© Χρήστος Συμεωνίδης
Συγκεντρώσαμε για εσάς δέκα θεατρικά έργα που σηκώνουν αυλαία από 21 έως 27/3 και ξεχωρίζουν. Η "σοδειά" της εβδομάδας περιλαμβάνει δύο έργα του Χάινερ Μίλερ, ένα της Λένας Κιτσοπούλου, δύο πρωτότυπα ελληνικά κείμενα, ένα καταλανικό, μία κουήρ περφόρμανς και άλλες τρεις παραστάσεις που αξίζει να ανακαλύψετε.
"Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος"
Ο Αργύρης Ξάφης πρωταγωνιστεί στον μονόλογο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό ερμηνεύοντας όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες γύρω από το νεκρό σώμα ενός έφηβου αγοριού. Η Ζωή Ξανθοπούλου σκηνοθετεί στη σκηνή του θεάτρου Θησείον το έργο του βραβευμένου Καταλανού συγγραφέα και με σύμμαχο την ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη, το μετουσιώνει σε μία αιχμηρή παράσταση που πραγματεύεται την καταστροφή της ομορφιάς και τα βάθη της ανθρώπινης επιθυμίας. (από 22/3)
"Κουαρτέτο"
Στη σκηνή του Από μηχανής, η Κερασία Σαμαρά και ο Χρήστος Βασιλόπουλος μεταμορφώνονται σε ένα ανατρεπτικό ζευγάρι που μπλέκεται στη δίνη ενός ανελέητου παιχνιδιού σεξ και εξουσίας. Το έργο του Χάινερ Μίλερ, που βασίζεται στο μυθιστόρημα "Επικίνδυνες σχέσεις" του Λακλό, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου και σηκώνει αυλαία στις 23/3.
Παντελής Κονσολάκης©
"Χόρεψέ με πατέρα"
Διαβάστε Επίσης
Η Κατερίνα Αντωνιάδου δημιουργεί ένα δυνατό δράμα όπου ένας ανοϊκός πατέρας και η υστερική κόρη του προσπαθούν να υπερβούν τις νοητικές στρεβλώσεις που δημιουργεί η διαταραχή τους ώστε να επικοινωνήσουν. Ερμηνεύουν η συγγραφέας του έργου και ο Γιώργος Αρμένης, ο οποίος και σκηνοθετεί. (Αργώ, από 25/3).
© Χρήστος Συμεωνίδης
"Καταποντισμός"
Ο Βασίλης Βηλαράς κλείνει την τριλογία που άνοιξε με τον "Λοιμό" και συνεχίστηκε με τον "Σεισμό", με ένα έργο που θα "πλημμυρίσει" την Πειραματική του Εθνικού. Η νέα του δουλειά αξιοποιεί γράμματα που στέλνονταν στο "Αμφί", το πρώτο περιοδικό ομοφυλόφιλης έκφρασης στην Ελλάδα, και δίνει φωνή στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα της Μεταπολίτευσης. (από 21/3, φωτό εξωφύλλου)
>> Διαβάστε την εμπειρία του "α" από τη γενική πρόβα του "Καταποντισμού" εδώ:
Διαβάστε Επίσης
"Μήδειας υλικό"
Η Άντζελα Μπρούσκου καταπιάνεται με το έργο του Χάινερ Μίλερ που μεταγράφει την ιστορία της τραγικής ηρωίδας του Ευριπίδη και φέρνει στη σκηνή ένα μανιφέστο των ανθρώπων που εξεγείρονται απέναντι σε έναν κόσμο που παραπαίει. Ερμηνεύουν η Παρθενόπη Μπουζούρη και ο Άντριαν Φρίλινγκ, με τη συμμετοχή της ίδιας της Μπρούσκου. (Bios, από 22/3)
"Ο Κατάθλας"
Διαβάστε Επίσης
Για μόλις έξι παραστάσεις θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Olvio το διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου που έχει για πρωταγωνιστή τον Λάκη (Αλέξανδρος Τσώτσης), έναν άντρα που έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την κατάθλιψη ενόσω βρίσκεται στο πατρικό του σπίτι. Η σκηνοθεσία είναι της Νατάσας Παπαμιχαήλ. (από 24/3)
"Γιοσίρου Γιαμαγκούσι"
Γίνεται ένας άνθρωπος με αυτό το όνομα να ψάχνει τον πατέρα του σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας; Σύμφωνα με το έργο του Γιάννη Κεντρωτά, η απάντηση είναι "ναι". Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Μιχάλης Κοιλάκος, ενώ ερμηνεύουν οι Ελισσαίος Βλάχος, Χαρά Δημητριάδη, Μαρία Μπαλούτσου, Σήφης Πολυζωίδης και Φοίβος Συμεωνίδης. (Olvio, από 25/3)
"Με δύναμη από την Κηφισιά”
Τέσσερις γυναίκες των βορείων προαστίων σε υστερία. Ηρεμιστικά, σοκολάτες και ένα ταξίδι-φάντασμα στην προσπάθειά τους να ξορκίσουν το ανικανοποίητο της ύπαρξής τους. Θα τα καταφέρουν; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα του κειμένου των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά που παρουσιάζεται από την ομάδα Βουτιά στον Μικρό Κεραμεικό από 25/3. Ερμηνεύουν: Δέσποινα Ησαΐα, Πηνελόπη Κολλίντζα, Φλωρεντία Μπέμπη, Λίνα
Οικονόμου.
"#Free_Prometheus"
Το τρίτο πρωτότυπο έργο της ομάδας Fem Tettix είναι μια "δικαστική" κωμωδία παραλόγου, που δανείζεται στοιχεία του "Προμηθέα δεσμώτη" με στόχο να σατιρίσει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα των ΜΜΕ και της δικαιοσύνης. Ερμηνεύουν: Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα (η οποία και σκηνοθετεί), Μαρία Παπαϊωάννου (οι τρεις τους έγραψαν το κείμενο του έργου), Κώστας Κουτρούλης, Δημήτρης Μπούρας, Μαρίνα Σαμαρά, Ηρώ Σταφυλάκη. (Studio Μαυρομιχάλη, από 27/3).
"Καφενείο "Το επέκεινα"
Σε αυτή την παράσταση, που κινείται στους δρόμους του θεάτρου του παραλόγου έχοντας έναν μεταφυσικό προβληματισμό, παρακολουθούμε πέντε κατοίκους ενός απομονωμένου χωριού να προσπαθούν να υπερβούν τα αδιέξοδά τους. Την κωμωδία του Μιχάλη Σπέγγου, την οποία σκηνοθετεί ο Στέλιος Καλαθάς, θα τη δούμε στη σκηνή του Από μηχανής θεάτρου από 21/3. Ερμηνεύουν: Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Γιώργος Ζώης, Μάνθος Καλαντζής, Κώστας Καραμουσάλης, Μαργαρίτα Σάββα. Μια παραγωγή της ομάδας Γέφυρα.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Κουαρτέτο
Ο διεθνούς φήμης Γερμανός θεατρικός συγγραφέας εμπνέεται από τη Μερτέιγ και τον Βαλμόν, τα δύο πρόσωπα του περίφημου επιστολογραφικού μυθιστορήματος του Λακλό «Επικίνδυνες Σχέσεις» (1781) και δημιουργεί ένα σαγηνευτικό ζευγάρι, το οποίο απορρίπτει κάθε κοινωνικό κανόνα και ηθική. Οι ήρωές του είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα σε ένα ανελέητο παιχνίδι σεξ και εξουσίας. Σε αυτό το περιβάλλον, οι δύο υπάρξεις προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή τους και να αντιμετωπίσουν τον θάνατο. Στη μοιραία τελευταία επαφή τους επιδίδονται σε μία ερωτική χορογραφία των σωμάτων, εναλλάσσοντας ρόλους και ταυτότητες υπερβαίνοντας τα όρια των φύλων. Ο έρωτας ως μέσο σαγήνευσης και καταδυνάστευσης τούς οδηγεί στην ολοκληρωτική καταστροφή. Ο συγγραφέας προσδιορίζει τον χρόνο που διαδραματίζεται το έργο «πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο» και τοποθετεί την πλοκή του σ’ ένα τοπίο ερειπωμένο και παγερό. Το «Κουαρτέτο» είναι μια μαύρη φάρσα, μια τραγική κωμωδία που σκιαγραφεί με χιούμορ και σαρκασμό την πτώση και την αυτοκαταστροφή των δυτικών κοινωνιών καθώς και την παρακμή του αστικού πολιτισμού.
Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος
Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα. Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί-νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές. Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας; Ο Αργύρης Ξάφης ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο σαν μία εξορκιστική τελετουργία, εμβαθύνοντας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του έφηβου αγοριού. Οι χαρακτήρες που υποδύεται παλεύουν με τις δικές τους επιθυμίες, αλλά και εκείνες που τους επιβάλλονται από τις καταπιεστικές κοινωνικές δομές μίας φαινομενικά δεμένης κοινότητας.
Καταποντισμός
Τα πρόσωπα της παράστασης Καταποντισμός επισκέπτονται την gay Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και μεταφέρουν τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις αγωνίες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων εκείνης της περιόδου, όπως τις αποτύπωσαν τα ίδια, σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τις επιστολές που έστελναν στο επαναστατικό περιοδικό Αμφί, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσιο λόγο στην Ελλάδα για την queer εμπειρία. Οι αφηγήσεις για τραγελαφικά coming out, για στιγμές λαχτάρας, διασκέδασης και κλεφτής ηδονής, για τη gay κουλτούρα που ζυμώθηκε στα σινεμά της Ομόνοιας και για το βαθύ αίσθημα ανακούφισης επειδή «υπάρχουν κι άλλα άτομα εκεί έξω σαν εμένα». Ιστορίες μιας ολόκληρης γενιάς που σβήστηκε από τον χάρτη λόγω της επιδημίας του HIV/AIDS και της κοινωνικής και κρατικής αδιαφορίας. Η παράσταση αποτελεί το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τον "Λοιμό" και συνεχίστηκε με τον "Σεισμό".
Μήδειας υλικό
Το "Μήδειας υλικό" είναι ένα κείμενο που έχει παρασταθεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και λειτουργεί πρωτίστως ως μανιφέστο των εξεγερμένων, αδικημένων γυναικών, στο πλαίσιο των μεταγραφών της αρχαίας τραγωδίας. Σύμβολο της εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, αποικιοκρατικής εξουσίας και πατριαρχίας. Η ιδέα της προδοσίας είναι κυρίαρχη σε ολόκληρο το έργο. Το δίπτυχο προδοσία και επανάσταση είναι η απάντηση του συγγραφέα στα μεγάλα πολιτικά και ηθικά ζητήματα της εποχής του που συναντιούνται με τα σημερινά. Σήμερα που όλος ο πλανήτης πλήττεται από πολέμους δίχως νόημα και η ανθρωπότητα κινδυνεύει από την ύβρη που διαπράττουμε απέναντι στην ζωή, η Μήδεια έρχεται να μας θυμίσει πως εμείς τελικά σκοτώνουμε τα παιδιά μας. Η μορφή της γίνεται ο τόπος της συλλογικής μνήμης. Το θέατρο του Μίλερ βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο της μεγάλης επικαιρότητας των νεκρών που αριθμεί ο πολιτισμός μας.
Χόρεψέ με πατέρα
Ένας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του, προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν. Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της. Τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του. Αυτή η μέρα που εξελίσσεται, είναι και η μέρα έξαρσης του πατέρα. Δεν την αναγνωρίζει. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή τουλάχιστον έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης. Μη μπορώντας κι αυτή να επικοινωνήσει με την νέα πραγματικότητα, χάνεται. Ανίκανη να διαχειριστεί και την προ πολλού, κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της, αλλά κυρίως την σχέση της με τον εαυτό της, φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της.
Ο Κατάθλας
Στη μαύρη κωμωδία της Λένας Κιτσοπούλου ο Λάκης, σέρνεται με το στενό, μίζερο στόμα του μέσα στο πατρικό του σπίτι στο χωριό. Όλα τον στοιχειώνουν. Έξω, η φύση αναπνέει, κοιμάται και ξυπνάει χωρίς προσδοκίες. Μέσα στο σπίτι, ο Λάκης, παρέα με μια μύγα. Το σπίτι που μεγάλωσε, έχει πάρει τη μορφή της ψυχής του. Παλεύει να ξεφύγει από τα όρια του σπιτιού, των αναμνήσεων, των γονιδίων, των προσδοκιών μιας ολόκληρης κοινωνικής δομής. Όλα τον ενοχλούν. Μένει όμως εκεί για να αντιμετωπίσει όλα όσα τον βαραίνουν. Για να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με την κατάθλιψη. Φιλοσοφεί. Αναρωτιέται όπως όλοι, για την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης. Για τα πρέπει και τα θέλω. Γιατί δεν μπορεί απλά να αναπνέει και να κοιμάται όπως η φύση. Δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να είναι καλός σε μια δουλειά, γιατί πρέπει να ανησυχεί για το παιδί του. Θέλει απεγνωσμένα να ξεφύγει από τις φτερωτές μαυροτσούκαλες σκέψεις του. Με ποιο τρόπο θα δραπετεύσει από το στενό στόμα που κληρονόμησε από τη μάνα του;
Γιοσίρου Γιαμαγκούσι
Ένα εκκεντρικό αστυνομικό θρίλερ, που ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, στην ειρωνεία και την τρυφερότητα, την αλήθεια και το ψέμα, το μακάβριο και τη φάρσα. Ήρωες που απέχουν ένα βήμα από την ηλιθιότητα και άλλο τόσο από το να χαρακτηριστούν «άνθρωποι της διπλανής πόρτας», ξεκινούν ένα «αθώο» όσο και επικίνδυνο παιχνίδι, που σύντομα θα εξελιχθεί σε ένα φαύλο κύκλο αίματος. Στο κέντρο του ένας καλοκάγαθος γίγαντας, ο Γιοσίρου Γιαμαγκούσι ο οποίος μετά το θάνατο της μητέρας του ψάχνει στη Λακκοσπηλιά, ένα απομονωμένο χωριό της ελληνικής επαρχίας, να βρει τον Ιάπωνα πατέρα του, που τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρό. Πίσω απ’ όλα αυτά, ένας ολόκληρος κόσμος λάσπης, σιωπής και απόλυτης απάθειας.
Με δύναμη από την Κηφισιά
Από την Κηφισιά έως και την Ταϊλάνδη και από τον Εγκλεισμό έως και την Ελευθερία, το έργο αυτό αποτελεί ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Η Αλέκα, η Ηλέκτρα, η Φωτεινή και η Μάρω είναι οι τέσσερις χαρακτήρες αυτού του σημαντικού έργου της νεοελληνικής δραματουργίας. Τέσσερις γυναίκες που μιλούν για τα πάντα: για τον εαυτό τους, τους άντρες, το παρόν και το μέλλον, όντας όλες τους σε υστερία. Ηρεμιστικά, σοκολάτες αλλά και ένα ταξίδι-φάντασμα είναι τα μέσα με τα οποία προσπαθούν να ξορκίσουν το ανικανοποίητο της ύπαρξής τους. Θα καταφέρει τελικά τον στόχο της αυτή η παρέα γυναικών;
#Free Prometheus
Το τρίτο πρωτότυπο έργο που δημιούργησε η ομάδα Fem Tettix (μετά το “Η μάνα είναι μάνα ρε” και το “Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας”) είναι μια «δικαστική» κωμωδία παραλόγου. Όπως μπορούμε να συμπεράνουμε και από τον τίτλο της, η παράσταση δανείζεται στοιχεία από το έργο του Αισχύλου "Προμηθέας δεσμώτης" με στόχο να σατιρίσει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και, συγκεκριμένα, το επίπεδο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της δικαιοσύνης στην Ελλάδα.
Καφενείο «Το επέκεινα»
Πρόκειται για μία παράσταση που, κινούμενη στο πλαίσιο του θεάτρου του παραλόγου και έχοντας έναν μεταφυσικό προβληματισμό, αγγίζει τις παρυφές της κωμωδίας. Η ιστορία της περιστρέφεται γύρω από τη ζωή ενός ορεινού χωριού στη μέση του πουθενά, η οποία ταράσσεται ξαφνικά όταν ξεσπά αναπόφευκτη βία. Τέσσερις άντρες και μία γυναίκα. Ο τόπος σφίγγει τους πρωταγωνιστές σαν μέγγενη. Δημιουργεί αδιέξοδα. Ερωτικά, κοινωνικά, ηθικά, οικονομικά. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια, λένε. Το έργο μιλάει, όπως σχεδόν όλα τα έργα, για τη ζωή και το θάνατο. Προσπαθεί όμως να κάνει και ένα βήμα πέρα από αυτά. Σε αυτό που κάποιοι , φιλοσοφικά ίσως και μόνο, αποκαλούν επέκεινα, με στόχο την λυτρωτική σημασία που έχει η έννοια της μετάνοιας.
