Το γνωστό έργο του Ρώσου συγγραφέα, σαν μια αναρώτηση γύρω από τη θεατρική λειτουργία, την αναπαράσταση και τις μεθόδους της. Ο χορός των ανθρώπων του Τσέχοφ, γύρω από μια λίμνη, αναρωτιέται για την τέχνη, το μέλλον, αναπολεί τους ματαιωμένους έρωτες και συνθέτει μια κραυγή του ανθρώπου για ζωή, λίγο πριν βουλιάξει. Τα εμβληματικά πρόσωπα του Ρώσου δραματουργού εγκλωβισμένα σε μια σκηνή θεάτρου δοκιμάζουν να σπάσουν τα όρια της ζωής και της τέχνης, να αντισταθούν στο τέλμα, να βρουν νέες φόρμες θεάτρου και επικοινωνίας. Η πληγή του καλλιτέχνη συνδέεται, στην παράσταση, με το ανεκπλήρωτο της ανθρώπινης ύπαρξης, που παλεύει να βρει έναν τρόπο να ανήκει και να ακολουθήσει έναν προορισμό. Τι απ’ όλα είναι θέατρο και πώς παρεισφρέει η ζωή μέσα σ’ αυτό;
Το κατεξοχήν έργο του Τσέχοφ που μιλάει για την ίδια τη θεατρική τέχνη και την τέχνη ως αναγκαιότητα ανεβαίνει σε μια παράσταση που μοιάζει με κατάθεση υπέρ ενός υπαρξιακού κατεπείγοντος.
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική
