Το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου συνεχίζει την πορεία του και, έτσι, αυτή την εβδομάδα το ραντεβού μας είναι τριπλό. Η πρώτη συνεργασία του μεγάλου θεατρανθρώπου Θεόδωρου Τερζόπουλου με το Εθνικό, μία χορογραφία με έμπνευση από την Ιφιγένεια, αλλά και η τρίτη άφιξη στο φεστιβάλ του παγκοσμίου φήμης Κόρνελ Μούντρουτσο σηματοδοτούν τις παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα ως και τις 14/7.
"Ορέστεια"
Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο και φέρνει στην ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου την αισχύλεια τριλογία (12-13/7). "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες" εξερευνούν την πορεία του Ορέστη από τη δολοφονία ως την τρέλα, αλλά και τη γέννηση της δικαιοσύνης από την Αθηνά. Ερμηνεύουν οι: Έβελυν Ασουάντ, Τάσος Δήμας, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Έλλη Ιγγλίζ, Κώστας Κοντογεωργόπουλος, Δαυίδ Μαλτέζε, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Αγλαΐα Παππά, Σάββας Στρούμπος, Αλέξανδρος Τούντας, Νιόβη Χαραλάμπους, Σοφία Χιλλ.
Διαβάστε Επίσης
Dajana Lothert©
"Strong Βorn"
Η Kat Válastur (Κατερίνα Παπαγεωργίου) χορογραφεί τις Ξένια Κογχυλάκη, Noumissa Sidibé και Tamar Sonn σε μια παράσταση με έμπνευση την Ιφιγένεια, την ηρωίδα του Ευριπίδη που η σημασία του ονόματός της αποδίδεται στον τίτλο ("αυτή που έχει γεννηθεί δυνατή"). Ταυτόχρονα, η Válastur αντλεί έμπνευση και από τα Αναστενάρια, το βορειοελλαδίτικο δρώμενο που περιλαμβάνει περπάτημα επάνω σε αναμμένα κάρβουνα αλλά και τον θυσιαστικό χορό στην "Ιεροτελεστία της άνοιξης" του Βάσλαβ Νιζίνσκι. Μαζί με τις χορεύτριες επί σκηνής η μουσικός Βαλεντίνα Μαγκαλέτι. (Πειραιώς 260, Χώρος Η’, 13-14/7)
"Parallax"
Ο διεθνώς καταξιωμένος Ούγγρος σκηνοθέτης Κόρνελ Μούντρουτσο έρχεται για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών μετά το "Απομίμηση ζωής" του 2018 και το "Κομμάτια μιας γυναίκας" του 2021 μαζί με την ομάδα του, τους Proton Theatre. Ο Χώρος Δ’ της Πειραιώς 260 θα φιλοξενήσει την επώδυνη ιστορία της Κάτα Βέμπερ, που μιλά για το βίωμα της εβραϊκότητας σε τρεις γενιές (γιαγιά-κόρη-εγγονός). Ερμηνεύουν οι: Lili Monori Éva, Emőke Kiss-Végh Léna, Erik Major Jónás, Roland Rába Márk, Sándor Zsótér László, Csaba Molnár Gábor, Soma Boronkay Kornél. (14-15/7)
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ορέστεια
Ο σημαντικός θεατράνθρωπος, στην πρώτη του συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο, ανέβασε την τριλογία «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι», «Ευμενίδες», σε μια ιστορική παράσταση, που επαναλαμβάνεται. Tο 458 π.Χ., σε μια εποχή βίαιων κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών, o Αισχύλος παρουσιάζει στη γιορτή των Διονυσίων την Ορέστεια (“Αγαμέμνων”, “Χοηφόροι”, “Ευμενίδες”), τη μοναδική σωζόμενη τριλογία αρχαίου δράματος. Κεντρικός άξονας της τριλογίας είναι το τραγικό βραχυκύκλωμα του Ορέστη που διαχέεται σε όλα τα πρόσωπα του δράματος και στον χορό μέσα από διαδοχικά στάδια: από την αποσταθεροποίηση στο αδιέξοδο, στην τρέλα. Στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας, στον “Αγαμέμνονα” και τις “Χοηφόρους”, οι δολοφονίες που βάζουν τέλος στις τυραννικές εξουσίες του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας αποτελούν την κορύφωση μιας νέας περιόδου κρίσης και αποσταθεροποίησης που αντανακλάται στις “Ευμενίδες”. Οι Ερινύες, οι χθόνιες θεότητες, εκπροσωπώντας τα ένστικτα και τις παρορμήσεις διαφυλάσσουν τη μνήμη. Η Αθηνά προσπαθεί με κάθε τίμημα να συνάψει «σύμφωνο ειρήνης» ανάμεσα στους θεούς και εκείνες, προσφέροντας ανταλλάγματα και προνόμια. Για να πετύχει τη συνθηκολόγηση, μεταφέρει τη βία στο πεδίο της γλώσσας. Οι Ερινύες υποκύπτουν με τη θέλησή τους, ανακηρύσσονται σε Ευμενίδες και οδηγούνται στη λήθη. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει εγκαθιδρυθεί. Ό,τι είναι ασύμβατο με το νέο καθεστώς –το μέρος του ζωντανού σώματος που συνδέεται με τη μνήμη, τα ένστικτα, τη ζωική ορμή– έχει εξοριστεί. Η παράσταση αυτή σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο.
Parallax
O παγκοσμίου φήμης Ούγγρος σκηνοθέτης, μετά το “Imitation of life” το 2018 και το “Pieces of a Woman” το 2021 επανέρχεται στο Φεστιβάλ με την ομάδα του. Επώδυνο και εξαιρετικά επίκαιρο είναι και αυτή τη φορά το θέμα: με αφετηρία μια ουγγρική οικογένεια, θίγει τις διαφορετικές προσεγγίσεις του βιώματος της εβραϊκότητας από γενιά σε γενιά. Η Γιαγιά, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, που στη ζωή της έχει μάθει να κρύβει την εβραϊκή της ταυτότητα, έρχεται σε σύγκρουση με την κόρη της, η οποία ζώντας τη δεκαετία του 1990 στο Βερολίνο, προσπαθεί να τη χρησιμοποιήσει για να γράψει τον γιο της σε καλύτερο σχολείο. Ο ίδιος μεγαλώνοντας θα θελήσει να αποτινάξει κάθε ταυτότητα αποφεύγοντας να ανήκει οπουδήποτε πέρα από την γκέι κοινότητα που έχει συνειδητά επιλέξει. Σε μια κοινωνίας κρίσης, με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι άραγε όμως δυνατόν να παραμείνει κανείς ουδέτερος; Πώς μπορεί κανείς να αποσυνδέσει τη διεκδίκηση της δικής του διαφορετικότητας από μια ευρύτερα πολιτική στάση;
Strong born
Η παράσταση αυτή έρχεται ως συνέχεια του προηγούμενου έργου της Válastur, που συνομιλεί με τον μύθο της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, ο οποίος προσεγγίζεται από φεμινιστική σκοπιά. Εμπνέεται από τη σημασία του ονόματος της ευριπίδειας ηρωίδας («αυτή που γεννήθηκε ισχυρή») αντλώντας ταυτόχρονα την έμπνευσή της από τα Αναστενάρια, βορειοελλαδίτικο δρώμενο στη διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες πατούν σε αναμμένα κάρβουνα, αλλά και από τον θυσιαστικό χορό που περιλαμβάνεται στην Ιεροτελεστία της άνοιξης του Βάσλαβ Νιζίνσκι. Στο “Strong born” όλα αυτά τα στοιχεία συμπλέκονται στην επινόηση μιας νέας τελετουργίας, με κυρίαρχη την παρουσία του ρυθμού. Στην «τελετή» αυτή, εντός των σκηνικών ορίων, η επιμονή και η συνεχής αλληλεπίδραση των τριών χορευτριών αντιστρέφουν την απαίτηση για θυσία. Κρουστικές επιφάνειες στα σώματά τους παράγουν τον ήχο που ορίζει τη χορογραφία. Η θυσιαστική τελετουργία γίνεται αφετηρία μιας πράξης αντίστασης. Η εναντίωση στη θυσία γίνεται ζωτικός δρόμος ενδυνάμωσης.
