Xsquare DesignLab©
Από το 2013 έχουμε να δούμε το "Φαέθων" του Δημήτρη Δημητριάδη, ένα έργο που μετατρέπει το οικείο σε πεδίο μάχης και το καθημερινό σε σκοτεινό μύθο, το οποίο γνωρίσαμε μέσα από την πολυσυζητημένη σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά. Ο "Φαέθων" επιστρέφει δυναμικά στη σκηνή, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη, φωτίζοντας με αφοπλιστική ένταση τη βία, τον τρόμο και την αναζήτηση λύτρωσης μέσα σε ένα σύγχρονο οικογενειακό περιβάλλον. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 9 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Φούρνος, από τη νέα θεατρική ομάδα BONAVENTURA. Ερμηνεύουν: Χριστόφορος Κώνστας (Άμνετ Λομ), Μάγδα Κατσιπάνου (Τζούλι), Κατερίνα Κέντρου (Μπεθ), Κλέλια Μαμουνάκη (Ανν), Δημήτρης Βουτσής (Λέλο).
Λίγα λόγια για το έργο
Στο σπίτι της οικογένειας Λομ στο βόρειο Λονδίνο, η ζωή κυλά κάτω από τη σιδερένια κυριαρχία του πατέρα, Άμνετ Λομ, ο οποίος εγκαθιδρύει ένα καθεστώς τρόμου με τη διαστρεβλωμένη του πίστη και την αδιαφιλονίκητη εξουσία του. Η σύζυγός του, Τζούλι, υπομένει τη βία ως αναπόφευκτη μοίρα, ενώ οι κόρες τους, Ανν και Μπεθ, έχουν πειστεί πως "τους αξίζει το χειρότερο", καθιστώντας την υποταγή βασικό στοιχείο της ύπαρξής τους. Στο κέντρο αυτού του πνιγηρού κόσμου βρίσκεται ο γιος, Λέλο. Αν και καθηλωμένος στο βρεφικό του καρότσι, αποτελεί τη μοναδική σπίθα αντίστασης· τον μόνο που τολμά να σταθεί απέναντι στο αμλετικό ερώτημα "να ζεις ή να μη ζεις" και να επιλέξει. Σε μια ριζική αντιστροφή του αρχαίου μύθου, ο Φαέθων του Δημητριάδη δεν καταστρέφεται από την υπέρβαση, αλλά την ολοκληρώνει: δεν καίγεται, αλλά ανυψώνεται, καταλύοντας τον ζόφο που τον περιβάλλει.
Αυτό το περιβάλλον έχει να φωτίσει η σκηνοθετική ματιά της Χρύσας Καψούλη μεταμορφώνοντας το αστικό σαλόνι σε ένα πεδίο πυρηνικής σύγκρουσης ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, την Εξουσία και την Ανυπακοή. Η παράσταση, αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους, είναι μια ωμή, τολμηρή και βαθιά πολιτική αναμέτρηση με τη βία και την αναγκαιότητα της εξέγερσης.
Σημείωμα του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη
Ο Φαέθων επανέρχεται στην σκηνή, σκηνοθετημένος από την Χρύσα Καψούλη και παιγμένος από τα μέλη τής νέας θεατρικής ομάδας BONAVENTURA. Η οικογένεια τού έργου – πατέρας, μητέρα, δύο κόρες, ένας γιός – ολοκληρώνει, σε προάστειο
τού Λονδίνου, μέσα σε ένα σπίτι σχεδόν αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο, έναν κύκλο αίματος με ακτίνες του τα πέντε πρόσωπα. Τα πρόσωπα αυτά καταλήγουν να κλείσουν αυτόν τον κύκλο υφιστάμενα την επιβλητική πρακτική τού πατέρα που τα μεταχειρίζεται ως αντικείμενα μιάς φανατικής θρησκευτικής πίστης και μιάς εξίσου τερατώδους σεξουαλικότητας, η μία αλληλένδετη με την άλλη, η μία ταυτισμένη με την άλλη.
Ο γιός είναι αυτός που, διανύοντας την εσωτερική του διαδρομή από την ταπείνωση – ψυχολογική και σωματική – και που, περνώντας από έναν εντατικό προβληματισμό για την μέχρι τώρα ζωή του αλλά και εκείνη τής μητέρας του και των αδελφών του, θα αναλάβει να δώσει οριστικό τέλος στο οικογενειακό μαρτυρολόγιο, εκτελώντας τον πατέρα του.
Η πράξη του, που λυτρώνει και τον ίδιο και τις τρείς γυναίκες, θα επιστεγαστεί με την υπέρτατη δικαίωση : θα αποθεωθεί φτάνοντας, όπως ο μυθικός Φαέθων, με το άρμα του στον ήλιο χωρίς να καεί, αλλά να γίνει ένα μ’ αυτόν. Η θνητότητα, στην περίπτωση αυτή, με την καθαρτική πράξη τού γιού, κερδίζει την αθανασία. Μέσα σ’ αυτό το μεσοαστικό σπίτι, μία οικογένεια σημερινών ανθρώπων, αναπαριστά, με την ίδια της την γήινη συνθήκη, όσα αυτή συνεπάγεται για τούς θνητούς από καταβολής κόσμου.
