Σπύρος Περδίου©
Γιατί από όλα τα έργα του Μολιέρου επιλέξατε τον "Ταρτούφο"; Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε περισσότερο στη σκοτεινή αυτή κωμωδία;
Οι λόγοι που ένα έργο με συναρπάζει είναι ανεξήγητοι. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο αίσθημα που μου δημιουργεί, μια επιθυμία βαθύτερης γνωριμίας και εξερεύνησης. Από τα έργα του Μολιέρου, αυτή την επιθυμία μου τη γεννούν ο "Ταρτούφος" και ο "Δον Ζουάν". Δουλεύοντας αργότερα στις πρόβες, εντόπισα στο έργο πάνω από τριάντα έξι διαφορετικές ανθρώπινες σχέσεις, οι οποίες μάλιστα εξελίσσονται! Ίσως να ήταν αυτό που με συνάρπασε ασυναίσθητα από την πρώτη επαφή.
Έχετε ασχοληθεί με τον Μολιέρο στο παρελθόν;
Ναι, αρκετά. Μετά τον Σαίξπηρ που κατέχει τα πρωτεία με επτά παραστάσεις και δύο μεταφράσεις, έρχονται ο Ευριπίδης και ο Μολιέρος με τρεις παραστάσεις. Έχω παίξει Αρνόλφο στο "Σχολείο γυναικών", Κλεάνθη στον "Φιλάργυρο" και Φιλέντ στον "Μισάνθρωπο". Έχω επίσης ανεβάσει τρεις διπλωματικές εξετάσεις-παραστάσεις στη δραματική σχολή "Αρχή" της Νέλλης Καρά και στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου: μια σύνθεση με ιστορικά στοιχεία της ζωής του Μολιέρου με τίτλο "Ταρτούφος - Δον Ζουάν - Αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών", τις "Ψευτοδιανοούμενες" και τον "Μισάνθρωπο".
Είδατε στο πρόσωπο του Μάνου Καρατζογιάννη τον δικό σας Ταρτούφο;
Ο Μάνος Καρατζογιάννης, εκτός του ότι είναι πολύ καλός, καλλιεργημένος και εργατικός ηθοποιός, διαθέτει μια φυσική ευγένεια και καλοσύνη, που θέλω να αποτελέσουν το προσωπείο του απατεώνα Ταρτούφου. Από εκεί και πέρα, για να ολοκληρωθεί ο ρόλος του υποκριτή, καλείται να καταθέσει ό,τι πιο σκοτεινό, ανομολόγητο και χυδαίο διαθέτει – εν δυνάμει φυσικά και μέσα από τη φαντασία του.
"Αν υπάρχει μια αξία που υπερασπίζεται ο Μολιέρος σε όλα του τα έργα είναι η αντίσταση με την λογική και το χιούμορ στον παραλογισμό και την υπερβολή".
Πώς καθρεφτίζεται μέσα στο έργο η ελληνική κοινωνία του σήμερα;
Νεοσυντηρητισμός, παρακολουθήσεις, εκπαίδευση με θρησκευτικά αντί καλλιτεχνικών μαθημάτων, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, κατάχρηση εξουσίας… τι άλλο θέλετε;
Ποιες διαχρονικές αξίες αναδεικνύονται μέσα από το έργο του Μολιέρου;
Αν υπάρχει μια αξία που υπερασπίζεται ο Μολιέρος σε όλα του τα έργα είναι η αντίσταση με την λογική και το χιούμορ στον παραλογισμό και την υπερβολή.
Η δική σας απόδοση του έργου "εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ, που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης". Πείτε μας δυο λόγια για την προσέγγισή σας.
Η Ελίζα Σκολίδη, που υποδύεται την Ελμίρα, μου είχε πει κάποτε ότι λάτρευε τον Έλβις, ότι μεγάλωσε με τα τραγούδια του. Αυτό ίσως λειτούργησε ενδόμυχα μέσα μου. Ο Έλβις ήταν το αδύναμό της σημείο, υπό την έννοια ότι κάποιος επιτήδειος θα μπορούσε να την αφοπλίσει με το "It’s now or never" ας πούμε. Οι απατεώνες βρίσκουν το αδύναμο σημείο μας για να μας πιάσουν στα δίχτυα τους. Πατάνε πάνω σε πράγματα που αγαπάμε και πιστεύουμε. Το δίπολο πίστη και υποκρισία είναι και ο βασικός άξονας του έργου.
Πώς καθρεφτίζεται μέσα στο έργο η ελληνική κοινωνία του σήμερα;
Νεοσυντηρητισμός, παρακολουθήσεις, εκπαίδευση με θρησκευτικά αντί καλλιτεχνικών μαθημάτων, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, κατάχρηση εξουσίας… Τι άλλο θέλετε;
Ποιες διαχρονικές αξίες αναδεικνύονται μέσα από το έργο του Μολιέρου;
Αν υπάρχει μια αξία που υπερασπίζεται ο Μολιέρος σε όλα του τα έργα, είναι η αντίσταση στον παραλογισμό και την υπερβολή, με τη λογική και το χιούμορ.
Αφιερώνετε την παράσταση στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή με αφορμή τα δέκα χρόνια από το θάνατο του. Ποια ήταν η σχέση σας μαζί του;
Ο Λευτέρης ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου. Μας δίδαξε άπειρες ώρες κρητικό θέατρο: "Ερωφίλη" και "Κατσούρμπο" του Γεώργιου Χορτάτση, "Ερωτόκριτο" του Βιτσέντζου Κορνάρου κ.ά. Ήταν μέντοράς μου, καθώς, πέρα από το μάθημα, με μύησε στο θέατρο μέσα από συζητήσεις και ξενύχτια, φέρνοντάς με σε επαφή με το άφθονο οπτικοακουστικό υλικό που διέθετε. Συνεργάστηκα μαζί του στα έργα "Μισάνθρωπος" του Μολιέρου, "Η νύχτα της κουκουβάγιας" του Γιώργου Διαλεγμένου, "Οι σχέσεις του κ. Πίτερς" του Άρθουρ Μίλερ, "Τόκος" του Δημήτρη Δημητριάδη, "Θερμοκήπιο" του Χάρολντ Πίντερ. Βρισκόμασταν στην Άνδρο όπου γνώρισα την ανέμελη πλευρά του. Κάναμε και πολλά θεατρικά σχέδια για το μέλλον. Ήταν για μένα μια μεγάλη απώλεια. Τον βλέπω συχνά στον ύπνο μου, πάντα ακμαίο, λαίμαργο και γεμάτο όρεξη για δουλειά…
Διαβάστε Επίσης
Πρωταγωνιστείτε όμως και στην παράσταση "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η ανάγνωση χαρακτηρίζεται "ερεθιστική". Πώς αναδεικνύεται ο κόσμος του Σαίξπηρ μέσα από την παράσταση;
Θα την έλεγα ακραία, γι’ αυτό ίσως είναι ερεθιστική, υπό την έννοια ότι πάει σε βάθος και απαιτεί από όλους μας συμμετοχή στο 1000%. Η παράσταση έχει ως άξονα τη βία που υπάρχει στο έργο και αποτελεί ένα μηχανισμό ζωής και καθημερινότητας σε όλες τις μορφές της, σε αντιδιαστολή με το ζευγάρι Ρωμαίος-Ιουλιέτα, που μόνο ο θάνατος μπορεί να το απαλλάξει από αυτήν.
Ήταν πρόκληση για εσάς ο ρόλος του Καπουλέτου, ο οποίος ταυτίζεται με ένα αμείλικτο κοινωνικό σύστημα που καταπνίγει οποιαδήποτε υποψία επανάστασης;
Ναι, και η προσέγγιση του Δημήτρη Καραντζά καθιστά ιδιαίτερα ελκυστικό το ρόλο. Αν ο επαναστάτης στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" είναι ο ίδιος ο έρωτας που είναι πρόθυμος να διαγράψει τη βία και το μίσος, ο Καπουλέτος βρίσκεται στους αντίποδες. Ακόμα και η έξαλλη γιορτή που ετοιμάζει και που έχει αποκτήσει μεγάλη διάσταση στην παράστασή μας, είναι μια έκφραση βαθύτερης εσωτερικής ανάγκης για σύγκρουση, που κρύβει το φόβο του θανάτου, αλλά οδηγεί τελικά στο θάνατο όλων των αγαπημένων του.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Έρωτας και θάνατος συνυπάρχουνι στην συγκλονιστική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας που ανεβαίνει σε μια παράσταση που φωτίζει αυτές τις αντίρροπες δυνάμεις και αντιπαραβάλλει την ομορφιά (αλλά και την ήττα) του έρωτα απέναντι στην ασχήμια ενός παρηκμασμένου κόσμου..
Ταρτούφος
Η σκοτεινή κωμωδία του κορυφαίου Γάλλου κωμωδιογράφου για την υποκρισία ανεβαίνει σε μια εκδοχή εμπνευσμένη από την σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ, που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης.
