Δεκαεπτά χρόνια χρόνια κλείνει φέτος το διεθνές φεστιβάλ παραστατικών τεχνών MIRfestival. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε να εκπέμπει σήμα δεν σταμάτησε να ανοίγει τα μάτια και να ξυπνά τις αισθήσεις μας, να αφουγκράζεται το νέο, να ανοίγει διόδους προς το μέλλον, να δημιουργεί "σκηνές" στους πιο απρόσμενους χώρους, να αποκαλύπτει πλευρές της πόλης που δεν είχαμε δει και δημιουργικές δυνάμεις που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Το ευρηματικό, συναρπαστικό αθηναϊκό φεστιβάλ, που έρχεται και πάλι να προσγειωθεί στην πόλη από τις 21 έως τις 30 Νοεμβρίου. Σαν ένας μικρός διαστημικός σταθμός σε ένα παράλληλο σύμπαν, φέρνει μαζί του μοναδικά καλλιτεχνικά πρότζεκτ από τον χώρο, όπου η περιπέτεια ανάμεσα στη σκηνή, στην εικόνα, στον ήχο, στους ερμηνευτές, στους "θεατές", στις ιδέες, στην πόλη και στους πολίτες, ανοίγει νέους ορίζοντες.
Ακόμα φέρνει στο φως μυστικές δραματουργίες, κρυμμένες δυνάμεις, γοητευτικές και αόρατες ιστορίες των πολιτών της Αθήνας αλλά και του κόσμου, και αναδεικνύει την ανάγκη για μια αναμέτρηση με την πραγματικότητα, καθώς το βλέμμα των καλλιτεχνών την ατενίζει και τη μεταμορφώνει. Το MIR προσκαλεί 'Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες με όραμα και άποψη, να δουν και να φωτίσουν τη ζωή μας με τον δικό τους τρόπο, πρεσβεύοντας ότι η σύγχρονη τέχνη δεν είναι κάτι απόμακρο που δεν μας αφορά, αλλά, αντίθετα, κάτι που μας αφορά βαθιά, μια γενεσιουργός δύναμη που πρέπει να την εμπιστευτούμε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, στο σκοτεινό τοπίο που έχει διαμορφωθεί από τους αλλεπάλληλους πολέμους.
Για το MIRfestival 2025 το βλέμμα της καλλιτεχνικής του διευθύντριας Χριστιάνας Γαλανοπούλου συναντά τη δημιουργική ματιά δεκαέξι καλλιτεχνών ή σχημάτων και παρουσιάζει ισάριθμα πρότζεκτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το φεστιβάλ, σε δώδεκα διαφορετικά σημεία της πόλης, σε χώρους πολιτισμού αλλά και σε απρόσμενους χώρους της ευρύτερης Αθήνας. Πολύβουο, πολυσυλλεκτικό και πειραματικό, εξακτινώνεται σε ακόμα περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, ανακατευθύνει το βλέμμα μας στην πιο συναρπαστική και ταυτόχρονα πολιτική πλευρά των παραστατικών τεχνών και βάζει στο κάδρο όσα αξίζει να ειπωθούν και όσα επιβάλλεται να παραμείνουν ανείπωτα: ‘Μετά το χτύπημα η σιωπή, κι όσα χωρούν εκεί…’. Αυτό είναι το αόρατο νοηματικό νήμα που συνδέει τις παραστάσεις του προγράμματος.
'Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής, το MIRfestival 2025, με μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερες παραστάσεις απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, ανοίγεται σε νέες περιπέτειες προσκαλώντας το κοινό της Αθήνας να αφουγκραστεί τις μοναδικές φωνές Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών του θεάτρου, του χορού και της περφόρμανς που έχουν κάτι επείγον και ουσιαστικό να πουν για την πραγματικότητα γύρω μας και για την ανθρώπινη κατάσταση σήμερα.
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού διοργανώνει επίσης στο πλαίσιό του για πρώτη φορά την Πλατφόρμα KOSMOS για νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο, φέρνοντας τους νέους καλλιτέχνες σε επαφή με επαγγελματίες από ανάλογα φεστιβάλ και άλλους θεσμούς της Ευρώπης, και ενισχύοντας τον δίαυλο επικοινωνίας του "εντός" με το "έξω".
Τα δεκαέξι έργα του προγράμματος που έχει επιμεληθεί η ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ Χριστιάνα Γαλανοπούλου συνδέονται με υπόγειες θεματικές συγγένειες: "Το πρόγραμμα του MIR 2025 δημιουργήθηκε, όπως και τα προηγούμενα, με την έγνοια για το πού οδηγείται η ανθρωπότητα, με την ανησυχία για το αν θα μπορέσουμε ως ανθρώπινο είδος να αντικρίσουμε τους κόσμους που θα ανατείλουν. Με την ελπίδα ότι η χαραμάδα από την οποία κρυφοκοιτάζουμε το μέλλον στο MIR θα βλέπει προς το φως και όχι προς το σκοτάδι της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη. Και με το αίτημα για περισσότερο ανθρωπισμό, για περισσότερη περίσκεψη και ανθρωπιά, περισσότερη πολιτική υπευθυνότητα, για περισσότερο πολιτισμό και περισσότερη επανάσταση".
Χριστιάνα Γαλανοπούλου: "Ανοίγοντας το χώρο στην εκκωφαντική σιωπή του σύμπαντος μετά από ένα γενεσιουργό big bang, στη γόνιμη και τη λυτρωτική σιωπή και όσα φέρει εντός της, υποδεχόμαστε τους καλλιτέχνες και τα έργα του MIRfestival 2025".
"Τα έργα του προγράμματος του MIR 2025 ανοίγουν το χώρο της σιωπής μετά το χτύπημα, κι όσων χωρούν εκεί, σ’ αυτή την παρένθεση του χρόνου όπου κανείς δεν μπορεί ούτε και θέλει να μιλήσει. Αυτή η συνθήκη έλλειψης ήχου, όπως η έλλειψη βαρύτητας, αυτή η τεράστια συμπαντική σιωπή είναι στην πραγματικότητα μια σιωπή εγκυμονούσα, μυστηριακή και γενεσιουργός, είναι μια οδός προς την ενδοσκόπηση και τη συνειδητοποίηση. Μια σιωπή-παγίδα και μυστήριο, όπως στον David Lynch, ή μια σιωπή-παραίσθηση, όπως στο ‘Solaris’ του Ταρκόφσκι. 'Ή ίσως μια σιωπή λυτρωτική, όπως στον Bob Wilson. Αυτή η σιωπή είναι ο χώρος μέσα μας, είναι η κοσμογονία του επόμενου κόσμου. Είναι ο χώρος της γιορτής και της θυσίας, ο χώρος της καταγραφής της Ιστορίας, ο χώρος της αντίστασης, της ποίησης και της πολιτικής αναγκαιότητας".
"Ανοίγοντας το χώρο στην εκκωφαντική σιωπή του σύμπαντος μετά από ένα γενεσιουργό big bang, σ’ αυτή τη συγκλονιστική παύση, καλωσορίζοντας το μεσοδιάστημα, το αμφίβολο, το αμφίσημο, το άφατο και το ανείπωτο, ανοίγοντας το χώρο στη γόνιμη και τη λυτρωτική σιωπή και όσα φέρει εντός της, υποδεχόμαστε στον δορυφόρο MIR τους καλλιτέχνες και τα έργα του φετινού προγράμματος. Στις 21 Νοεμβρίου το MIR 2025 εκτινάσσεται προς το αναπόδραστο μέλλον".
Το πρόγραμμα του MIRfestival 2025
Δεκαέξι καλλιτεχνικά πρότζεκτ ανοίγουν τη χαραμάδα από την οποία το MIR κρυφοκοιτάζει το μέλλον των παραστατικών τεχνών. Τα δώδεκα από αυτά κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους και έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το MIR.
Το πρόγραμμα ξεκινά με την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου "Prometheus’ Echo/Ο απόηχος του Προμηθέα". Γνωστός στην Ελλάδα ως χορευτής σε ομάδες σημαντικών χορογράφων, έφυγε στο Μονπελιέ για το διάσημο μεταπτυχιακό exerce και συνέχισε την καριέρα του στη Γαλλία ιδρύοντας την ομάδα Futur Immoral και κερδίζοντας τις διακρίσεις τη μια μετά την άλλη. Σε συνεργασία με τον μουσικό Enrico Malatesta παρουσιάζει έπειτα από ανάθεση του MIR ένα έργο-κατάθεση και αποκάλυψη: το σώμα του εργάτη που καίγεται σαν πυροτέχνημα, η ανθρώπινη μορφή που αναμετριέται με ένα αδυσώπητο όσο και υπέροχο βιομηχανικό τοπίο, το σώμα του χορευτή που αναμετριέται με το θόρυβο, ένα σώμα γιορτή και θυσία. Ο "Απόηχος του Προμηθέα" είναι ένα ταξίδι σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο, εσωτερικό, καλλιτεχνικό και πραγματικό. Μια ελεγεία για την ομορφιά και τη βία του εφήμερου.
Με ένα "big bang" από αυτά που ξέρει να κάνει το MIR έρχεται η ποστ-πανκ σκηνή της Αθήνας, των Βρυξελλών και του 'Άμστερνταμ. Η Ελένη Ρόμπερτς Καζούρη, γνωστή στο κοινό του MIR 2023 ως εξαιρετική παρτενέρ της Δέσποινας Σανιδά Κρεζία στο "Down to Under" σε μια υπόγεια στοά της Αθήνας, συνεργάζεται από το 2024 με τον περφόρμερ και εικαστικό καλλιτέχνη Vladimir Babinchuk σε μια κοινή έρευνα και πρακτική που επιχειρεί να συνδέσει την τέχνη της χορογραφίας με τους πολιτικούς αγώνες. Απόφοιτοι της διάσημης σχολής PARTS και κάτοικοι Βρυξελλών, παρουσιάζουν στο MIR έπειτα από ανάθεση την πρώτη τους χορογραφική δουλειά, το "darkwaves", χακάροντας το χορό, το εικαστικό περιβάλλον και την ηλεκτρονική μουσική, αφού συμπράττουν και με την Κύπρια μουσικό Αντωνία Κάττου. Πώς αντιστέκονται τα σώματα; Πώς καταφέρνουν να σταθούν απέναντι σε κύματα βίας σκοτεινά; Συνθήματα, ανυπακοή και εξέγερση, χακάρισμα, διαρροή και λόγος που ψάχνει ή χάνει το νόημά του: μια περφόρμανς-πειρατεία, ένα αρχείο τρόπων θραύσης και ανακατεύθυνσης του κυρίαρχου "αφηγήματος".
Η Mercedes Dassy ανήκει σε μια νέα γενιά περφόρμερ και δημιουργών που έχουν δυναμιτίσει τη σκηνή των παραστατικών τεχνών του Βελγίου. Πολυτάλαντη, σαρωτική και ακούραστη, δραστηριοποιείται στο χορό, την performance, τον κινηματογράφο, τη μουσική, το θέατρο και το βίντεο. Το "heartbreakingheartbrokenartbreak" είναι μια περφόρμανς που φτιάχτηκε ειδικά για το MIR έπειτα από ανάθεση και εντάσσεται στο πλαίσιο της έρευνας για την τελευταία χορογραφική δουλειά της που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη στην Μπιενάλε της Λυών. Ερμηνεύοντας τα τραγούδια της και χορεύοντας, αυτή η εκθαμβωτική περφόρμερ έρχεται αντιμέτωπη με την ευαλωτότητα και με τη ραγισμένη καρδιά που δεν έχει καταγωγή και ταυτότητα. Ετοιμαστείτε να σας κάνει την καρδιά κομμάτια, για να την επισκευάσει αμέσως μετά και να νιώσετε καλύτερα από πριν!
Και μετά τις τρεις περφόρμανς της έναρξης του φεστιβάλ, ας δούμε και το κλείσιμο, όπου το MIR υποκλίνεται μπροστά σ’ έναν μεγάλο δημιουργό που μας τιμά γενναιόδωρα με την παρουσία του σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από το συνηθισμένο…
Βραβευμένος με τον Αργυρό Λέοντα της Μπιενάλε Χορού της Βενετίας, ο Αμερικανός Trajal Harrell θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του σύγχρονου χορού. Το έργο του παρουσιάζεται σε θέατρα, μουσεία, φεστιβάλ και γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Έγινε γνωστός στη διεθνή σκηνή του χορού μέσα από μια σειρά έργων που συνδύαζε την παράδοση του voguing με τον αναλυτικό μεταμοντέρνο χορό φέρνοντας στο προσκήνιο την αντεργκράουντ κουλτούρα των μαύρων της Νέας Υόρκης. Στα πρόσφατα έργα του συνδυάζει θεωρίες και φόρμες του butoh με τον πρώιμο μοντέρνο χορό διερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους το σώμα γίνεται δοχείο μνήμης, μυθοπλασίας, παρελθόντος, αλλά και του έργου των ιστορικών προσωπικοτήτων που τον έχουν εμπνεύσει. Mε τον μοναδικό του τρόπο, φτιάχνει στο "A ghost dance" με χιούμορ και απωανατολίτικη ευαισθησία ένα νέο, βέβηλο και συνάμα ονειρικό είδος χορού, πλέκοντας σύγχρονο χορό, butoh, χορούς του δρόμου, underground κουλτούρες και voguing. Σ’ αυτόν τον "χορό μυθοπλασίας", πνεύματα που αιωρούνται παίρνουν ζωή για μια στιγμή, για να θυμηθούν την ομορφιά της γήινης ζωής και να μας αποχαιρετήσουν.
Η χορογράφος Racha Baroud και η μουσικός Kinda Hassan από τον Λίβανο (Deaf-Tones) συναντήθηκαν ενώ μαινόταν ο πρόσφατος πόλεμος στη χώρα τους. Αυτό το γεγονός τις ανάγκασε να αντιμετωπίσουν την ταυτότητά τους, τις επιλογές τους και τις πιο προσωπικές πτυχές της συναισθηματικής τους ζωής. Στη σκηνή δημιουργούν έναν τρίτο χώρο, ένα έδαφος όπου ο ήχος και η κίνηση μπορούν να διατηρούν τις αντηχήσεις και τις αντιφάσεις τους. Πώς να μιλήσεις για το βίωμα του πολέμου όταν απλά θέλεις να μείνεις στη σιωπή; Με καύσιμο την ανάγκη να εκφραστεί αυτό που οι λέξεις δεν μπορούν να μεταφέρουν, οι δύο Λιβανέζες δημιουργοί και ερμηνεύτριες υφαίνουν με μουσική και κίνηση μια συγκλονιστική παύση, ένα διάκενο που αιωρείται ανάμεσα στην ανάγκη να παραμείνεις στη σιωπή και στην ανάγκη να συνεχίσεις να χτίζεις ενώ οι εσωτερικοί σου κόσμοι καταρρέουν, έναν αναστεναγμό που επιχειρεί να βρει το χώρο του μέσα στο διάβα της Ιστορίας. "When adjusted to darkness", Δύο εξαιρετικές νέες δημιουργοί κάνουν για το MIR ένα σιωπηλό μα εκκωφαντικό έργο.
>> 'Όλα όσα δεν πρέπει να χάσεις τον Νοέμβριο στην Αθήνα
Η ανερχόμενη θεατρική συγγραφέας, δραματουργός και επιμελήτρια Rhianna Ilube από το Λονδίνο, παθιασμένη με την ιστορία των μαύρων της Αφρικής και τη "θεωρία της απο-αποικιοποίησης", θέλησε να φτιάξει μια περφόρμανς για όσα έχουν υποστεί οι λαοί της ηπείρου από όπου κατάγεται. Κατέληξε όμως να φτιάξει ένα έργο για την άνοδο του ολοκληρωτισμού στις δυτικές κοινωνίες και για τη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων με στόχο τη συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αλλά τι έγινε το 1884 και γιατί επέλεξε αυτόν τον τίτλο;
Εκείνη τη χρονιά έγινε το Συνέδριο του Βερολίνου (Berlin Conference) που καθόρισε την ιστορία της Αφρικής. Σε αυτό, οι δεκατέσσερις δυτικές χώρες που ήθελαν τα εδάφη της όρισαν τους κανόνες με τους οποίους θα τα διαμοίραζαν με βάση τα συμφέροντά τους και καταπατώντας κάθε δικαίωμα των λαών της. Έπειτα από τρία χρόνια έρευνας και συνεργασίας με μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών και ειδικών επιστημόνων, και με την καθοριστική συμβολή των ομάδων Coney και Koro, δημιουργήθηκε το έργο "1884" που έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο MIR. Σε αυτή τη συγκλονιστική περφόρμανς-παιχνίδι ρόλων, μια αποικία συγκροτείται, οδηγείται στον απολυταρχισμό και επαναστατεί. Τι θα φέρει η αντίσταση και η εξέγερση; Πώς θα καταγραφούν τα γεγονότα από την Ιστορία; Αυτή η συμμετοχική περφόρμανς κρατάει τρεις ώρες, αλλά είναι τόσο συναρπαστική που ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβει κανείς! Τολμήστε να παίξετε και δεν θα το μετανιώσετε!
'Έχοντας στις αποσκευές του σπουδές χορού στο Paris 8 στη Γαλλία και ψυχολογίας στο ΑΠΘ, ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου έκανε αισθητή την παρουσία του ως ερμηνευτής σε διεθνείς παραγωγές σύγχρονου χορού. 'Άρχισε να χορογραφεί το 2021 αναπτύσσοντας αμέσως το προσωπικό του στιλ. Στο MIR 2023 τον απολαύσαμε μαζί με την ομάδα του στη "Διόρθωση – Μέρος Ι". Και αφού έσπασε κόκκαλα, πώς ήταν δυνατόν να μη ζητήσουμε την ολοκληρωμένη εκδοχή; Η "Διόρθωση – the director’s cut" κάνει την πρεμιέρα της στο MIR 2025 καταλαμβάνοντας ένα θέατρο για να χωρέσει όλο το κοινό που πεθαίνει για απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα: Τι είναι "υψηλή τέχνη" και τι "ποπ"; Πόσο σουρεάλ είναι το να προσπαθείς να επιβιώσεις στο καλλιτεχνικό στερέωμα του σύγχρονου πολιτισμού; Παραμένοντας σινεφίλ και χοροφίλ, οι επτά υπέροχοι περφόρμερ συνεχίζουν να ψάχνουν το φιλοσοφικό νόημα της τέχνης από το MIR 2023. Και αφού δεν δόθηκαν απαντήσεις την πρώτη φορά, σιγά μη δοθούν τη δεύτερη… Μοναδικός, απολαυστικός, κάνει την πιο απρόσμενη ανατροπή στις γνωστές φόρμες των παραστατικών τεχνών…
Η arisandmartha είναι το όχημα της καλλιτεχνικής σύμπραξης των χορευτών, περφόρμερ και χορογράφων 'Άρη Παπαδόπουλου και Μάρθας Πασακοπούλου. Ανάμεσα στη σκηνική και τη site-specific χορογραφική παραγωγή, το έργο τους θέτει προκλήσεις στη σύγχρονη χορογραφική πρακτική και στο πεδίο της διευρυμένης χορογραφίας, συνυφαίνοντας κίνηση, λόγο και εννοιολογικές προσεγγίσεις που διερευνούν την ταυτότητα, τη συνύπαρξη, την κατανάλωση της εικόνας, το σώμα ως αρχείο και τις τελετουργικές πρακτικές. Ύστερα από χρόνια πρωτοποριακής δουλειάς, οι arisandmartha δημιουργούν επιτέλους ένα έργο για το MIR. Το "Outliers/'Έκτροπα" αποτελεί το πρώτο βήμα μιας ευρύτερης έρευνας για τη δυναμική της εξουσίας που αναδύεται μέσα από το σχήμα κυριαρχίας-υποταγής και για τα ρευστά όρια μεταξύ επιτρεπτού και απαγορευμένου. Το έργο δημιουργεί σκηνικά τέρατα για να ενεργοποιήσει καταστάσεις όπου οι ερμηνευτές και το κοινό καλούνται να επανεκτιμήσουν την άποψή τους για τον 'Άλλο και τη σχέση τους με το διαφορετικό, και να τοποθετηθούν μεταξύ αποδεκτού και μη, επιθυμητού και ανεπιθύμητου.
Οι La Tierce είναι μια ομάδα χορού από την κεντρική Γαλλία. Οι δημιουργοί και χορογράφοι της είναι οι Sonia Garcia, Séverine Lefèvre και Charles Pietri. Τα σώματα που φέρνει η La Tierce στη σκηνή είναι συμφιλιωμένα με την ευαλωτότητά τους και επιχειρούν να μειώσουν το χάσμα ανάμεσα στο χώρο της πλατείας και τη θεατρική σκηνή αντλώντας από ένα κοινό παρόν και από τη φαντασία. Στο "Construire un feu/Για να "χτίσεις" μια φωτιά", έξι περφόρμερ αναζητούν τη στιγμή όπου διεστάλη ο χρόνος και γεννήθηκε αυτή η πύρινη ανάγκη έκφρασης, ο χορός και η παραστατική τέχνη. Κρατώντας μόνο το ουσιαστικό από την ποίηση, την ιστορία, την τελετουργία, επιστρέφουν στην πιο α-χρονική μορφή τέχνης, αυτή που μπορεί να ανήκει σε κάθε εποχή, παρελθούσα ή μελλοντική, ακόμα και σ’ αυτές για τις οποίες δεν γνωρίζουμε τίποτα: την τέχνη που μοιράζονται οι άνθρωποι γύρω από μια φωτιά.
Με μια αινιγματική χειρονομιακή γραφή που θυμίζει τους αντεστραμμένους κόσμους του David Lynch, η χορογράφος και φωτογράφος Monia Montali και ο σκηνοθέτης François Bodeux, δύο ιδιαίτεροι δημιουργοί από τις Βρυξέλλες, παρουσιάζουν ένα έργο γεμάτο ποίηση και ακατανόητη γοητεία που κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο MIR. Σε αυτό αναζητούν μια οπτική γλώσσα που να συνδέει τον άνθρωπο με τον μη ορατό κόσμο. Στο "Sur la nature des choses invisibles/Περί της φύσης των μη ορατών πραγμάτων", δύο ερμηνευτές και μια μηχανική κατασκευή καταλαμβάνουν τη σκηνή για να ανοίξουν μια δίοδο προς το αινιγματικό, το ακατανόητο και το άφατο. Αιώνες ιστορίας επικάθονται σ’ έναν χορό σαν προσευχή και σαν πολεμική ιαχή, προσιδιάζοντας σε μια νέα τελετουργία μύησης.
Περιδιαβαίνοντας ανάμεσα σε κείμενα, αρώματα, αναμνήσεις και εικόνες, και αντλώντας από την αγαπημένη του πόλη, τις Βρυξέλλες, αλλά και από άλλα μέρη που έχει επισκεφθεί, ένας μοναδικός περφόρμερ και φωτογράφος, ο Antoine Neufmars, υφαίνει μια διακριτική εκμυστήρευση μεταξύ μυθοπλασίας και αυτοβιογραφίας, το "Odorama": μια πρόσκληση να διερευνήσουμε τη μνήμη με αφορμή ένα άρωμα…
Η Ανδρονίκη Μαραθάκη διερευνά σε διάφορα πλαίσια τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την κίνηση, διαμορφώνοντας κοινωνικές σχέσεις και τον εαυτό τους. Τα τελευταία τρία χρόνια αναπτύσσει μια πρακτική αυτοσχεδιασμού χορού υπό τον τίτλο Let’s be comfortable in our own skin, ενώ επίσης επιμελείται τα nightscores, με τα οποία καλλιεργεί δίκτυα καλλιτεχνών. Μια χορογράφος που χρόνια χτίζει τη συνθήκη της αλληλεγγύης ως καλλιτεχνική πρακτική έρχεται στο MIR με το κατάλληλο έργο, που κάνει –και αυτό– την παγκόσμια πρεμιέρα του… Στο "Η καρδιά μου ως αντίδοτο: Πρακτικές αλληλεγγύης", η καρδιά, ως το σημείο όπου αλλάζει η ροή του αίματος σε περιδίνηση, η καρδιά που διακρίνει τι την τρέφει και τι όχι, λειτουργεί ως οδηγός· φωτίζοντας την ετερότητα· απελευθερώνοντας την αγάπη, ως ενσώματη πράξη αντίστασης και επιθυμίας για μια κοινή ζωή.
Μια νέα γενιά δημιουργών αναδύεται κι εμείς την αφουγκραζόμαστε. Αποκαλύπτουμε στο κοινό της Αθήνας τις πιο ενδιαφέρουσες δυνάμεις της πόλης πλαισιώνοντάς τες με συμπαραγωγές, με μια πλατφόρμα για νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο (KOSMOS) και με residency υποστήριξης για τη δημιουργία νέων έργων.
'Ένα καλά καμουφλαρισμένο πολύτιμο πετράδι του ελληνικού χώρου των παραστατικών τεχνών, η περφόρμερ, θεωρητικός και επιμελήτρια Χριστίνα Καραγιάννη, τιμά το MIR με ένα πρώτο ολοκληρωμένο χορογραφικό έργο, το "Καμουφλάζ". Δίνοντας χώρο στο κρυμμένο και το απαρατήρητο, "καμουφλάρεται", εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται διαρκώς, εξαπατώντας και αποπροσανατολίζοντας το βλέμμα. Αυτή η αμφίσημη και ασταμάτητη φιγούρα μάς καλεί να αναστοχαστούμε μαζί της τις εμφανείς (και μη) πολιτικές ορατότητας και συγκάλυψης.
'Όταν έχεις χάσει τα πάντα, τι μπορείς να ευχηθείς; Στη δίνη των στάσιμων νερών ενός σιντριβανιού στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, μπορείς ν’ ακούσεις τις ευχές που δεν ειπωθήκαν ποτέ, μέχρι που οι λέξεις γίνονται νερό. Κι ας το πάρει το ποτάμι… Μια μικρή κοσμογονία απ’ αυτές που μαγικά συμβαίνουν στο MIR: ένα βαθιά πολιτικό ον, η χορεύτρια και περφόρμερ Θεανώ Ξυδιά, κάνει τα πρώτα της βήματα στη χορογραφία με το "Μέχρι οι λέξεις να γίνουν νερό…", σε ανάθεση και συμπαραγωγή του MIRfestival.
O συγγραφέας και δραματουργός Γιώργος Δασκαλάκης και ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και drag artist Θέµης Θεοχάρογλου ενώνουν τις δυνάμεις τους με μια ομάδα ταλαντούχων νέων δημιουργών και ερμηνευτών για να μας προτείνουν ένα έργο-εμπειρία εντός και εκτός του θεατρικού χώρου, μια βόλτα σε μια Αθήνα που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Ποιοι έχουν δικαίωμα στον δημόσιο χώρο; Και ποιοι αποφασίζουν ποιο κομμάτι της πόλης αξίζει να διασωθεί; Ένα σωματικό, πολιτικό έργο για την αθέατη πλευρά του αστικού μας τοπίου, για την ασχήμια της που κουβαλά τις ιστορίες της, για την πλατεία-"ομφαλό" αλλά και "τουαλέτα" της Αθήνας, για την καρδιά μιας πόλης που χτυπάει ακόμα – πιο δυνατά απ’ όσο νομίζουμε. Το "POVerty guide/Οδηγός εξαθλίωσης" είναι μια μετακινούμενη παράσταση πάνω και γύρω από την Ομόνοια από μια νεανική ομάδα που θα γράψει ιστορία!
Αναμφίβολα γνωστός στο πιο ψαγμένο κοινό του MIR, αλλά μια αποκάλυψη για όλους τους υπόλοιπους, ο Tsolimon, ή κατά κόσμον Νίκος Τσώλης, είναι ένας νέος περφόρμερ, μουσικός και δημιουργός που με μεγάλη χαρά συστήνουμε σε όσους δεν τον ξέρουν, με μια μουσική περφόρμανς που φτιάχτηκε για το φεστιβάλ: "Tsolimon – Akida: Παντελής & Ερμής". Παίζει τόσα όργανα και φτιάχνει τόσο υπέροχη μουσική, με τόσα στρώματα ευαισθησίας, μελαγχολίας και κεφιού, που οι φαν του αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο! Τρανς, ελεκτρόνικα, ακουστική, απόηχοι από δημοτικά και λαϊκά, μουσικές που μας μεγάλωσαν: όλα χωράνε στον ετερόκλητο, μπεκετικό και αυθόρμητο μετά-το-μετά-κόσμο του. Μαζί με τα τραγούδια από τον δίσκο Akida, χωράνε αφηγήσεις, ήχοι, λέξεις, γεύσεις και ένα δίδυμο που παίζει μουσική ενώ επανεφευρίσκει τη φιλία μέσα από τις τελετουργίες της καθημερινότητας.
Το φεστιβάλ λειτουργεί με ελεύθερη είσοδο. Δεν χρειάζεται κράτηση στις περφόρμανς που γίνονται σε δημόσιο χώρο. Ένας αριθμός θέσεων θα διατίθεται και στους χώρους των παραστάσεων με σειρά προτεραιότητας. Οι περισσότεροι χώροι είναι προσβάσιμοι σε ΑμεΑ. Περισσότερες πληροφορίες: www.mirfestival.gr.
>>"Big Top Festival"- Ένα σύγχρονο τσίρκο στήνει την τέντα του στο Γαλάτσι
*Τα έργα του φεστιβάλ παρουσιάζονται στους εξής χώρους:
Πολυχώρος Λιπασμάτων Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας μπροστά στο Σιλό
Space Baby, Μεγάλου Αλεξάνδρου 80, Μεταξουργείο
Μ54, Μενάνδρου 54, Ομόνοια
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς
ΤΟ ΟΧΤΩ, Πολυτεχνείου 8, Αθήνα
Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι
Dot wip, Ζαχαρίτσα 40, Κουκάκι
Rabbithole, Γερμανικού 20, Μεταξουργείο
Σιντριβάνι στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, Πλ. Αργεντινής Δημοκρατίας 8, Αθήνα (Παναθήναια)
PalmTree MCA, Κριναγόρου 13, Νέος Κόσμος
MAMMOT, Σίνα 52, Αθήνα
Cantina Social, Λεωκορίου 8, Θησείο
Επίσης: Σε όλη την πόλη, σε παραλίες και πλατείες, σε ένα βιομηχανικό πάρκο, σε στούντιο και γκαλερί, σε ένα σιντριβάνι, σε φανταστικές πολιτείες, σε έναν διαστημικό σταθμό.
*Για την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου στα Λιπάσματα, λεωφορείο του MIR θα αναχωρεί και τις τρεις μέρες από την οδό Φιλελλήνων μία ώρα πριν από την παράσταση. Μετά το τέλος της θα κατευθύνεται στο opbo studio στον Πειραιά (πολύ κοντά στο Μετρό "Δημοτικό Θέατρο"), όπου θα συνεχίζεται το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Η πρόσβαση ωστόσο είναι δυνατή και με ιδιωτικό μέσο και με τις δημόσιες συγκοινωνίες.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
