Έπεσε η αυλαία του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Ένα φινάλε γεμάτο συγκινήσεις και υποσχέσεις για το μέλλον

Με ένα γιορτινό τραπέζι επί σκηνής, παρέα με τον Λιβανέζο χορογράφο Omar Rajeh και την παράσταση "Beytna", ολοκληρώθηκε το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, σηματοδοτώντας ένα δυναμικό και πολυσυλλεκτικό φινάλε. Όμως, η ουσία του φετινού φεστιβάλ δεν περιορίστηκε μόνο στις παραστάσεις. Αντιθέτως, ξεδίπλωσε έναν εντυπωσιακό πλούτο παράλληλων δράσεων, εργαστηρίων και πρωτοβουλιών που συνέδεσαν τον επαγγελματικό χορό με την κοινότητα, την εκπαίδευση και τον δημόσιο χώρο.

Οι καλλιτέχνες που παρουσίασαν δουλειά του στο φετινό φεστιβάλ είναι: 
Omar Rajeh (Λίβανος) – "Beytna", Χρήστος Παπαδόπουλος – "Mellowing", 
Andrea Salustri – "MATERIA", Frauke Requardt & David Rosenberg -"Future Cargo", Marco da Silva Ferreira– "Fantasie Minor", Κατερίνα Φώτη – "The kitchen dance", Maguy Marin – "May B", Παναγιώτα Καλλιμάνη, Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου– "Φωνές", Edouard Hue – "Dive", Ερμίρα Γκόρο – "Skipping on Stardust", Damien Jalet – "Thrice", Νάνσυ Σταματοπούλου, Νικολέτα Χατζοπούλου, Τάσος Βρεττός, Μάκης Φάρος  – "Γρίφος του Δάσους", Μάρθα Πασακοπούλου – "Dance Your Way Out", Jasmin Vardimon – "Tomorrow", Δανάη & Διονύσιος – "Three Friends of Winter", Ξένια Κογχυλάκη – "Slamming", Kat Válastur (Κατ Βάλαστουρ) – "Dive Into You", Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, Βιτόρια Κωτσάλου – "Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω", Thomas Hauert , Ερμής Μαλκότσης– "For all we know".

Παράλληλες δράσεις: όταν ο χορός γίνεται κοινό βίωμα

Το φεστιβάλ, υπό την πρώτη καλλιτεχνική διεύθυνση της Τζένης Αργυρίου, εξελίχθηκε σε ένα ζωντανό πεδίο συνάντησης, ανταλλαγής και δημιουργίας. Πέρα από τις 19 σκηνικές παραγωγές, αναπτύχθηκε ένα πλούσιο πρόγραμμα εκτός σκηνής, εστιάζοντας στην εξωστρέφεια, τη συμμετοχικότητα και τη διαγενεακή προσέγγιση. Η νέα ενότητα "Συναντήσεις εκτός σκηνής" άνοιξε διάλογο με καλλιτέχνες και κοινό. Ομιλίες, συζητήσεις και ανοιχτές δράσεις, όπως η "Αντικρίζοντας το μέλλον: μια συζήτηση για την τέχνη της γήρανσης" της Madeline Ritter – πρωτοπόρου της υποστήριξης ώριμων ηλικιακά χορευτών – έδωσαν φωνή σε κρίσιμα ζητήματα όπως η τέχνη της γήρανσης και η ηλικιακή ισότητα στον χορό. Παράλληλα, η έκθεση "Καλαμάτα, η πόλη του χορού / 1995-2025" λειτούργησε ως κιβωτός μνήμης, αναδεικνύοντας τα 30 χρόνια ιστορίας του θεσμού με πλούσιο αρχειακό υλικό. Ήταν ένας σταθμός συγκίνησης αλλά και έμπνευσης για το μέλλον.

Εργαστήρια: ο χορός ως εργαλείο σύνδεσης και προσωπικής έκφρασης

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε φέτος στα εκπαιδευτικά και συμμετοχικά εργαστήρια, που μετατράπηκαν σε μικρά κύτταρα δημιουργίας και συμπερίληψης. Το διευρυμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιελάμβανε 4 masterclasses με τους Χρήστο Παπαδόπουλο, Damien Jalet και Αιμίλιο Αράπογλου, Kat Válastur και Omar Rajeh και 4 επαγγελματικά σεμινάρια με τους Thomas Hauert, Andi Xhuma, Andrea Salustri και Eρμή Μαλκότση.

Συνολικά:

117 σπουδαστές συμμετείχαν στα επαγγελματικά σεμινάρια
53 παιδιά και έφηβοι εξερεύνησαν την κίνηση μέσα από ειδικά σχεδιασμένα προγράμματα
52 ενήλικες άνω των 40 ετών βρήκαν χώρο έκφρασης και σωματικής αφύπνισης
23 παιδιά συμμετείχαν στο εικαστικό εργαστήρι
18 ΑμεΑ στην Καλαμάτα και 16 ΑμεΑ στα Φιλιατρά, είχαν πρόσβαση σε ένα φιλόξενο συμπεριληπτικό πλαίσιο χορού
9 νήπια μαζί με τους γονείς τους συμμετείχαν στο εργαστήρι στην Costa Navarino, χτίζοντας εμπειρίες μέσα από το παιχνίδι και την επαφή.

Τα εργαστήρια δεν είχαν μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Ήταν μία μορφή τέχνης εν δράσει, που γεννούσε έργα όπως το "Φωνές", μια μοναδική δημιουργία με χορωδούς άνω των 50 ετών από τις Λέσχες Φιλίας του Δήμου Καλαμάτας, και το Γρίφος του Δάσους, εμπνευσμένο από το φυσικό περιβάλλον του Ταΰγετου. Εδώ, η κίνηση συνδέθηκε με τη φύση, τη φωνή, τη συλλογική μνήμη και την κοινότητα.

Ο χορός παντού: από τις πλατείες στα κάστρα και από τα πάρκα στα λιμάνια

Το "Χορός στην Πόλη", σταθερή ενότητα του φεστιβάλ, απλώθηκε σε κάθε γωνιά της Καλαμάτας και όχι μόνο. Από την Κεντρική Πλατεία έως το Λιμάνι, και από την Costa Navarino έως την Αρχαία Ολυμπία, ο χορός έβγαινε στον κόσμο – στο ύπαιθρο, στο φως, σε ανοιχτό διάλογο με την καθημερινότητα. Με έργα όπως το "Future Cargo", το "Fantasie Minor" και το "Dance Your Way Out", το σώμα κινήθηκε στον δημόσιο χώρο, εμπλέκοντας θεατές, περαστικούς και φυσικά το αστικό τοπίο.

Ένα φεστιβάλ σε μετάβαση και εξέλιξη

Το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν ταυτόχρονα ένα πανόραμα καλλιτεχνικής αρτιότητας και ένα πείραμα κοινότητας. Με 228 συμμετέχοντες καλλιτέχνες, με χορευτές από την Κορέα έως το Βέλγιο, και με ένα πολυεπίπεδο δίκτυο συνεργασιών, από την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, έως την Περιφέρεια Πελοποννήσου και την τοπική αυτοδιοίκηση, το φεστιβάλ επιβεβαίωσε τη θέση του ως ο κορυφαίος θεσμός χορού στη χώρα. Όμως αυτό που ξεχώρισε ήταν η δημιουργία σχέσεων – ανάμεσα σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ανάμεσα στις ηλικίες, ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τους πολίτες. Για δέκα ημέρες, η Καλαμάτα δεν ήταν απλώς μια πόλη που φιλοξενεί το χορό. Ήταν μια πόλη που χορεύει – και κυρίως, συμμετέχει.