"Κάποιος να με προσέχει": Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Μάριζας, Πήτερ Ραντλ στις πρώτες φωτογραφίες της παράστασης

Δυναμικά ξεκίνησαν και στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σύγχρονο Θέατρο, οι παραστάσεις του έργου του Φρανκ Μακγκίνες "Κάποιος να με προσέχει", σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου με τους Αντίνοο Αλμπάνη, Δημήτρη Μάριζα και Πήτερ Ραντλ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, μετά το απόλυτο sold out που σημείωσαν στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη. 

Το έργο, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, μιλά για τρεις ομήρους (έναν Άγγλο, έναν Ιρλανδό κι έναν Αμερικανό) που είναι έγκλειστοι σε ένα κελί, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών που τους έχουν απαγάει. Η προσπάθειά τους να αντέξουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή "παιχνίδια" διαφυγής. Μέσα από συγκρούσεις ή συναισθηματικές εξάρσεις, οι τρεις τους θα αγαπήσουν ο ένας τον άλλο και θα δεθούν με ισχυρότερα δεσμά και από τις αλυσίδες που τους κρατούν.

Το "Κάποιος να με προσέχει" διαδραματίζεται στο Λίβανο, την εποχή που τρομοκράτες και επαναστατικές ομάδες έκαναν τυχαίες και αιφνίδιες απαγωγές. Στην έναρξη του έργου βλέπουμε τον Ιρλανδό (Αντίνοος Αλμπάνης) και τον Αμερικανό (Πήτερ Ραντλ) στο κελί και αργότερα φέρνουν και τον Άγγλο (Δημήτρης Μάριζας). Ο Φρανκ Μακγκίνες περιγράφει τους μηχανισμούς που υιοθετούν για να αντέξουν την πλήξη του ατέρμονου εγκλωβισμού τους, τη φιλία και την εξάρτηση που αναπτύσσεται μεταξύ τους, τον τρόπο που και οι τρεις συμπεριφέρονται σαν μητέρα και πατέρας μαζί για τους άλλους, καθώς και τη συνταραχτική πραγματικότητα όταν ο αναπόφευκτος χωρισμός θα έρθει.

>>Το ιρλανδικό θέατρο σαρώνει τις ελληνικές σκηνές
 

"Θέλω το έργο μου να μιλήσει για το πώς τα ανθρώπινα όντα αντέχουν κάτω από φριχτές συνθήκες. Αν και αληθινά τραυματικές και απειλητικές για τη ζωή τους, οι συνθήκες αυτές μπορούν να γίνουν κατανοητές ως προς τη φύση του κτήνους... ", λέει ο Φρανκ Μακγκίνες στο πιο πρόσφατο ανέβασμα του έργου στο Λονδίνο.

Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου σημειώνει

"Μια ιστορία για τον φόβο και την ταυτότητα, που διαλύει τα σύνορα των φύλων και περιγράφει προσεκτικά το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και πώς μπορείς να επιβιώσεις μέσα από μια αδιανόητα τραυματική ταλαιπωρία. Το έργο ανήκει στην εποχή μας: Μια εποχή εξεγέρσεων, τρομοκρατίας αλλά και επαναπροσδιορισμού της ανδρικής συμπεριφοράς. Είναι μια ιστορία για κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αλλά μιλά για όσα έχουν όλοι οι άνθρωποι στην καρδιά τους".