε να επιβιώσω όχι μόνο οικονομικά, αλλά και καλλιτεχνικά. 'Έτσι πήρα την απόφαση να δοκιμάσω τον ρόλο του παραγωγού και μετά του σκηνοθέτη. Ξεκίνησα με παιδικές παραστάσεις και μετά πέρασα στις παραστάσεις ενηλίκων. Στην αρχή με λίγα χρήματα, αλλά σιγά-σιγά συνειδητοποίησα ότι "μου πηγαίνουν" αυτοί οι δύο ρόλοι. Ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου. Η παραγωγή έχει κάτι μαγικό – το κομμάτι του "πίσω από τη σκηνή", όλη αυτή η οργάνωση που χρειάζεται για να ανέβει μια παράσταση. Είναι πολύ απαιτητικό αλλά και απίστευτα δημιουργικό". 

"Η Κυψέλη είναι το σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή"

"Λατρεύω την Κυψέλη. 'Έχω ζήσει εδώ και πάντα με γοήτευε η ενέργειά της. Η Κυψέλη είναι μια παλιά αστική περιοχή με μια κουλτούρα και μια μεγάλη θεατρική παράδοση. Είναι εδώ το θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή, το Κεφαλληνίας, το ανανεωμένο Κνωσός, το Χώρα. Νιώθω ότι ήρθαμε στο κατάλληλο μέρος να ξεκινήσουμε με το Φιλίπ. Μου αρέσει που είμαστε στην πλατεία Αμερικής. Είμαι παιδί του κέντρου. Βέβαια, βρισκόμαστε σε μια εποχή που ο κόσμος πάει στο θέατρο με το GPS. Θεωρώ ότι οι παραστάσεις φέρνουν τον κόσμο στο θέατρο. Αν η παράσταση αξίζει, ο κόσμος θα έρθει, όπου κι αν είναι". 

"Αν η παράσταση αξίζει, ο κόσμος θα έρθει, όπου κι αν είναι".

Η σημασία του ελληνικού έργου

"Κατά κύριο λόγο δούλεψα με 'Έλληνες συγγραφείς στην καριέρα μου ως ηθοποιός. Με τον Διαλεγμένο, τον Ρέππα, τον Ρήγα. Τα σενάρια που κάναμε τότε στην τηλεόραση είχαν επίσης ελληνικές υπογραφές. Είμαι λάτρης του ελληνικού ρεπερτορίου. Δεν ζούμε στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη· ζούμε στην Αθήνα, και πιστεύω πως είναι σημαντικό να παρουσιάζουμε έργα που μιλούν για τη δική μας πραγματικότητα. Σαφώς υπάρχουν κλασικά έργα -του Τσέχοφ και του Ίψεν για παράδειγμα- τα οποία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και οφείλουν να είναι κομμάτι της παιδείας μας είτε είμαστε ηθοποιοί είτε θεατές. Θέλω μέσα από το ρεπερτόριο του θεάτρου Φιλίπ να αναδείξουμε και νέους συγγραφείς, αλλά και να ξανασυστηθούμε με τους παλαιότερους, όπως ο Διαλεγμένος. Είμαι πολύ υπερήφανος που ανεβάζουμε στο Φιλίπ το "Χάσαμε τη θεία στοπ" του Γιώργου Διαλεγμένου, το οποίο ξεκίνησε στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος" το καλοκαίρι και αγκαλιάστηκε από τον κόσμο". 

Ο Γιώργος Διαλεγμένος μάς έμαθε να κοιτάμε τον άνθρωπο κατάματα

"Ελάχιστες φορές έχει ανέβει ουσιαστικά έργο του Διαλεγμένου από τότε που πέθανε ο Λευτέρης Βογιατζής. 'Ήμουν πολύ τυχερός γιατί η πρώτη παράσταση που έπαιξα στη ζωή μου ήταν με το έργο "Σε φιλώ στη μούρη" στο παλιό θέατρο Αναλυτή, όπου έπαιζε και ο ίδιος ο Διαλεγμένος. Γνωριστήκαμε τότε και παίξαμε ένα χρόνο μαζί. Αναπτύξαμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και τιμή που μου έχει εμπιστευτεί τα έργα του, το "Χάσαμε τη θεία στοπ" και το "Σε φιλώ στη μούρη" που ετοιμάζω για αργότερα. Το πρώτο ήταν δική του πρόταση να το ανεβάσουμε το καλοκαίρι, γιατί είναι πιο κωμικό, αν και όλα του τα έργα είναι κωμικοτραγικά. Είναι ένας συγγραφέας που δεν δίνει εύκολα τα δικαιώματα για να παιχτούν τα έργα του". 

"Ο θίασος των ηθοποιών είναι πολύ προσηλωμένος, δεν κάνει καμία έκπτωση. 'Έχουμε κάνει χιλιάδες πρόβες και έχουμε προσέξει ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί επί σκηνής με την αρωγή των σκηνικών, των κοστουμιών κ.λπ. μάς μεταφέρει απευθείας στην εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται το έργο, το 1952. Με φόντο μια μεταπολεμική Ελλάδα αμέσως μετά τον Εμφύλιο και κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κορέα". 

"Θα δείτε οικείους χαρακτήρες μόνο στο περίβλημα. Είναι άνθρωποι καιροσκόποι και το όνειρό τους είναι βραχυπρόθεσμο. Είναι η ιστορία μιας Ελλάδας με πάρα πολύ σύγχρονα στοιχεία, ειδικά οι δύο τελευταίες σκηνές είναι πολύ ανατρεπτικές, η οποία κυνηγάει το "αμερικανικό όνειρο", πιστεύοντας πως μπορεί να πιάσει την καλή χωρίς κόπο. Και αυτή η νοοτροπία παρέμεινε και δυστυχώς η ιστορία επαναλήφθηκε. Το 2012, με τα μνημόνια, ξαναζήσαμε κάτι παρόμοιο". 

"Στο έργο, ο Θανάσης και η Ουρανία είναι πολύ φτωχοί και περιμένουν το θάνατο της θείας για να ζήσουν λίγο καλύτερα. Βέβαια εκείνη δεν έχει και πολλά να τους αφήσει. Με κάποιο τρόπο αυτός επισπεύδεται, αλλά αυτό που ακολουθεί μετά δεν είναι αυτό που περίμεναν και οι ίδιοι. Είναι καταπληκτικό το πώς ο Διαλεγμένος χρησιμοποιεί τη γλώσσα των απλών ανθρώπων. Το έργο του είναι βαθιά κοινωνικό, πολιτικό, αλλά πάντα επικεντρώνεται στον άνθρωπο".​​​​​​

"Οι καταστάσεις το κάνουν πάρα πολύ κωμικό, όχι οι ατάκες. Δεν είναι ηθογραφία παρόλα αυτά, δεν είναι Ξενόπουλος, δεν είναι Καμπανέλλης. Είναι ωμό, ειλικρινές, και δεν δικαιολογεί τις πράξεις των ηρώων του. Αυτό το κάνει σπουδαίο. Το έργο αυτό παίχτηκε πρώτη φορά στο θέατρο Στοά το 1975 από τον Θανάση Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη. Μάλιστα θέλουμε να κάνουμε μια παράσταση προς τιμήν τους στο θέατρο Φιλίπ". 

Στην παράσταση "Χάσαμε τη θεία στοπ" το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ερμηνεύουν ο Ορέστης Τζιόβας και η Ανδριάννα Ανδρέοβιτς, δίπλα στους Τζένη Διαγούπη, Τζόυς Ευείδη, Νατάσσα Κοτσοβού, Γιώργο Σουξέ, Χάρη Χιώτη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαρία Φιλίππου και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα. 

"Υπάρχουν παραγωγοί που έχουν χάσει ή επενδύσει όλα τους τα χρήματα στο θέατρο"

"Το να στηρίξεις σήμερα μια θεατρική παραγωγή απαιτεί μεγάλα ποσά — δεν είναι φτηνό σπορ. Και, δυστυχώς, το θέατρο δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, όπως το σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν εταιρείες που αντιμετωπίζουν τις θεατρικές σκηνές σαν real estate, κι αυτό είναι επικίνδυνο. Βέβαια, υπάρχουν και παραγωγοί που αγαπούν πραγματικά το θέατρο, ζουν μέσα σε αυτό από το πρωί μέχρι το βράδυ και έχουν χάσει ή επενδύσει χρήματα για την τέχνη".

"'Όπως υπάρχουν και ηθοποιοί που κάνουν τη δουλειά αυτή για την ψυχή τους, όχι μόνο για τα λεφτά. Είναι πράγματι παρανοϊκό ότι κάθε Οκτώβρη διαβάζουμε στο Αθηνόραμα για εκατοντάδες πρεμιέρες. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί παίζουν σε δύο ή τρεις θεατρικές παραγωγές ταυτόχρονα ενώ κάνουν και γυρίσματα — δεν γίνεται να εμβαθύνεις έτσι σε έναν ρόλο. Το θέμα είναι να είσαι αληθινός. Τους καταλαβαίνω βέβαια γιατί είμαι ηθοποιός κι εγώ. Είναι ήρωες οι Έλληνες ηθοποιοί στις συνθήκες που δουλεύουν, ειδικά στην τηλεόραση. Ο κόσμος πάει θέατρο, περισσότερο ειδικά μετά την καραντίνα. Εμείς, ως καλλιτέχνες και ως παραγωγοί οφείλουμε να διαφυλάξουμε την τέχνη μας και το προϊόν που του προσφέρουμε σε ποιότητα και σε ποσότητα". 

"Εμείς ως καλλιτέχνες και ως παραγωγοί οφείλουμε να διαφυλάξουμε την τέχνη μας και το προϊόν που προσφέρουμε στον κόσμο".

Για τη συνεργασία του με τον "Ελληνικό Κόσμο"

Παράλληλα, ο Χρήστος Τριπόδης συνεχίζει τη μακροχρόνια συνεργασία του με τον "Ελληνικό Κόσμο". Εκεί παρουσιάζει φέτος την "Αλίκη στη χώρα των Ψαριών" του Γιάννη Ξανθούλη και την κωμωδία των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου "Ούτε μπρος ούτε πίσω" με τους Αντώνη Λουδάρο, Ματθίλδη Μαγγίρα, Πάνο Σταθακόπουλο, Σταύρο Νικολαΐδη, Δήμητρα Στογιάννη, Μάνο Ιωάννου και Κατερίνα Ζαρίφη.

"Το θέατρο για παιδιά μπήκε στη ζωή μου όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά. 'Ήθελα να δημιουργήσω κάτι και για εκείνα. Κάπως έτσι προέκυψε και η σχέση μου με τον "Ελληνικό Κόσμο". Πλέον δεν το κάνω για οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί το αγαπώ πραγματικά. Είναι ένας τομέας που χρειάζεται φροντίδα. Φέτος παρουσιάζουμε την "Αλίκη στη χώρα των ψαριών" σε μουσική του αδελφού μου, Μιχάλη Τριπόδη".

"Είναι ένα έργο του Γιάννη Ξανθούλη, εξαιρετικά επίκαιρο και βαθιά συμβολικό, που επισκέπτομαι ξανά μετά από χρόνια: η Αλίκη σώζεται από ένα δελφίνι, καταλήγει στο βυθό και μαθαίνει στα ψάρια πώς ζουν οι άνθρωποι. 'Όταν εκείνα μαθαίνουν τη λέξη "χρήμα", χωρίζονται σε τάξεις — πάνω τα ακριβά ψάρια, κάτω οι μαριδούλες — κι έρχεται η "πετρελαιοκηλίδα" να απειλήσει το οικοσύστημα. Είναι μια υπέροχη αλληγορία για την κοινωνία μας, για την ανάγκη της συνεργασίας, της φιλίας και της αγάπης απέναντι στην απληστία. Ένα έργο για παιδιά, αλλά και για μεγάλους. Ξαναγράψαμε τα τραγούδια με περισσότερα όργανα, στην παράσταση οι ηθοποιοί τραγουδούν ζωντανά, ενώ οι εντυπωσιακές βιντεοπροβολές δίνουν το δικό τους στίγμα".

Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Αγγελίνα Παπαχατζάκη, ενώ επί σκηνής θα δούμε τους 'Άννα Βασιλείου, Βασίλη Γιαννέλο, Ηρώ Γκουλίτου, Χάρη Μαυρουδή, Ελένη Φανδρίδου, Αλέξανδρο Σαριπανίδη, Λυδία Σγουράκη. 

Ποιες δύο ακόμα θεατρικές παραστάσεις θα δούμε στο θέατρο Φιλίπ;
 

Για πέμπτη χρονιά επαναλαμβάνεται ανανεωμένο το συγκλονιστικό δικαστικό θρίλερ του Φέρντιναντ φον Σίραχ, "Terror", που ανέβασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο έμπειρος σκηνοθέτης Γιώργος Οικονόμου, σε μετάφραση Ευαγγελίας A. Νάνου και διασκευή Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Φέτος, η παράσταση εντάσσεται στο ρεπερτόριο της εταιρείας Μέθεξις. Πρωταγωνιστούν οι Idra Kayne, Θεοδώρα Σιάρκου, Δημήτρης Λιόλιος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Βασίλης Μπατσακούτσας, Μαρία-Νεφέλη Δούκα.

Τέλος, εξίσου ανανεωμένη επιστρέφει και η "Βότκα μολότοφ" για τρίτη χρονιά. Την εκρηκτική κωμωδία της Ελένης Ράντου, η οποία βασίζεται σε διασκευή που έκανε ο Νιλ Σάιμον πάνω σε διηγήματα του Τσέχοφ, σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης. Ο θίασος αποτελείται από τον Τάσο Χαλκιά στο ρόλο του Τσέχοφ, τη Λυδία Σγουράκη και τους νεοφερμένους Τζένη Διαγούπη, Χάρη Μαυρουδή, Κωνσταντίνο Μουταφτσή, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Φώτη Σπύρο.
 

Προπώληση εισιτηρίων από το more.com για τις παραστάσεις: "Χάσαμε τη θεία στοπ" | "Terror" | "Βότκα μολότοφ" | "Ούτε μπρος ούτε πίσω" | "Η Αλίκη στη χώρα των ψαριών"