no matter how quiet (όσο ήσυχo κι αν είναι)

Νέα παραγωγή που εστιάζει στη διαδικασία της δημιουργίας και στην εργασία του καλλιτέχνη. Η παράσταση “Continuous project altered daily” της Ιβόν Ράινερ και η ομότιτλη εικαστική εγκατάσταση του Ρόμπερτ Μόρις, δύο πρωτοπόρα έργα που έφεραν στο προσκήνιο τη διαδικασία του καλλιτεχνικού έργου στον χορό και στη γλυπτική αντίστοιχα, το Μάρτιο 1969 στη Νέα Υόρκη, ήταν το έναυσμα αυτής της καλλιτεχνικής έρευνας. Τέσσερις χορευτές (Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Γιάννης Τσιγκρής, Ιωάννα Αποστόλου, Αγγελική Στελλάτου), ένας εικαστικός (Φίλιππος Βασιλείου), ένας μουσικός (Ιάκωβος Παυλόπουλος), μια χορογράφος (Μαριέλα Νέστορα) εργάζονται, διερευνούν, συνομιλούν και ανακινούν ερωτήματα για την ομαδική εργασία, τη συνεργασία, την ατομική συνεισφορά, τις εμπειρίες και τις απαιτήσεις της εργασίας του καλλιτέχνη, τη σχέση της σύγχρονης ζωής με την τέχνη και το σώμα. Ποιες είναι οι σκέψεις, ποια είναι η φωνή των χορευτών που συνήθως δεν ακούμε; Τι συμβαίνει στη διαδικασία της πρόβας που συνήθως προηγείται της παράστασης, ποια η ανάγκη να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ αυτών των φαινομένων; Πώς προσλαμβάνουμε τον χορό, ποια δεδομένα και προκαταλήψεις μας ακολουθούν;

Από την ομάδα YELP danceco.