Μαρία Τούλτσα©
Στη "Γραμμή σκιάς", ένας νεαρός υποπλοίαρχος, που σκοπεύει να εγκαταλείψει τα ταξίδια, δέχεται να αναλάβει μία τελευταία αποστολή: να επιστρέψει ένα "γέρικο" πλοίο, του οποίου ο πλοίαρχος είχε πεθάνει υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, στο λιμάνι του. Κι ενώ καπετάνιος και πλήρωμα έχουν να αντιμετωπίσουν μια επιδημία χολέρας, μένουν καθηλωμένοι μεσοπέλαγα λόγω άπνοιας. Είναι σαφής η υπαρξιακή αναζήτηση που διατρέχει τη νουβέλα του Κόνραντ, όπως μαρτυρά ήδη ο τίτλος της (η γραμμή σκιάς, σύμφωνα με το συγγραφέα, είναι η γραμμή που χωρίζει τον νέο άνθρωπο από αυτόν που έχει μεγαλώσει & ωριμάσει), η οποία μεταφέρεται στην κλειστοφοβική συνθήκη και τη συνθήκη ακινησίας που βιώνει το πλήρωμα του καραβιού, με το θάνατο να παραμονεύει.
Αν και η δραματοποίηση της λογοτεχνίας είναι τόσο παλιά όσο το θέατρο, εδώ ο Γιώργος Σίμωνας, στη διασκευή και τη σκηνοθεσία, έχει επιτύχει ένα πολύ ξεχωριστό αποτέλεσμα. Καταφεύγοντας σε διάφορους σκηνικούς κώδικες και εργαλεία, την αφήγηση (που ακούγεται κυρίως off), τον βωβό κινηματογράφο (με τους διαλόγους να περνούν γραμμένοι σε οθόνη), το σωματικό θέατρο και ελάχιστα τον ζωντανό λόγο, τη χρήση μάσκας, υπογράφει τελικά μία περφόρμανς που καταφέρνει να ενσωματώσει στην ίδια της την κατασκευή τα μοτίβα της ακινησίας, της διαστολής του χρόνου, της απειλής. Εξαιρετικό είναι επίσης το σκηνικό περιβάλλον, που αποτυπώνει ρεαλιστικά αλλά και με ατμοσφαιρική ποιητικότητα το πλοίο όπου διαδραματίζεται η ιστορία (σκηνογραφία: Γ. Σίμωνας, Socos), όσο και τα κοστούμια (ενδυματολογία: Γκέλυ Γκότση).
Η ατμόσφαιρα επί σκηνής είναι υποβλητική, σχεδόν κατανυκτική, ενώ η κυριαρχία της ηχογραφημένης αφήγησης, μέσω της οποίας μεταφέρονται τα λόγια των προσώπων και κυρίως του πλοιάρχου (τον υποδύεται ωραία ο Γιάννης Λεάκος), κάνει τον θεατή να νιώθει πως ακούει τις απόκρυφες σκέψεις τους. ΄Επειτα, η νωχελική κίνηση των ηθοποιών, το σταθερό μουσικό μοτίβο του πιάνο (σύνθεση: Τώνια Ράλλη), οι υποβλητικοί, χαμηλοί φωτισμοί είναι στοιχεία που διαμορφώνουν μία, σχεδόν μπεκετική, συνθήκη διαστολής του χρόνου και μη δράσης. Υπάρχουν λόγια που διαφεύγουν της προσοχής μας, όσον αφορά τους διαλόγους, ενώ συνολικά το νήμα της αφήγησης δεν είναι εύκολα παρακολουθήσιμο. Έτσι, η παράσταση "κρατάει" κάποια μυστικά μέσα της, όσον αφορά την πρόσληψη του έργου, ενώ ζημιώνεται και από το ρυθμό που εξελίσσεται χωρίς διαβαθμίσεις, κερδίζει όμως σε πολλά άλλα σημεία. Δίπλα στον Γιάννη Λεάκο, τους ρόλους του πληρώματος υποδύονται πολύ ωραία οι Δημήτρης Ντάσκας, Γιώργος Τζαβάρας, Μιχάλης Ζαχαρίας, Γεωργία Σωτηριανάκου και Ιωάννα Σίσκου.
Περισσότερες πληροφορίες
Η γραμμή σκιάς
Ένας νεαρός υποπλοίαρχος επιστρέφει ένα γέρικο πλοίο στην «πατρίδα του» περνώντας μέσα από τις θάλασσες της ανατολής με ένα ξένο πλήρωμα, σ’ ένα ταξίδι που εξελίσσεται σε μάχη για επιβίωση στη μέση του ωκεανού. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη θεατρική μεταφορά της κλασικής ναυτικής περιπέτειας, που αναφέρεται στη γενιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με όχημα την κίνηση των ηθοποιών, τους ήχους των οργάνων, τους υπέρτιτλους αντί της φυσικής φωνής και τη μονοπρόσωπη αφήγηση.
