Μίλτος Αθανασίου©
Φέτος γιορτάζουμε δέκα χρόνια ταξιδεύοντας στον μαγικό κόσμο του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της περφόρμανς "Relic" που τον σύστησε στο παγκόσμιο κοινό. Το παράδοξο, κωμικό, σουρεαλιστικό, αταξινόμητο, αριστούργημα συνεχίζει να συναρπάζει τους θεατές σε όλο τον κόσμο. Δέκα χρόνια μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στη Βαρκελώνη, το 2015, και πέντε χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στη Στέγη, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, το "Relic" του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της ομάδας Osmosis έχει ταξιδέψει σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ, 18 χώρες και 36 πόλεις. Από 13 έως 22 Μαρτίου επιστρέφει στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση για τις τελευταίες παραστάσεις του, προσκαλώντας το κοινό σε μια συγκινητική αποχαιρετιστήρια εμπειρία.
"Αναρχικό, σωματικό θέατρο που θα παραμείνει για καιρό στη μνήμη. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι ένας Έλληνας εκπρόσωπος του θεάτρου του παραλόγου, δίχως αναστολές και με τεράστιο χάρισμα". Αυτά έχουν γραφτεί από τον κριτικό Graham Watts του DanceTabs με αφορμή το "Relic", που δοκιμάζει ταυτόχρονα τα όρια του περφόρμερ και του κοινού.
Το "Relic" είναι ένα κατάλοιπο από το παρελθόν. Ένα πράγμα που έχει μείνει πίσω, είτε αυτό είναι μνήμη είτε αντικείμενο, γλώσσα ή ύπαρξη. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης βυθίζεται και εμπλέκει τους θεατές σε ιδέες μεταμόρφωσης και γελοίου που κινούνται ανήσυχα ανάμεσα στο παράξενα συγκινητικό και το απόλυτα παράδοξο. Αυτό το εξαιρετικά ελκυστικό σόλο, δημιουργημένο στην καρδιά της ελληνικής κρίσης, παίρνει παιχνιδιάρικα ρίσκα που απέχουν πολύ από το συνηθισμένο, δοκιμάζοντας τα όρια της αποδοχής μας και της φάρσας, δημιουργώντας μαγεία από το τετριμμένο.
Το "Relic" έγινε η "υπογραφή" της ομάδας Osmosis, προσελκύοντας το ενδιαφέρον θεατών και κριτικών και κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις. Το 2017 τιμήθηκε στα Theatre & Technology Awards του Ηνωμένου Βασιλείου, κερδίζοντας το βραβείο Creative Innovation in Lighting για τα φώτα, ενώ βρέθηκε φιναλίστ για τον ήχο στην κατηγορία Creative Innovation in Sound. Με αφορμή αυτή τη δεκαετία δημιουργίας, σχεδιάστηκε η τελευταία περιοδεία του έργου με σημαντικούς σταθμούς σε Ευρώπη και Ασία, με επόμενο σταθμό το Coronet Theatre του Λονδίνου, 2-5 Απριλίου.
"Ως δημιουργός κι ερμηνευτής έχω μεγαλώσει μαζί με το "Relic". Το σώμα μου έχει αλλάξει, η σχέση μου με τη σκηνή έχει αμβλυνθεί και εξετάζω κάθε ώρα και λεπτό αν συνεχίζει δέκα χρόνια μετά να συνομιλεί με το κοινό κι αν μας αφορά ακόμη το σχόλιό του πάνω στην παραδοξότητα της ανθρώπινης ύπαρξης".
Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης για το "Relic"
"Το "Relic" ήταν η αφορμή για να δοκιμάσω τα όριά μου, να εξερευνήσω και να εκτεθώ. Να εκτεθώ και να ρισκάρω να διαμορφώσω μια προσωπική σκηνική γλώσσα – για να μη μένω στάσιμος. Ονειρεύτηκα ένα πλάσμα μοναχικό, χωρίς ισορροπία, σε έναν κόσμο φτιαγμένο από το τίποτα, απλά να ζει, να υπάρχει ανάμεσα σε αντικείμενα, ηχητικούς ρυθμούς, καθημερινές δράσεις, λεκτικές και σωματικές προκλήσεις. Ένα πλάσμα μέσα σε ένα έργο που δεν επιδίωκε να εξηγηθεί αλλά να βιωθεί, να χαθεί χωρίς αναστολές, δίχως απολογία, στο παράδοξο, το γκροτέσκο, τη γελοιότητα αλλά και την τρυφερότητα. Δέκα χρόνια μετά, το "Relic" επιστρέφει, όχι σαν μια αναπαράσταση, αλλά σαν μια συνομιλία με τον χρόνο. Έχει ταξιδέψει πολύ, έχει περάσει από πολλά διεθνή φεστιβάλ και θέατρα σε όλο τον κόσμο, συναντώντας θεατές σε διαφορετικές γλώσσες και πολιτισμούς, επιβεβαιώνοντας πως το σωματικό θέατρο δεν χρειάζεται λέξεις για να συνομιλήσει με την ανθρώπινη εμπειρία. Και εγώ, ως δημιουργός κι ερμηνευτής, έχω μεγαλώσει μαζί του. Το σώμα μου έχει αλλάξει, η σχέση μου με τη σκηνή έχει αμβλυνθεί και εξετάζω κάθε ώρα και λεπτό αν η ουσία της δουλειάς παραμένει εκεί, ζωντανή – αν το έργο έχει ακόμη νόημα ύπαρξης, αν συνεχίζει δέκα χρόνια μετά να συνομιλεί με το κοινό και αν μας αφορά ακόμη το σχόλιό του πάνω στην παραδοξότητα της ανθρώπινης ύπαρξης".
"Το "Relic" ήταν η αφορμή για να δοκιμάσω τα όριά μου. Να εκτεθώ και να ρισκάρω να διαμορφώσω μια προσωπική σκηνική γλώσσα. Ονειρεύτηκα ένα πλάσμα μοναχικό, σε έναν κόσμο φτιαγμένο από το τίποτα, απλά να ζει, να υπάρχει ανάμεσα σε λεκτικές και σωματικές προκλήσεις".
"Ενδιάμεσα, δημιουργήθηκαν οι ΤΙΤΑΝΕΣ, το ELENIT, η TOURNÉ, οι ΚΑΜΑΡΕΣ και το LAPIS LAZULI. Έργα που συνέχισαν την αναζήτηση της ομάδας για τη μεταμόρφωση, τη σχέση του σώματος με τον χώρο, τη δυναμική του ήχου και του φωτός, τα οποία, μαζί με το "Relic", μου αρέσει να αποκαλώ "τρισδιάστατα εργόχειρα”, δοκιμάζοντας διαφορετικές φόρμες και αναζητώντας παράλληλα και νέες συναντήσεις.
Το "Relic" ήταν πάντα εκεί –σαν μια κάψουλα που τα περιείχε όλα– καλώντας με ξανά και ξανά στη σκηνή, δίπλα στα άλλα έργα, παράλληλα και σε διάλογο με αυτά. Τώρα, αυτή η επετειακή περιοδεία, δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα του, μπορεί να αποτελεί την τελευταία παρουσίαση του έργου. Μια γιορτή για τα δέκα χρόνια ταξιδιών της ομάδας; Μια τελετή αποχαιρετισμού; Δεν ξέρω αν κλείνει ένας κύκλος ή αν ανοίγει ένας άλλος. Ξέρω μόνο πως η μοναχική φιγούρα του έργου –αυτή που μας χάρισε ο Άγγελος Μέντης με το τόσο αδιανόητο ταλέντο του– εξακολουθεί να με συγκινεί, να με προκαλεί και να με γαργαλά να την ενσαρκώνω ακόμη, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια! Με όλη την τρυφερότητα, τη λαχτάρα και τη γλυκιά αγωνία που φέρνει μια συνάντηση με το παρελθόν".
Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι ο μοναδικός περφόρμερ του έργου και υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία και τη σκηνογραφία. Το κοστούμι είναι του Άγγελου Μέντη, ο σχεδιασμός ήχου του Κώστα Μιχόπουλου, η φωτιστική εγκατάσταση του Μίλτου Αθανασίου, ενώ σύμβουλος φωτισμών είναι η Ελίζα Αλεξανδροπούλου.
Τη Δευτέρα 10 και την Τρίτη 11 Μαρτίου (10.30-11.30 π.μ.) στο Galaxy Studio θα πραγματοποιηθεί το masterclass "Παράδοξο & Καλλιτεχνική Ταυτότητα" με τον Ευριπίδη Λασκαρίδη, αφιερωμένο στην καλλιτεχνική ταυτότητα, εξερευνώντας τα υλικά που τη συνθέτουν και τη μεταμορφώνουν. Το masterclass απευθύνεται σε επαγγελματίες του θεάτρου, του χορού και της περφόρμανς.
Η προπώληση στις 20/2 (5 μ.μ.).
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Relic
Η παράσταση που έγινε η «υπογραφή» της ομάδας Osmosis και του διεθνή Έλληνα δημιουργού και περφόρμερ, εμβαθύνει στη μεταμόρφωση και τη γελοιότητα, μιλώντας για την παραδοξότητα της ανθρώπινης φύσης. Επιστρέφει με μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία για να γιορτάσει δέκα χρόνια πορείας σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ, σε 18 χώρες. Το σόλο παίρνει παιχνιδιάρικα ρίσκα που απέχουν πολύ από το συνηθισμένο, δοκιμάζοντας τα όρια της αποδοχής μας και της φάρσας, κάπου ανάμεσα στο παράξενα συγκινητικό και το απόλυτα παράδοξο.
