Γιώργος Πανηγυρόπουλος©
Δύο κυρίες του θεάτρου που μετρούν πολλά χρόνια πορείας στη σκηνή και έχουν συνδέσει το όνομά τους με ισάριθμους θεατρικούς χώρους της Αθήνας παρουσιάζουν νέες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα.
Στο Θέατρο Πρόβα, το οποίο διαχειρίζεται μαζί με τον σύζυγό της, σκηνοθέτη και ηθοποιό Σωτήρη Τσόγκα, η Μαίρη Ραζή πρωταγωνιστεί στη σπαρταριστή κοινωνική σάτιρα του Κώστα Μουρσελά "Η κυρία δεν πενθεί" (από 4/2) που καθρεφτίζει την εποχή μας, σαρκάζοντας τις αυταπάτες του Έλληνα.
Διαβάστε Επίσης
Στο Θέατρο "Ελεύθερη έκφραση", η Μαίρη Ιγγλέση φέρνει άρωμα νοσταλγίας με τα "Λουκούμια μες στο βάζο" της Ειρήνης Φ. Κουτσαύτη (από 5/2), με αφετηρία τις γλυκές αναμνήσεις μιας γυναίκας από τη Σμύρνη, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Ευταξόπουλου και μουσική υπόκρουση από σαντούρι.
Περισσότερες πληροφορίες
Η κυρία δεν πενθεί
Στη διαχρονική σπαρταριστή κωμωδία του ο πολυβραβευμένος συγγραφέας δημιουργεί συνθήκες και ήρωες σε αδιέξοδα, ένα πάνελ τραγελαφικών προσωπικοτήτων και καταστάσεων. Η σύγχρονη εποχή καθρεφτίζεται μέσα στο έργο που ξεγυμνώνει την κοινωνία και διακωμωδεί την αυταπάτη του Νεοέλληνα και τον αστικό τρόπο ζωής με ξεκαρδιστικό τρόπο. Μια διαθήκη, ένα χαλί, μια σημαία, μια γυμνή αφίσα κι η φωτογραφία ενός μακαρίτη, γίνονται αφορμή, για να φτάσει ένα νεόπλουτο ζευγάρι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, ένα παιδί να βρεθεί ανάμεσα στα πυρά των γονιών του, δύο ξεμωραμένοι ηδονοβλεψίες να ανακτήσουν τη χαμένη τους στύση, ένας θεσιθήρας να στερηθεί την εύνοια του “πατρός” από τη μετρέσα του και μια κλαίουσα χήρα, εξ όλης και προώλης, να εξομολογηθεί στον νεκρό σύζυγό της τα κρίματά της.
Τα λουκούμια μες στο βάζο
Η Δέσποινα είναι μια αγωνίστρια της καθημερινότητας. Έχει δει πολλά στη ζωή της, έχει στερηθεί, έχει πεισμώσει, έχει ερωτευθεί. Θυμάται, τραγουδά, χορεύει και μας παρασύρει σε ένα παιχνίδι μνήμης, χαράς, γέλιου και συγκίνησης. Παρομοιάζει τη ζωή και τις εμπειρίες της με τη γλύκα και τη θύμηση ενός λουκουμιού. Το έργο, με αφετηρία τη Σμύρνη στις γλυκές στιγμές της, αγκαλιάζει όλους τους νοσταλγούς της «πατρικής» οικίας, όπου κι αν βρίσκονται: εντός της Μικρασίας, της Ελλάδας ή κι όπου αλλού. Το έργο παρασύρει τον θεατή σε μονοπάτια της ψυχής όπου υπάρχει η συγκίνηση, το γέλιο, το τραγούδι και όλα αυτά, σε μια διαφορετική προσέγγιση της Μικρασιατικής ιστορίας.
