Η "Μήδεια" παρουσιάζεται στο γυμνάσιο όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο

    

Το Σάββατο 20 Ιουλίου (ώρα 8.30 μ.μ.), επτά νέες ηθοποιοί και ένας τραγουδιστής, έρχονται στο γυμνάσιο της Μίεζας, στη σχολή του Αριστοτέλη, σε αυτόν που όρισε την τραγωδία, για να καταπιαστούν με το πιο ερωτικό έργο που γράφτηκε ποτέ. Θα "τραγουδήσουν" όλα τα χορικά της τραγωδίας και θα προσπαθήσουν να αφηγηθούν την ιστορία της "Μήδειας" του Ευριπίδη από την αρχή ως το τέλος, ως την ανάληψή της. Η σκηνοθεσία και η δραματουργική επεξεργασία είναι του Θοδωρή Γκόνη, τον πρόλογο αναλμβάνει η Αγγελική Κοτταρίδη και τη μουσική σύνθεση ο Χρίστος Θεοδώρου. Το χορό θα πλαισιώσουν η Ρωξάνη Καρφή, η Ευγενία Κάρνου, η Χριστίνα Χαλκιά, η Μαρία Ροδοπούλου, η Δανάη Τσιρώνη, η Μαρία Τσιάκκα, η Μαρία Μπατή και κορυφαίος ο Πάρις Κιμιωνής.

Η παράσταση με την οποία γιορτάζουμε την υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης από την Υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη και τον Δήμαρχο Νάουσας κ. Νίκο Κουτσογιάννη και την έναρξη της έρευνας στο αρχαίο γυμνάσιο, όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Αλέξανδρο και τους νεαρούς Μακεδόνες που άλλαξαν τον κόσμο, πραγματοποιείται με την σύμπραξη του Δήμου Νάουσας και της ΕΦΑ Ημαθίας και με την υποστήριξη των Φίλων του Πολυκεντρικού Μουσείου των Αιγών.

Η πόλη της Μίεζας

Η Μίεζα ήταν μια μικρή πόλη της ερατεινής Ημαθίας, χτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου
στη μέση περίπου του δρόμου που ένωνε τις Αιγές, την βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων με την Πέλλα, το μακεδονικό λιμάνι στη βόρεια ακτή του Θερμαϊκού που το πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. είχε αναπτυχθεί σημαντικά με αποτελεσμα να γίνει τόπος της δεύτερης κατοικίας της βασιλικής οικογένειας. Η γεωγραφική θέση και το παραδεισένιο τοπίο με τα πλούσια λιβάδια, τα βαθύσκια δάση και τα πολλά νερά είναι ίσως ο λόγος που έκαναν τον Φίλιππο Β΄ να διαλέξει την Μίεζα για να εγκαταστήσει εκεί τη σχολή όπου ο Αριστοτέλης θα δίδασκε τον γιο και διάδοχο του Αλέξανδρο, αλλά και τα παιδιά των εταίρων που προορίζονταν να γίνουν η ελίτ και να στελεχώσουν όλα τα αξιώματα του κράτους. Εκει έγραψε και ο Ευριπίδης τα δύο τελευταία του έργα, την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" και τις "Βάκχες".