Υποβλητική ατμόσφαιρα, αμεσότητα, κλασική σκηνοθεσία και μια αγέρωχη, καθηλωτική ερμηνεία από τον Δημήτρη Καταλειφό σε ένα μονόπρακτο ύμνο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο κύριος Μπράουνινγκ δεν είναι ο πρωταγωνιστής της παράστασης όπως θα περίμενε κάποιος. Είναι ένας μεταφραστής του «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου και πάνω στη μετάφραση του καλείται να δουλέψει ο μεσήλικος καθηγητής Άντριου Κρόκερ-Χάρις με τον μαθητή του, τον οποίο παρακολουθούμε να τον περιμένει με αγωνία στο γραφείο του σπιτιού του.
Ο καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας είναι το κεντρικό πρόσωπο στο έργο του Ράτιγκαν και μέχρι να κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή ο συγγραφέας μάς δίνει την ευκαιρία να τον φανταστούμε μέσα από τις περιγραφές άλλων, του μαθητή, του νέου σε ηλικία καθηγητή Χάντερ αλλά και της ίδιας της συζύγου του. Όπως αποκαλύπτεται από τις συζητήσεις τους, οι συνάδελφοί του αναγνωρίζουν στον Χάρις ιδιοφυΐα και ακεραιότητα. οι μαθητές του, πάλι, τον θεωρούν μονόχνοτο, το ίδιο και η γυναίκα του, η οποία τον απατά –και μάλιστα χωρίς ενοχές– με τον καθηγητή Χάντερ. Ποιος είναι όμως στ’ αλήθεια ο κύριος Χάρις; Στη δύση της καριέρας του ο ώριμος διανοούμενος ζει πια μέσα από τους στίχους και τις ραψωδίες και μοιάζει να έχει αποδεχτεί το ρόλο που του έχουν δώσει οι άλλοι. Ο συγγραφέας αγάπησε τον ήρωά του και είχε δηλώσει για το έργο: «Αν ποτέ με καλούσαν στο ουράνιο δικαστήριο για να υπερασπιστώ την ιδιότητά μου ως θεατρικού συγγραφέα, αυτό το έργο θα επέλεγα για μάρτυρα υπεράσπισης, ως το πιο αντιπροσωπευτικό της καριέρας μου».
Ένα από τα στοιχεία που μας αρέσουν στις σκηνοθεσίες της Ελένης Σκότη είναι οι ατμόσφαιρες που δημιουργεί. Μπορεί να μην παίζει με απροσδόκητα ευρήματα, όμως το σκηνοθετικό της στίγμα είναι πάντα διακριτό: ένα θέατρο σχεδόν μυσταγωγικό, που αναδεικνύει το κείμενο και αβαντάρει τους πρωταγωνιστές σε δυνατές ερμηνείες. Στην προκειμένη περίπτωση ο Δημήτρης Καταλειφός καθορίζει με τη σειρά του την ατμόσφαιρα του έργου και φέρνει κοντά μας τον απρόσιτο καθηγητή Άντριου Κρόκερ-Χάρις πλάθοντας μια φιγούρα αξέχαστη. Στιβαρός κι αινιγματικός, αναδεικνύεται σε στυλοβάτη της παράστασης.
Ο Χάρις του Δημήτρη Καταλειφού είναι ένα πλάσμα στο μεταίχμιο, μια ύπαρξη ορμητική στο βάθος, που έχει μάθει όμως να κρύβει τα συναισθήματά της, είναι ένας καταδικασμένος ρομαντικός και ταυτόχρονα ένας καθιερωμένος καθηγητής που το επόμενο πρωί χάνει τη λάμψη του. Καθώς παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, με βαθύτερες σκέψεις και απωθημένα συναισθήματα, λυγίζει ενώπιόν μας σε μια στιγμή αδυναμίας, δεν μπαίνει ωστόσο στο ρόλο του θύματος. Προτείνει την αγωνία αντί για την απελπισία, την ειλικρίνεια, τη θαρραλέα, κατά πρόσωπο αντιμετώπιση της ζωής αντί για την παραίτηση. Άξια συμπρωταγωνίστρια η Μαρία Καλλιμάνη στο ρόλο της κυνικής συζύγου του, νηφάλιος ο Άγης Εμμανουήλ ως καθηγητής Χάντερ κι εκφραστικός ο Βύρωνας Σεραϊδάρης στο ρόλο του διευθυντή. Πειστικός ως μαθητής ο Κυριάκος Ψυχαλής και συμπαθητικοί στην πολύ σύντομη εμφάνισή τους η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος.
Περισσότερες πληροφορίες
H εκδοχή του Μπράουνινγκ
Έχοντας νέους συμπρωταγωνιστές στο πλευρό του, ο Δ. Καταλειφός ερμηνεύει για 2η χρονιά έναν φιλόλογο σε προσωπικό κι επαγγελματικό αδιέξοδο. Μια πράξη καλοσύνης από έναν μαθητή γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχτούν οι περίπλοκες σχέσεις των ενήλικων ηρώων
