
Το κλασικό αφήγημα του Λέοπολντ φον Μαζόχ "Αφροδίτη με τη γούνα" (1836-1895), περιστρέφεται γύρω από σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Αντίπαλον δέος του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, υπέρμαχος της γυναικείας χειραφέτησης, ο Μαζόχ, δε δίστασε να μιλήσει για τις σαρκικές επιθυμίες σε μία εποχή που παρέμεναν ανομολόγητες. Είναι άραγε απλώς ηδονιστής ή ένας παρεξηγημένος λογοτέχνης;

Ο Λέοπολντ Φον Ζάχερ-Μάζοχ "δάνεισε" το όνομά του στη λέξη μαζοχισμός. Συγκεκριμένα, το 1886, ο ψυχίατρος Ρίχαρντ Εμπινγκ επινόησε τον όρο "μαζοχισμός" για να περιγράψει σεξουαλικές διαστροφές. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς γοητευμένος από το μυθιστόρημα το μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις σε θεατρική διασκευή της Νικολέτας Κοτσαηλίδου και του Σπύρου Κυριαζόπουλου (από 28/11). Ο ίδιος μάλιστα πρωταγωνιστεί μαζί με την Αμαλία Νίνου. Η εικαστική επιμέλεια είναι του Γιάννη Μετζικώφ και η πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Οικονόμου.

Η υπόθεση
Στο βραβευμένο έργο του Μαζόχ, γραμμένο το 1870, παρακολουθούμε την ερωτική σχέση του Σεβερίν (Θανάσης Κουρλαμπάς), ενός γοητευτικού γαιοκτήμονα, με την Βάντα (Αμαλία Νίνου), μια εικοσιτετράχρονη χήρα. Η εκρηκτική συνάντησή τους σε ένα απομονωμένο θέρετρο των Καρπαθίων θα γίνει το πεδίο μάχης ενός οριακού έρωτα. Ο Σεβερίν φαντασιώνεται την Βάντα στο ρόλο της πανέμορφης, ψυχρής, αυταρχικής Αφροδίτης, μιας ιδεατής γυναίκας αφιερωμένης στο κυνήγι της ηδονής. Την παρασύρει σ’ ένα παιχνίδι ψυχολογικής και φυσικής βίας, ξυπνώντας μέσα της την επιθυμία για επιβολή.

Σταδιακά και με δική του παρότρυνση μετατρέπεται σε πιστό υπηρέτη της εκχωρώντας της το δικαίωμα να αποφασίζει για οτιδήποτε τον αφορά, να τον κακοποιεί ψυχολογικά και να τον βασανίζει σωματικά. Η "Αφροδίτη με την Γούνα" όμως, δεν είναι μόνο μία ιστορία ηδονής και πόνου. Είναι κυρίως μία ιστορία οριακού πάθους και αγάπης. Και όπως κάθε τέτοια ιστορία και στην αληθινή ζωή, θέτει τους ήρωες της σε μία δίνη και τους αφήνει έρμαια απέναντι στην τρικυμία του αδηφάγου αλλά και έρωτα.

Προπώληση μέσω viva.gr