Η Ταμίλα Κουλίεβα έρχεται τον χειμώνα στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης" με τη μαύρη κωμωδία του Ντμίτρι Ντανίλοφ "Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας". Η γνωστή ηθοποιός σκηνοθετεί ξανά μετά από πολλά χρόνια, ενώ υπογράφει και τη μετάφραση, καθοδηγώντας τους Παναγιώτη Μπουγιούρη, Σαμουήλ Ακίνολα, Πάνο Ζυγούρο, Αλίκη Κακολύρη και Γρηγόρη Καραντινάκη στην παράσταση που ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα στις 24 Οκτωβρίου.
Το έργο
Η ιστορία ενός καθημερινού ανθρώπου και η "συνάντηση" του με το απροσδόκητο είναι ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο κινείται το έργο. Ένας νεαρός προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, λαμβάνει ξαφνικά ένα δέμα και η ζωή του μετατρέπεται σε μαύρη κωμωδία. Το δέμα το φέρνουν τρεις κούριερ και όχι ένας. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όμως δεν του το παραδίδουν αμέσως αλλά παραμένουν στο σπίτι του Σεργκέι, συζητάνε άσχετα πράγματα και στο ερώτημα πότε επιτέλους θα φύγουν και θα τον αφήσουν στην ησυχία, η απάντηση είναι: "Αφού σας είπαμε, όταν σας πήραμε τηλέφωνο, ότι θα είμαστε στο σπίτι σας στην διάρκεια μιας ώρας". Πως αντιμετωπίζει κάνεις αυτή την κατάσταση; Ποιοι είναι αυτοί οι κούριερ και τι θέλουν; Τι είναι μέσα στο δέμα; Και γιατί ο Σεργκέι, ένας λογικός υγιής νεαρός προγραμματιστής, είναι "…και πολύ βλάκας;"
Ο ίδιος ο συγγραφέας Ντμίτρι Ντανίλοφ στην ερώτηση για το ποιο είναι το θέμα το έργου "Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας" έδωσε την εξής απάντηση: " Θα έλεγα πως το έργο αυτό είναι για το πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να εισβάλει κάτι ανεξήγητο στην απλή, συνηθισμένη ζωή ενός άνθρωπου της "διπλανής πόρτας" - και πως αναγκαστικά ο άνθρωπος αυτός καλείται να αντιμετωπίσει και να αντιδράσει σε αυτή την εισβολή".
Η Ταμίλα Κουλίεβα σημειώνει
"Για μένα στο έργο αυτό, πίσω από τις κωμικές καταστάσεις, βρίσκεται ανεξάντλητο
βάθος, που αποκαλύπτει τον πολύ επίκαιρο, σοβαρό και ανθρώπινο προβληματισμό: Πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος, απέναντι στους μηχανισμούς του συστήματος; Μέσα από τις καταστάσεις του έργου, στην κωμική αποτύπωσή τους, βλέπουμε την δική μας πραγματικότητα… και εκεί το γέλιο σταμάτα… Οι ήρωες του έργου είναι τόσο "αναγνωρίσιμοι", που ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του μέσα από τους χαρακτήρες της παράστασης. Μαζί με την πολιτική σάτιρα, την απόρριψη του απολυταρχισμού, τις ακραίες φιλελεύθερες ιδέες, τον παραλογισμό της προτεινόμενης συνθήκης του έργου, υπάρχει ένας βασικός άξονας, ως προβληματισμός στο έργο - η ύπαρξη του ατόμου και της ατομικής ευθύνης, απέναντι στον εγκλωβισμό του συστήματος και στην προσωπική αντίληψη για τον κόσμο".
Η σύχρονη μουσική του Dof Twogee, με τραγούδια κοινωνικής χιπ χοπ του ΛΕΞ, δίνουν ένα επίκαιρο στοιχείο στον θίασο, φέρνοντας τον πιο κοντά στη πραγματικότητα του σήμερα. Τα κοστούμια, υπό την επιμέλεια των Βασίλη Ζούλια και Περικλή Κονδυλάτου, είναι επίσης σύγχρονα και λιτά, ενώ τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά, οι φωτισμοί της Έλενας Πετροπούλου και η κινησιολογία της Κικής Μπάκα ενισχύουν το σατιρικό κλίμα.
Διαβάστε Επίσης
