Η "Δίψα" των UrbanDig Project είναι μια ιστορία για τη σχέση μας με τη φύση

Η ομάδα “Όχι Παίζουμε / UrbanDig Project” επικεντρώνεται στο στοιχείο του νερού και δημιουργεί μια μουσικοχορευτική παράσταση μετά από έρευνα, βασισμένη στην αληθινή ιστορία μιας οικογένειας στο Αιγαίο του πρόσφατου παρελθόντος.

Δίψα Urban Dig Project Χρήστος & Αλέκος Μπουρελιάς (The archlabyrinth)©

Πώς θα ήταν αν, αντί να ανοίγουμε τη βρύση, χρειαζόταν να διανύουμε μίλια για να μπορέσουμε να πιούμε λίγο νερό; Πώς θα ήταν αν διατηρούσαμε μια τόσο στενή σχέση με τη φύση και τη γη που το άνθισμά της να είναι και δικό μας και η δίψα της να είναι και δική μας; Από αυτά τα ερωτήματα ξεκινά η "Δίψα” της ομάδας "Όχι Παίζουμε / UrbanDig Project”. Μετά την παράστασή της "Ο Κάτω Εαυτός” με πηγή έμπνευσης το Αδριάνειο Υδραγωγείο και το σπονδυλωτό project για τη σύγχρονη πραγματικότητα της ελληνικής υπαίθρου "Σε ποιον ανήκει η γη;”, η ομάδα μπαίνει στον κλειστό χώρο του Θεάτρου Φούρνος και παρουσιάζει μια μουσικοχορευτική παράσταση για την οδύσσεια της μεταφοράς του νερού σε μια αποκομμένη νησιωτική κοινότητα και πολύ περισσότερο μια αλληγορία πάνω στην εξέλιξη της σχέσης μας με το πόσιμο νερό: από το νερό ως πολύτιμο αγαθό, αυτονόητο για την καθημερινότητά μας ή και όχι έως και καταναλωτικό προϊόν.

Δίψα Urban Dig Project
Χρήστος & Αλέκος Μπουρελιάς (The archlabyrinth)©

Αντλώντας από την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας εγκατεστημένης σε ένα νησί του Αιγαίου στο πρόσφατο παρελθόν, η παράσταση επιχειρεί να συνδέσει την ανθρώπινη δίψα με αυτή της γης. Ξηρασία, στοιχεία της φύσης και μια βάρκα-βυτίο συνθέτουν μια ιστορία στέρησης μέσα από ρεαλιστικές και ψυχεδελικές εικόνες. 

Δίψα Urban Dig Project
Χρήστος & Αλέκος Μπουρελιάς (The archlabyrinth)©

Το κείμενο της Παναγιώτας Πανταζή και η πρωτότυπη μουσική του Θάνου Κοσμίδη συνυπάρχουν με ηχοτοπία του sound artist Ludwig Berger που δημιουργήθηκαν από τους ήχους υπόγειων και επιφανειακών υδάτων, στεγνού χώματος και ξερικών φυτών της Σίφνου. Πάνω σε αυτά χορογραφεί και ερμηνεύει η Ειρήνη Αλεξίου και σκηνοθετεί ο Γιώργος Σαχίνης μια ομάδα ηθοποιών, τραγουδιστών και χορευτών: Καλλιόπη Γερακιανάκη, Χάρης Δήμος, Ιωάννα Λέκκα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Άννα Μαγουλιώτη και τους φωτισμούς η Λία Μιχάλη.

Δίψα Urban Dig Project
Χρήστος & Αλέκος Μπουρελιάς (The archlabyrinth)©

Η παράσταση αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας νέας υφολογικής και θεματικής ενότητας πολυεπίπεδων μουσικοχορευτικών παραστάσεων της "Όχι Παίζουμε/ UrbanDig Project”, οι οποίες αφηγούνται "ιστορίες νερού” σε θεατρικές σκηνές - σπάζοντας για λίγο την παράδοση της ομάδας να δημιουργεί και να παρουσιάζει παραστάσεις κυρίως σε δημόσιους και μη θεατρικούς χώρους.

Η ηχητική έρευνα και καταγραφή πραγματοποιήθηκε στη Σίφνο στο πλαίσιο του έργου "STARTS4Water” του προγράμματος "STARTS-Science, Technology & Arts” της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Λίγα λόγια για την ομάδα "Όχι Παίζουμε/ UrbanDig Project”

Η ομάδα "Όχι Παίζουμε / UrbanDig Project” ιδρύθηκε το 2004. Τα μέλη της ομάδας προέρχονται από διάφορους χώρους της τέχνης και της επιστήμης. Οι παραστάσεις της συνδυάζουν το θέατρο και τον χορό και συχνά βασίζονται σε πρωτότυπη έρευνα των "μυστικών” τόπων που η ομάδα ανιχνεύει μαζί με την τοπική κοινότητα. Παράλληλα, η ομάδα οργανώνει και στηρίζει και άλλες πολιτιστικές ή εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες που απορρέουν από την συλλογική έρευνα κάθε τόπου. Τα τελευταία χρόνια, η ομάδα ασχολείται έντονα με την σημασία της καλής και συλλογικής διαχείρισης του νερού και της γης.  Δραστηριοποιείται σε μεγάλο βαθμό γύρω από το Αδριάνειο Υδραγωγείο της Αθήνας, αναπτύσσοντας ένα μεγάλο αριθμό συμμετοχικών, εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών δράσεων, μεταξύ των οποίων και η παράσταση "Κάτω Εαυτός”. Παράλληλα, εδώ και κάποιο καιρό ασχολείται με το ζήτημα της λειψυδρίας στη Σίφνο, το οποίο αποτέλεσε αφορμή για τη σύλληψη και τη δημιουργία της παράστασης "Δίψας”.

Προπώληση μέσω viva.gr


 

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Η απιστία θέλει τέχνη-"Ράφτης κυριών" σε νέες φωτογραφίες από την παράσταση

Ο "Ράφτης κυριών" του Ζωρζ Φεντώ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, παίζεται στο Θέατρο Γκλόρια με τον Δημήτρη Μακαλιά και ένα λαμπερό καστ, σε μια φάρσα γεμάτη πάθος, παρεξηγήσεις και εκρηκτικό γέλιο.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
04/11/2025

"Cow Deer": Πώς μοιάζει μια παράσταση, με βασικές πρωταγωνίστριες μια Αγελάδα και μια Ελαφίνα;

Αξίζει την προσοχή μας η παράσταση "Cow Deer" των Κέιτι Μίτσελ, Νίνα Σίγκαλ και Μέλανι Ουίλσον,. Σε συνεργασία με την Ειρήνη Φαναριώτη για τις ελληνικές παραστάσεις και στο πλαίσιο της συνεργασίας Εθνικού Θεάτρου με το Royal Court Theatre του Λονδίνου, μας μιλά για τη σχέση ανθρώπου και φύσης μέσα από κίνηση και ήχο.

Τι συμβαίνει στο θεατρικό wine bar "Taniko";

Ένα κοινωνικό δράμα του Κωνσταντίνου Αβράμη για το ολοένα αυξανόμενο κόστος της υγείας, το gentrification και την κοινωνική ασφυξία, στο Studio Μαυρομιχάλη.

"Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός": Η ευτυχία θέλει θάρρος

Ο "Καταπληκτικός καταθλιπτικός" του Αντώνη Καλομοιράκη επιστρέφει στο Θέατρο Καλλιρρόης, μπλέκοντας το χιούμορ με τη μελαγχολία σε μια τρυφερή ιστορία για την ευτυχία, τη μοναξιά και τη συμφιλίωση με τη ζωή όπως είναι.

Όταν ο Πόε συναντά τη μουσική: "Το Κοράκι" της ομάδας Νοσταλγία

Η ομάδα Νοσταλγία επιστρέφει με μια ιδιαίτερη θεατρική πρόταση που γεφυρώνει τη λογοτεχνία με τη μουσική πράξη: το "Κοράκι [Ένα Μουσικό Αναλόγιο]" του Έντγακρ Άλαν Πόε σε σκηνοθεσία και μουσική σύνθεση Τώνιας Ράλλη.

"Oops!- Το παράλογο γίνεται θέαμα από τη Nova Melancholia

Η ομάδα Nova Melancholia επιστρέφει με το "Oops!", μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στη φάρσα, το σκοτάδι και την υπαρξιακή ειρωνεία.

Η "Λόλα" της Τρούμπας στο Παλλάς με Τρίγγου, Στάνκογλου, Γάλλο

Για πρώτη φορά θα δούμε στο θέατρο Παλλάς το 2026 την κινηματογραφική "Λόλα" που καθόρισε μια ολόκληρη εποχή, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη.