Πάτροκλος Σκαφίδας©
1. Ντοστογιέφσκι. Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής
Ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι είχε πει: "Επιδιώκω την ανάλυση όχι την σύνθεση. Και αναλύοντας το άτομο, βρίσκω μέσα του το όλον. Με λένε ψυχολόγο, δεν είναι αλήθεια. Έργο μου είναι να προσπαθώ να αναδείξω το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ σε όλες του τις διαστάσεις.” Μιλώντας ειδικά για τον κεντρικό χαρακτήρα του ενεχυροδανειστή -συζύγου στην Ήμερη, λέει: "Αδιόρθωτος υποχονδριακός, σκληρός στην σκέψη και στην καρδιά, αλλά και με βαθιά αισθήματα. Έχει ειρμό μα και συνεχώς αντιφάσκει, συγκινητικός στο βαθμό που προσπαθεί παρ’ όλα αυτά, απεγνωσμένα, να ξεπεράσει την σύγχυση και να καταλάβει κάτι που τον ξεπερνά. Την αγάπη”. Αυτόν τον τόσο συναρπαστικό χαρακτήρα που προκαλεί με την ακραία του συμπεριφορά, τον θυμό μας, το γέλιο μας αλλά και την συγκίνησή μας, θέλουμε να αναδείξει στην παράστασή μας ο εξαίρετος ηθοποιός Χάρης Χαραλάμπους Καζέπης. Ο υπότιτλος "Ανατομία μιας Πτώσης”, που έδωσα στην θεατρική διασκευή της νουβέλας, υποδηλώνει την πρόθεσή μας να αναδειχθούν μέσα από την παράσταση τα πρόσωπα των ανθρώπων με όλα τους τα ταπεινά αλλά κ μεγαλειώδη χαρακτηριστικά.
2. Η σιωπή
Υπάρχουν στιγμές στο θέατρο όπου η σιωπή μιας μορφής γίνεται πιο δυνατή από κάθε λόγο. (Ο Ευριπίδης ίσως είναι από τους πρώτους διδάξαντες στην "ΑΛΚΗΣΤΗ”). Η "Ήμερη" του Ντοστογιέφσκι είναι μια τέτοια περίπτωση. Στη νουβέλα ένας άντρας μονολογεί. Στην θεατρική διασκευή που δούλεψα για πάνω από ενάμιση χρόνο, στο γραφείο, αλλά και με μια σειρά από αυτοσχεδιασμούς με τους ηθοποιούς, η Ήμερη σπάει τη σιωπή της. Αποκτά την φωνή και την ζωντάνια που ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει μέσω του συζύγου στις αφηγήσεις του. Ενηλικιώνεται, χειραφετείται, αντιδρά, επαναστατεί και τελικά φιμώνεται. Γιατί η φωνή της γεννά τον διάλογο. Αυτό ακριβώς που φοβάται ο σύζυγος, όπως και κάθε μορφή εξουσίας.
3. Η μουσική. Ένα καταφύγιο
Όταν ο άντρας αποφεύγει τον διάλογο, γιατί φοβάται ότι θα χάσει την εξουσία του, και επιβάλλει μια οδυνηρή σιωπή, η Ήμερη αντικαθιστά το λόγο με τις νότες στο πιάνο και το τραγούδι. Ο κόσμος τη μουσικής γίνεται ένα πολύτιμο καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές. Η πολυτάλαντη ηθοποιός Ιώβη Φραγκάτου καλείται να ερμηνεύσει όλα τα στάδια της εξέλιξης αυτής της γυναίκας, μέχρι την τελική πτώση της.
4. Μια σύγχρονη ιστορία
Η "Ήμερη" γράφτηκε το 1876, στην πιο ώριμη και δημιουργική περίοδο του Ντοστογιέφσκι. Σήμερα 150 χρόνια μετά, ζει ακόμα ανάμεσά μας. Είναι ο άνθρωπος (γυναίκα τις περισσότερες φορές) της διπλανής πόρτας. Εγκλωβισμένη, σιωπηλή, μέσα σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον, που αποκλείει την ανθρώπινη επαφή, αλλά παρ’ όλα αυτά αντιστέκεται. Παλεύει να βρει χώρο, να σπάσει τη σιωπή της, να τραγουδήσει το "I wish I knew how it would feel to be free” της Nina Simone…
5. Η πτώση δεν είναι ήττα είναι αποκάλυψη
Πρώτα από όλα είναι μια συμβολική πράξη. Μια ανάληψη μέσα από την ακραία ταπείνωση. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος θυμάται ποιος είναι έστω και την τελευταία στιγμή. Η παράστασή μας χτίζεται σε εκείνο το κρίσιμο δευτερόλεπτο όπου ο φόβος μετατρέπεται σε αλήθεια. Μια παράσταση για την ανθρώπινη ευθραυστότητα. Για την δύναμη που δεν φαίνεται. Για τις υπάρξεις που ζητούν χώρο να αναπνεύσουν, να εκφραστούν, να ζήσουν. Για μια δεύτερη ευκαιρία για συνύπαρξη…
Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί: Χάρης Χαραλάμπους Καζέπης, Ιώβη Φραγκάτου, Δήμητρα Σταύρου, Γιώργος Κορομπίλης. Ακούγεται η φωνή του Δημήτρη Πιατά. Η θεατρική διασκευή στηρίχθηκε στην απόδοση του Γιάννη Νταλιάνη από την αγγλική έκδοση Fyodor Dostoevsky A Gentle Creature and Other Stories (Oxford). Οι διαλογικές σκηνές έχουν προκύψει και από αυτοσχεδιασμούς πάνω στις αφηγηματικές περιγραφές. Υπάρχουν σκόπιμες αυτοαναφορές, ενώ έχει ενσωματωθεί πολύτιμο υλικό από τα έργα: Έγκλημα κ Τιμωρία, Οι Φτωχοί, Νιετόσκα Νιεζβάνοβα, Μια αξιοθρήνητη ιστορία, Η γυναίκα ενός άλλου και ο άντρας κάτω από το κρεβάτι κ.α.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
