Το "Με δύναμη από την Κηφισιά" του Δημήτρη Κεχαΐδη, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη φέρνει στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός τις ιστορίες τεσσάρων γυναικών με διαφορετικές επιθυμίες, φόβους και όρια. Η Μάρω, η Φωτεινή, η Ηλέκτρα και η Αλέκα αναζητούν χαρά, δύναμη και αλήθεια, μέσα από φιλία, οικογένεια και προσωπικές ανατροπές. Οι ηθοποιοί Ναζίκ Αϊδινιάν, Μοσχούλα Ατσιδαύτη, Νίκη Δουλγεράκη, Ασπασία Μπατατόλη μοιράζονται πώς έγιναν οι ρόλοι τους προσωπική υπόθεση, ζωντανεύοντας συγκινήσεις, πάθη και συναισθήματα. Γνωρίστε τις ηρωίδες και αφεθείτε σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συναισθηματικής έντασης.
Νίκη Δουλγεράκη (Μάρω)
Η Μάρω μου φαίνεται τόσο σαρωτική και την θαυμάζω. Όπως λέει η Φωτεινή (η φίλη της στο έργο) "η Μάρω είναι ερωτομανής καβαλάει το συναίσθημα και πάει". Την αγαπώ γιατί πρώτον την κάνω εγώ, στις δικές μου πληγές και στα δικά μου κενά βάζω τα χέρια μου για να την ανεβάσω στη σκηνή. Την αγαπώ γιατί είναι ερωτευμένη γιατί λέει ψέματα γιατί χρειάζεται αγάπη και το λέει. Γιατί είναι ανθρωπος και γιατί έχει ελαττώματα και αν εγώ αγάπησα την Μάρω σημαίνει πώς και εμένα και πολλούς ανθρώπους μπορούν να μας αγαπήσουν όπως είμαστε έτσι με τα όλα μας. Ξέρετε πόσα πράγματα θα ήθελα να πω και τα λέει αυτή για λογαριασμό μου; Τι ανακούφιση! όλα αυτά φυσικά τα κάνει με ένα ταπεραμέντο αδιανόητο δεν χάνει τον παλμό της την ζωντάνια της και την αληθινή ανάγκη και πίστη για πραγματική ζωή και ένα "μαζι".
Ναζίκ Αϊδινιάν ( Φωτεινή)
Η Φωτεινή, μία από τις τέσσερις φίλες, γύρω στα σαράντα, τραπεζική υπάλληλος με μία σταθερή σχέση μ’έναν άνθρωπο που την αγαπά και τη νοιάζεται. Και ενώ όλα θα μπορούσαν να είναι ιδανικά αυτή πνίγεται στη συνήθεια, στους φόβους και τους κανόνες που της έχουν επιβάλλει. Θέλει να ξεφύγει αλλά κάνει συνεχώς το ίδιο λάθος, αναζητά τη δύναμη - διέξοδο στους άλλους χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η ίδια πρέπει να σπάσει τα όρια της. Κάπου εδώ συναντηθήκαμε με τη Φωτεινή, στην ανάγκη που είχαμε και οι δύο να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή, να παλέψουμε γι’αυτήν και για την χαρά που την περικλείει. Υπερβολική, αστεία, πολλές φορές εμμονική με κάνει να χαμογελώ και να σκέφτομαι: "Εντάξει, ωραίοι είμαστε και με τις αδυναμίες μας!" και αυτό μου δίνει τη δύναμη να συνεχίσω. Και εγώ κι αυτή.
Ασπασία Μπατατόλη ( Ηλέκτρα)
Η Ηλέκτρα είναι ένα νέο κορίτσι που έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι γεμάτο ένταση και απουσία. Στο παιχνίδι που ξεκινάει θα πάρει αυτόβουλα τον ρόλο του διαιτητή. Αλλά οι κανόνες είναι γραμμένοι από άλλους. Αυτή όμως ξέρει ότι "Μια μέρα..ξαφνικά..ΜΠΑΜ". Στις περισσότερες αναγνώσεις του έργου, κίνητρο της Ηλέκτρας είναι να απαλλαγεί από την παρουσία των τριών, να τις στείλει διακοπές. Εμείς φωτίσαμε ένα κορίτσι που κάνει τα πάντα για να αφυπνίσει, μέσω της επαναστατικής μαχητικότητας της, πρώτα τη μητέρα της, και ύστερα τις φίλες της. Είναι η μόνη στην οποία δεν μας ενδιαφέρουν τα προσωπικά της, γιατί ούτε και αυτή ασχολείται με αυτά. Στην αρχή άρχισα να την ψάχνω στους δρόμους της Κηφισιάς να καβαλάει τη μηχανή της, αλλά όποιον και να ρώτησα μου είπε πως είχε καιρό να την δει στη γειτονιά...
Κωνσταντίνα Κάλτσιου ( Αλέκα)
Σήμερα γιορτάζουμε τα γενέθλια της μαμάς. Όμως η μαμά λείπει. Τη μαμά μου σήμερα θα την κάνει μια φίλη μου.” Και κάπως έτσι η Ηλέκτρα αναθέτει σε μια φίλη της (σε μένα) το ρόλο της μαμάς της, της Αλέκας. Επιστρέφει έτσι σε μια ανάμνηση; Σε μια φαντασίωση; Καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να πει στη μαμά της όσα δεν πρόλαβε ή δεν μπόρεσε; Αυτό που αγαπώ πιο πολύ σε αυτή τη συνθήκη είναι ότι φωτίζει ουσιαστικά το θέμα της φιλίας, τους ρόλους που αναλαμβάνουμε κατά καιρούς για τους φίλους και τις φίλες μας και το πώς φροντίζουμε να είμαστε κοντά τους κατά την ενηλικίωσή τους, όποτε κι αν συμβεί αυτή. Η Αλέκα είναι μια γυναίκα ματαιωμένη από τον έρωτα, μια γυναίκα που ακροβατεί συνεχώς μεταξύ ψυχραιμίας και κατάρρευσης και μια μαμά που ίσως καταφέρει μέσω της σχέσης της με την κόρη της να αντιμετωπίσει επιτέλους τον εαυτό της.
Με αφορμή τα είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Κεχαΐδη, το Θέατρο Σταθμός παρουσιάζει αφιέρωμα στη μνήμη του, την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου στις 17:00 με ελεύθερη είσοδο. Στη σκηνή παρουσιάζεται για πρώτη φορά το αναλόγιο του μονόπρακτου "Προάστιο Νέου Φαλήρου", σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Κεφαλά, με τη συμμετοχή της Νεκταρίας Γιαννουδάκη, της Τζίνης Παπαδοπούλου και του Θανάση Χαλκιά. Το έργο, που δημοσιεύτηκε αρχικά το 1959 και ξαναγράφηκε το 1965, είχε παρουσιαστεί παλιότερα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση της ΕΡΤ, ενώ η ιστορία του εξερευνά την ομορφιά και τη φθορά μιας παλιάς κατοικίας που αιχμαλωτίζει το χρόνο και τα μυστικά της.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Με δύναμη από την Κηφισιά
Από την Κηφισιά έως και την Ταϊλάνδη και από τον Εγκλεισμό έως και την Ελευθερία, το έργο αυτό αποτελεί ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Η Αλέκα, η Ηλέκτρα, η Φωτεινή και η Μάρω είναι οι τέσσερις χαρακτήρες αυτού του σημαντικού έργου της νεοελληνικής δραματουργίας. Τέσσερις γυναίκες που μιλούν για τα πάντα: για τον εαυτό τους, τους άντρες, το παρόν και το μέλλον, όντας όλες τους σε υστερία. Ηρεμιστικά, σοκολάτες αλλά και ένα ταξίδι-φάντασμα είναι τα μέσα με τα οποία προσπαθούν να ξορκίσουν το ανικανοποίητο της ύπαρξής τους. Θα καταφέρει τελικά τον στόχο της αυτή η παρέα γυναικών;
