"Το φιλί της γυναίκας αράχνης"
Στην Αργεντινή του 1976 ένας μαρξιστής προσηλωμένος στην πολιτική του δράση κι ένας ομοφυλόφιλος βρίσκονται στο ίδιο κελί. Η έντονη στην αρχή σύγκρουσή τους θα μετατραπεί σε μια φιλία που θα φτάσει μέχρι τον έρωτα. Το μυθιστόρημα του Μανουέλ Πουίγκ μεταφέρει στη σκηνή ο Κοραής Δαμάτης, με πρωταγωνιστές τους Παντελή Καναράκη και Παναγιώτη Κατσίκη (Αλκμήνη, από 3/2).
"Αυτόχειρες Παρθένοι Dollhouse"
Η αφετηρία για τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία του έργου από τον Χρήστο Καρασαββίδη ήταν το μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη και η ομώνυμη της Σοφία Κόπολα. Τρεις αδερφές κάνουν ένα δώρο στον πατέρα τους που θα τον στιγματίσει για πάντα. Παίζουν οι Μάιρα Άμσελεμ, Σεμέλη Μητροπούλου και Ναταλία Πελέκα. Η παράσταση είναι κατάλληλη για ενηλίκους (Tempus Verum, από 3/2).
"Κάποιος να με προσέχει"
Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου σκηνοθετεί τους Αντίνοο Αλμπάνη, Δημήτρη Μάριζα και Πίτερ Ραντλ στο βασισμένο σε αληθινή ιστορία έργο. Τρεις όμηροι βρίσκονται έγκλειστοι σε κελί στον Λίβανο, την εποχή που τρομοκράτες και επαναστατικές ομάδες έκαναν τυχαίες και αιφνίδιες απαγωγές (Σύγχρονο Θέατρο, από 6/2).
"Tender Napalm"
Η Εύα Βλασσοπούλου μάς συστήνει το έργο του Φίλιπ Ρίντλεϊ και εμπιστεύεται στους Κατερίνα Μαυρογεώργη και Κωνσταντίνο Γώγουλο τους ρόλους ενός ζευγαριού που βιώνει την απώλεια της μοναχοκόρης του. Το έργο ερευνά το κενό που γεννιέται στη σχέση εξαιτίας του πένθους και οι χαρακτήρες μεταφέρονται από τη μία "πραγματικότητα" στην άλλη,
δημιουργώντας έτσι μια συνθήκη "θεάτρου μέσα στο θέατρο" (Κάμιρος, από 3/2).
"Αγαμέμνων"
Ο ισχυρός στρατηλάτης που οδήγησε τους Έλληνες στον πόλεμο με την Τροία παρουσιάζει το βαθιά ανθρώπινο πρόσωπό του. Στο ποιητικό και δραματικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Γεωργαλάς, ο "Αγαμέμνων" είναι ένας άντρας που αγωνιά και κατανοεί τη ματαιότητα της φιλοδοξίας. Παίζουν ο Γεράσιμος Σοφιανός και η Μαρίνα Παντελάκη (Άλμα - Β΄ Σκηνή, από 3/2).
"Δια μίαν ανάμνησιν"
Στα ελληνικά, τα αλβανικά, τα ρουμάνικα και τα βουλγάρικα (με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους) παρουσιάζεται η παράσταση που πραγματεύεται τον γάμο και την πυρηνική οικογένεια στα Βαλκάνια και φέρνει στη σκηνή ηθοποιούς από τέσσερις χώρες. Η σύλληψη-σκηνοθεσία είναι του Παναγιώτη Λιαρόπουλου και τα κείμενα της Ζωής Δαβουρλή, της Νεφέλης Μαϊστράλη και του σκηνοθέτη (Θέατρο "Μπέλλος", από 6/2).
Περισσότερες πληροφορίες
Κάποιος να με προσέχει
Σε μια παράσταση που αναδεικνύει τη δυναμική του σκληρού, αστείου και συνάμα ποιητικού έργου του Ιρλανδού συγγραφέα, ανεβαίνει η βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα ιστορία τριών ομήρων, που απήχθησαν σε μια περίοδο αναταραχής στον Λίβανο. Η προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών - απαγωγέων τους, εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής. Μέσα από συγκρούσεις ή συναισθηματικές εξάρσεις, οι τρεις τους, θα δεθούν με ισχυρότερα δεσμά και από τις αλυσίδες που τους κρατούν. Η πανανθρώπινη αυτή ιστορία των τριών ομήρων μιλά για τον φόβο και την ταυτότητα, διαλύει τα σύνορα των φύλων, διερευνά τις στρατηγικές επιβίωσης του ανθρώπου μέσα σε συνθήκες τρόμου και μας υπενθυμίζει πως είμαστε πιο δυνατοί όταν είμαστε ενωμένοι.
Τender Napalm
Ένα ζευγάρι μετά το χαμό της κόρης του βρίσκει ένα μηχανισμό αντιμετώπισης του πένθους, δημιουργώντας alter ego σε φανταστικούς χωροχρόνους.
Το φιλί της γυναίκας αράχνης
Εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας του Χόρχε Βιδέλα στην Αργεντινή του 1970, σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλα Ντεβότο του Μπουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι, ο Βάλεντιν, ένας πολιτικός κρατούμενος για τις αριστερές του ιδέες και ο Μολίνα, ένας διωκόμενος για τις σεξουαλικές του επιλογές, προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δύο ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.
Αγαμέμνων
Ο ποιητής κατεβάζει το βασιλιά των Αργείων από το βάθρο του ήρωα στο στάτους του ανθρώπου που αγωνιά για το εφήμερο της ύπαρξης, σε μια ενδοσκόπηση ωριμότητας και ταπεινότητας.
Αυτόχειρες Παρθένοι Dollhouse
Αντλώντας από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη και την ταινία της Σοφία Κόπολα, αναφέρεται σε μια κατακερματισμένη γενιά που βίωσε τη ζωή με ακραίο τρόπο.
Διά μίαν ανάμνησιν
Μια συλλογική σκηνική εμπειρία με ηθοποιούς από τέσσερις χώρες, που βασίζεται σε μαρτυρίες καταπίεσης, στην παράδοση, αλλά και στην αντίληψη των νέων περί έρωτα, οικογένειας και καθήκοντος.
