Το θέατρο Άλφα "Ληναίος - Φωτίου” μπαίνει στη νέα σεζόν 2024-25 με δύο επιτυχημένες παραστάσεις. Τα φώτα ανάβουν στις 20 Σεπτεμβρίου με το πρώτο θεατρικό έργο του Τάσου Ιορδανίδη, μια παράσταση-έκπληξη που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό. Ο λόγος για το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" που μετρά φέτος την τέταρτη και τελευταία του σεζόν, μιας και πρόκειται να παιχτεί για είκοσι ακόμη παραστάσεις, σε σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα. Ιορδανίδης και Ματίκα, ζευγάρι και στη ζωή, μετέφεραν τη χημεία τους και πάνω στο σανίδι ερμηνεύοντας ένα εκρηκτικό τετ α τετ, όπου δύο παράνομοι εραστές συναντώνται σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής, σε μια εποχή που περνούν κι οι δύο κρίση στο γάμο τους. Οι δύο ήρωες μάς "προσκαλούν" να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Tο έργο του Τάσου Ιορδανίδη στηρίχθηκε σε προσωπικά και αυτοβιογραφικά βιώματα των δύο ερμηνευτών και προέκυψε κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας. Ο τίτλος του εμπνέεται από το ομώνυμο τραγούδι των Beatles, "I wanna hold your hand". Παρά την αυτοαναφορικότητά του, το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" λειτουργεί ως ένα έργο "βγαλμένο από τη ζωή" και αγγίζει τον καθένα, χάρη στην αβίαστη φυσικότητα με την οποία προσεγγίζει τις σχέσεις των δύο φύλων.
Η παράσταση θα παίζεται έως τις 20 Οκτωβρίου.
>>Διαβάστε την αναλυτική κριτική της παράστασης εδώ
Την προηγούμενη σεζόν ο Τάσος Ιορδανίδης παρουσίασε το τρίτο θεατρικό του έργο, βασισμένο στην "Δεσποινίδα Τζούλια" του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Η εμβληματική θεατρική ηρωίδα έτσι όπως την φαντάστηκε ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, βρήκε το δρόμο της για τη σκηνή τον περασμένο Μάρτιο και τώρα επιστρέφει από τις 23 Σεπτεμβρίου και κάθε Δευτέρα για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Ο Τάσος Ιορδανίδης υπογράφει παράλληλα με το κείμενο και τη σκηνοθεσία, τους φωτισμούς και τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου, καθοδηγώντας τους Ευσταθία Τσαπαρέλη (στον ομώνυμο ρόλο), Κυριάκο Σαλή, Δήμητρα Βήττα και Μαρία Καρτσαφλέκη σε μια παράσταση με αξιοσημείωτες ερμηνείες, σύμφωνα με την κριτική του "α".
Στο πρωτότυπο έργο του 1888, η ιστορία αφηγείται τη συγκρουσιακή σχέση ανάμεσα σε μια γυναίκα ανώτερης τάξης και ενός υπηρέτη που εργάζεται στην έπαυλη. Ο Τάσος Ιορδανίδης έφερε αυτή την ιστορία στο σήμερα: "Δύο ήταν τα στοιχήματα που θέσαμε σαν ομάδα όταν ξεκινήσαμε το εγχείρημα. Να αποκωδικοποιήσουμε τα ζητήματα που έθεσε ο Στρίντμπεργκ στην εποχή του και να τα μεταγράψουμε, προσπαθώντας να καταθέσουμε εύστοχες αναγωγές και για τους ψυχισμούς των χαρακτήρων και για το περιβάλλον στο οποίο κινούνται και δρουν. Τολμήσαμε, με θάρρος και θράσος, να προσπαθήσουμε να "γκρεμίσουμε" τον τέταρτο τοίχο που υπάρχει ανάμεσα στους θεατές και τους ερμηνευτές. Γι' αυτό και η δράση από την κουζίνα των υπηρετών μεταφέρεται σε ένα θέατρο. Στο εδώ και τώρα. Στόχος, η δημιουργία της αίσθησης ή και της ψευδαίσθησης, ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται, μπορεί και να μην ανήκουν στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης”.
Η υπόθεση της "Τζούλιας"
Σε ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων, Μάρτιος 2024. Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο "Άμλετ". Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες. Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Η σκηνογράφος, ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους. Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στο ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της. Κι όμως, θα είναι στο θέατρο που ανήκει εδώ και χρόνια στην οικογένεια της.
Η πάλη των κοινωνικών τάξεων - οι ομοιότητες και οι διαφορές τους-, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η έννοια της φιλίας, η τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, ο κοινωνικός ρατσισμός, η χρήση ουσιών, η προδοσία, ο έρωτας στη διάσταση του πόθου, η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, η βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας, είναι τα θέματα που εξετάζει η "Τζούλια”, στη σκιά του κεντρικού άξονα "Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα…”.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Τζούλια
Σ’ ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων, Μάρτιος 2024. Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο «Άμλετ». Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες. Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Η σκηνογράφος,ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους. Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στο ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της. Κι όμως, θα είναι στο θέατρο. Στο θέατρο που της ανήκει. Που ανήκει, τέλος πάντων, εδώ και χρόνια στην οικογένεια της. Η πάλη των κοινωνικών τάξεων - οι ομοιότητες και οι διαφορές τους-, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η έννοια της φιλίας, η τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, ο κοινωνικός ρατσισμός, η χρήση ουσιών, η προδοσία, ο έρωτας στη διάσταση του πόθου, η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, η βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας, όλα τα θέματα περιπλέκονται σε αυτό το έργο που βασίζεται στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ.
Θέλω να σου κρατάω το χέρι
Το τραγούδι των Μπιτλς «I want to hold your hand» ενέπνευσε ένα έργο με πρωταγωνιστές του δύο «παράνομους» εραστές οι οποίοι αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους, που επιστρέφει για πέμπτη χρονιά για να μιλήσει για τις σχέσεις μέσα από ένα εκρηκτικό τετ α τετ. To σκηνικό, ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Τα μόνα πρόσωπα, εκείνοι. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας που εμπλέκονται μαζί σε ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Αυτό που ψάχνουν, όμως, τελικά, μέσα από τις συναντήσεις τους, είναι κάτι απλό: λίγη ουσιαστική συντροφικότητα.
