Βρικόλακες

Ένα από τα κορυφαία έργα του Νορβηγού δραματουργού που τάραξε τα νερά και απαγορεύτηκε στην εποχή του, πραγματεύεται τον αγώνα του ατόμου να κρατήσει ακέραια την ατομική του συνείδηση απέναντι στην πίεση που του ασκούν οι κοινωνικές συμβάσεις, τα πατριαρχικά «πρέπει» και οι δογματικές θρησκοληψίες. Με φόντο μια πόλη της Νορβηγίας στα τέλη του 19ου αιώνα, η κυρία Άλβινγκ υποδέχεται τον γιό της Όσβαλντ -λείπει χρόνια από την πατρική εστία, λόγω σπουδών και καριέρας- και που επιστρέφει για τα εγκαίνια του ιδρύματος που χτίστηκε εις μνήμην του πατέρα του, λοχαγού Άλβινγκ. Ο οικογενειακός φίλος, εμπνευστής και διαχειριστής του ιδρύματος, Πάστορας Μάντερς, έχει έρθει να τακτοποιήσει οικονομικές εκκρεμότητες του ιδρύματος, αλλά και να εκφωνήσει λόγο στα αυριανά εγκαίνια, εκθειάζοντας την μεγάλη προσφορά του λοχαγού Άλβινγκ. Η Ρεγγίνα, μόνιμη κάτοικος του σπιτιού και ψυχοκόρη της οικογένειας, νιώθει χαρά με την επιστροφή του Όσβαλντ, φλερτάρει μαζί του, κι ονειρεύεται πως ο νεαρός Άλβινγκ θα είναι η ευκαιρία να ξεφύγει από την μίζερη, κλειστή ζωή της Σκανδιναβίας. Από την άλλη, ο πατέρας της Ρεγγίνας, Ένγκστραντ, ζητά από την κόρη του να τον ακολουθήσει στα καινούργια επαγγελματικά του σχέδια που είναι να φτιάξει ένα, φαινομενικά, αθώο ξενοδοχείο ναυτικών. Ο νεαρός Όσβαλντ, που γύρισε μετά από χρόνια σπίτι του, εγκαταλείποντας την διαφορετική ζωή στο Παρίσι, στην Πόλη του Φωτός, φέρνει μαζί του βαριά μυστικά που θα τους φέρουν όλους αντιμέτωπους με τους δικούς τους δαίμονες.

Ερμηνεύουν: Ασπ. Κράλλη, Φ. Σοφιανός, Μ. Καλαμπόκης, Ερ. Πίσση, Ν. Παντελίδης. Σκην.-κοστ.: Άν. Μαχαιριανάκη. Μουσ.: Δ. Γαλάνη. Φωτ.: Άν. Σμπώκου.