Ευφυής, παρεμβατική, γεμάτη ανατροπές, η γραφή του Βασίλη Μαυρογεωργίου συνεχίζει να κάνει αίσθηση σε όσα θεατρικά έργα υπογράφει κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Δεν θα μπορούσαμε, λοιπόν, παρά να αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το νέο του συγγραφικό εγχείρημα, ειδικότερα μια που εστιάζει στο φλέγον και δυστυχώς διαχρονικά επίκαιρο ζήτημα του πολέμου.
Αντιπολεμικό, ωμό, αντιρατσιστικό, το "Αυτοί που κοιτούν", του Βασίλη Μαυρογεωργίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή. Βαθιά διεισδυτικό, εξερευνά ανθρώπινες σχέσεις σε τεντωμένο σκοινί.
Σε μια ιδιαίτερη θεατρική -υποκριτική και σκηνοθετική- σύμπραξη ο Δημήτρης Γεωργαλάς και ο Νίκος Δερτιλής αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το έργο στη σκηνή του θεάτρου 104, από τις 6 Οκτωβρίου, για πέντε Δευτερότριτα. Και οι δύο δηλώνουν συνεπαρμένοι από το έργο, την ειλικρινή ματιά και τις ανατροπές του και καταπιάστηκαν με πάθος για να το ανεβάσουν στη σκηνή.
"Αυτοί που κοιτούν", είναι αυτοί που κοιτούν εμάς ή εμείς που κοιτάμε τους άλλους; Που φυλάμε κάποια όρια να μην τα παραβιάσει ο απέναντι; Μία εμπόλεμη κατάσταση αληθινή ή συμβολική;
Στο νέο του έργο ο πολυπράγμων συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός καταπιάνεται με το επίκαιρο ζήτημα του πολέμου, τον οποίο τείνουμε άλλωστε να συνηθίσουμε όσο κι αν εξελίσσεται διαρκώς, όλο και πιο κοντά μας, δίπλα μας. Στην ακραία, άχρονη και ά-τοπη εμπόλεμη ζώνη που σκιαγραφεί ο Μαυρογεωργίου και ζωντανεύουν οι Γεωργαλάς και Δερτιλής, κανένας ρόλος και "βλέμμα” δεν είναι καθορισμένο, και εμείς, οι θεατές γινόμαστε μέρος του προβληματισμού.
Δύο στρατιώτες σε ένα παρατηρητήριο μιας εμπόλεμης ζώνης, με στόχο να δολοφονούν όποιον από τους "άλλους" περάσει από εκεί. Δύο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον αλλά πρέπει να συνυπάρχουν σε μια θανάσιμη ρουτίνα με μόνο κοινό την σημαία τους, ένα ζευγάρι κιάλια, ένα όπλο και λίγα μπισκότα.
Τι θα γίνει όταν ξαφνικά ο εχθρός τούς κάνει από θύτες θύματα;
Η συνθήκη του έργου είναι ο πόλεμος που μπορεί να συμβαίνει τώρα ή κάποια άλλη στιγμή κάπου ή ο πόλεμος που συμβαίνει καθημερινά δίπλα μας. Στον πόλεμο, τον αληθινό ή τον μεταφορικό, καλείσαι να σκοτώσεις κάποιον που αγαπάς και να συνυπάρξεις με κάποιον που μισείς.
Επί σκηνής βρίσκουμε τους Δημήτρη Γεωργαλά και Νίκο Δερτιλή, οι οποίοι υπογράφουν και τη σκηνοθεσία, και τους Χρήστο Παπαγεωργίου και Βασίλη Νεμπή.
Τον σχεδιασμό φωτισμών υπογράφει ο Βασίλης Αποστολάτος, τη σκηνογραφία και τα κοστούμια η Μαρία Βασιλάκη και τη μουσική επιμέλεια ο Σαβέριος Στόλλας.
Φωτογραφίες: Νίκος Καρντάσης
Aπό 6 Οκτωβρίου 2025, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
Περισσότερες πληροφορίες
Αυτοί που κοιτούν
Το αντιπολεμικό, βαθιά διεισδυτικό έργο για τον πόλεμο που συμβαίνει δίπλα μας -κυριολεκτικό και μεταφορικό- και τις ανθρώπινες σχέσεις σε τεντωμένο σχοινί, ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή. Δύο στρατιώτες σε ένα παρατηρητήριο μιας εμπόλεμης ζώνης, με στόχο να δολοφονούν όποιον από τους «άλλους» περάσει από εκεί. Δύο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον αλλά πρέπει να συνυπάρχουν σε μια θανάσιμη ρουτίνα με μόνο κοινό την σημαία τους, ένα ζευγάρι κιάλια, ένα όπλο και λίγα μπισκότα. Τι θα γίνει όταν ξαφνικά ο εχθρός τούς κάνει από θύτες θύματα;
