Χρήστος Συμεωνίδης©
Ο Γιώργος Κουτλής σκηνοθετεί τον Μιχάλη Σαράντη στην "Κουζίνα" του Άρνολντ Γουέσκερ στο Κιβωτός. Στο εμβληματικό έργο για τη συλλογική εργασία, τα πάθη και τις αντιθέσεις μιας κουζίνας εστιατορίου, που μετατρέπεται σε μικρογραφία της κοινωνίας. Παίζουν οι: Σαμουήλ Ακινόλα, Πολύδωρος Βογιατζής, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Δανάη Καλούτσα, Ιλιάννα Καραπασιά, Γιώργος Κατσής, Ειρήνη Μακρή, Γιώργος Μπουκαούρης, Gary Salomon, Χρήστος Σαπουντζής, Μιχάλης Σαράντης, Αναστασία Στυλιανίδη, Πήτερ Τζέικς, Γιλμάζ Χουσμέν (από 7/11). Στη "Συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα" του Suyako (aka Βασίλης Μαγουλιώτης), στο Προσκήνιο, συναντάμε τους Δημήτρη Δρόσο, Άρη Μπαλή, Μαρία Αποστολακέα, Μελίνα Πολυζώνη και Μικέ Γλύκα. Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη σκηνοθετική δουλειά του Μαγουλιώτη, ένα έργο για τη φλόγα της επανάστασης και το τίμημα της ελευθερίας (από 10/11).
Η φωνή της γυναίκας κυριαρχεί σε παραστάσεις όπως οι "Αγώνες και μεταμορφώσεις μιας γυναίκας" του Εντουάρ Λουί στο "Τζένη Καρέζη", σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σωτηρίου, με Ελένη Κοκκίδου και Κώστα Γεωργόπουλο (από 12/11) και το "Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε" στο Embassy, που φωτίζει τη ζωή δύο θρυλικών ερμηνευτριών, της Μαρίκας Παπαγκίκα και της Μαρίκας Νίνου. Το κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου, σε σκηνοθεσία Αστέριου Πελτέκη, συναντά τη μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση του Γιώργου Ανδρέου, ενώ οι ερμηνείες της Γιώτα Νέγκα και της Κορίνας Λεγάκη, με αφήγηση της Νικολέτας Καρρά, μας ταξιδεύουν σε ζωντανές ιστορίες του παρελθόντος (από 10/11).
Το "Wonnangatta" του Άνγκους Τσερίνι στο Αγγέλων Βήμα εστιάζει στην ανδρική φιλία, την ενοχή και το άγριο τοπίο της ανθρώπινης ψυχής, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοτσώρη, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Κώστα Φαλελάκη (από 7/11). Παράλληλα, το "Πυρεξία - Τρία οράματα για τη Μέση Ανατολή" της Ναόμι Γουάλας σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη, στο Τρένο στο Ρουφ, είναι μια πολιτικά φορτισμένη αφήγηση για τον πόλεμο, τη μνήμη και την ανθρωπιά, με τους Φανή Γέμτου, Δημήτρη Γεωργαλά, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Δημήτρη Τσιγκριμάνη (από 7/11).
Για τη σχέση δύο νέων ανθρώπων μέσα από το πρίσμα της επιστήμης και της συναισθηματικής ωριμότητας μιλά το "Εγώ κι Εσύ" της Λόρεν Γκάντερσον στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης", σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου, με τους Λήδα Κουτσοδασκάλου και Στέργιος Μικρούτσικο (από 7/11). Στο "Μπέλλος", η Αικατερίνη Παπαγεωργίου σκηνοθετεί το "Απόψε κανείς δεν πεθαίνει", σε δραματουργία των Κ. Μαυρόπουλου και Β. Στεργίου, μια παράσταση για το σεξ, τη βία και την αγάπη, με πρωταγωνιστές τους Αλέξανδρο Βάρθης, Νίκο Γιαλελή, Τάσο Λέκκα, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνη Μιλλεούνη, Ελίζα Σκολίδη (από 7/11).
Ο Σαίξπηρ επιστρέφει! Ο "Έρρικος Ε’" ανεβαίνει σε μετάφραση-σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Διαμαντή στο Σημείο, για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά από 85 χρόνια, στο πλαίσιο των 40 χρόνων του ιστορικού θεάτρου, με πρωταγωνιστές τους: Θάνο Μαγκλάρα, Παρθενόπη Μπουζούρη, Ελίνα Παπαθεοδώρου, Γιάννη Σιάμπαλια (από 7/11), ενώ η ομάδα Άλμπατρος το Αλκμήνη επιλέγει το "Όπως σας αρέσει", κάνοντας μια ρομαντική και ανατρεπτική ανάγνωση του κλασικού κειμένου (από 12/11).
Το "Σπίτι στην Εθνική – Ένα ήσυχο μέρος" του Αλφρέδο Σανθόλ ανεβαίνει στο Άλφα "Ληναίος-Φωτίου", σε σκηνοθεσία Ντ. Πάγκα, με τους Βάνα Πεφάνη, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Γαλήνη Τσεβά, Σωτήρη Σκάντζικας, Φώτη Λαζάρου, Στέλιο Ψαρουδάκη (από 12/11). Στον Μικρό Κεραμεικό έρχεται η παράσταση "Endgame - 4 ημέρες και 7 λεπτά", σε κείμενα Γλυκερίας Μπασδέκη και σκηνοθεσία Ρουμπίνης Φέφε, η οποία αντλεί από τη λαϊκή τέχνη του θεάτρου σκιών και έχει την υπογραφή του Άθω Δανέλλη (9/11). Το "Νοχαβελάνδη" του Γιάννη Αποσκίτη στο Θέατρο 104 αυτοπροσδιορίζεται ως "γουέστερν δωματίου", ένα ιδιότυπο είδος με χιούμορ, μοναξιά και άγρια ποίηση, και ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Βουρδαμή με τον ίδιο και τους Βιτόρια Κωτσάλου, Ρόζα Προδρόμου, Γιώργο Φριντζήλα (από 10/11).
Το "Taniko" επιστρέφει για 8 μόνο παραστάσεις στο Studio Μαυρομιχάλη (από 12/11). Ένα κοινωνικό δράμα για gentrification, την υγεία και οικογενειακά μυστήρια, εμπνευσμένο από ιαπωνικό μύθο και Brecht. Το νέο έργο του Κωνσταντίνου Αβράμη τοποθετείται σε ένα σύγχρονο εξευγενισμένο wine bar της Αθήνας που φέρει το όνομα ενός αρχαίου ιαπωνικού μύθου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Λίνα Μπότη, Ελένη Νιωτάκη, Μαρίσσα Φαρμάκη. Το Theatre of the No προτείνει τη δίγλωσση σατιρική παράσταση "(Love me) Tinder" του Νίκου Φυτά, που σχολιάζει με ευρηματικό τρόπο τη σύγχρονη ψηφιακή ερωτική κουλτούρα, με πρωταγωνιστές τους Τζίνα Σταυρουλάκη, Μαριλένα Καβάζη, Τερέζα Βροντίση, κ.ά. (από 10/11). Παράλληλα, στο Μεταξουργείο, ο Γιώργος Πετρούνιας σκηνοθετεί το "Ψυχάρης – Το ταξίδι μου", δίνοντας σκηνική πνοή στη γραφή του Γιάννη Ψυχάρη, σε μια παράσταση-εξομολόγηση για τη γλώσσα, την ταυτότητα και την εσωτερική αναζήτηση. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλέκτρα Τσακαλία, Γιώργος Βούντας, Γιώργος Πετρούνιας (από 12/11).
Τέλος, το "Ένας Ξένος" από την ομάδα Caelum, σε σκηνοθεσία Λ. Μικρόπουλου, επιχειρεί μια αφηγηματική παρουσίαση του κλασικού έργου του Καμί συνδυασμένη με ζωντανή μουσική (Φούρνος, από 8/11), ενώ το "Μπλε υγρό" της Βίβιαν Στεργίου, σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτρούλη, με πρωταγωνίστριες τις Έλενα Αϊβαλιώτου, Πέπη Γιαννιώτη, ανεβαίνει στη σκηνή του Κ4 με "street" αισθητική και hip-hop ρυθμό, για να δημιουργήσει μια θεατρική τοιχογραφία του σύγχρονου αστικού τοπίου (από 6/11).
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η Κουζίνα
Η διασκεδαστικά τρομακτική, πολιτική αλληγορία πραγματεύεται το υπαρξιακό αδιέξοδο των ανθρώπων στην παγκόσμια εργασιακή ζούγκλα σε μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Άρνολντ Γουέσκερ. Η δράση εκτυλίσσεται στα σπλάχνα ενός πολυσύχναστου εστιατορίου κατά τη διάρκεια μιας ακόμα εξαντλητικής ημέρας, στο ασφυκτικό σύμπαν της σύγχρονης καπιταλιστικής «κουζίνας» - μικρογραφίας της κοινωνίας. Μάγειρες από διαφορετικές χώρες δουλεύουν αδιάκοπα σ’ αυτό το καζάνι που βράζει για να εξυπηρετήσουν έναν ατελείωτο όγκο παραγγελιών. Στη δίνη αυτού του αμείλικτου ρυθμού, προσπαθούν να βρουν μια ρωγμή χρόνου για να ονειρευτούν, να ερωτευτούν, να ζήσουν. Και ίσως – να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο.
Μπλε υγρό
Το ομώνυμο βιβλίο-ψυχογράφημα της ελληνικής κοινωνίας, διακεκριμένο με το Βραβείο «Μένη Κουμανταρέα» της Εταιρείας Συγγραφέων, ζωντανεύει σε μια παράσταση με street διάθεση, hip hop ρυθμό και νεανική ενέργεια. Τρεις από τις δεκαέξι αυτοτελείς ιστορίες του βιβλίου ανεβαίνουν στη σκηνή. Μια σοκολάτα υγείας ξεχασμένη στο ψυγείο, ένας φασίστας θείος, μια πτήση που περιμένει, μια μηχανή ποπ κορν που συνεχώς βουίζει. Οι μικρές λεπτομέρειες μιας μεγάλης επιστροφής. Η ιστορία της κοπέλας που αναμετριέται με τον τόπο και την οικογένεια που άφησε πίσω, γίνεται καθρέφτης της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας – μπερδεμένης, γεμάτης αγωνία, αλλά με μια επίμονη διάθεση για «επαναστατημένη» ευτυχία.
Endgame – 4 ημέρες και 7 λεπτά
Μια πολυφωνική ιστορία για το τέλος του κόσμου – ή για όλα όσα επιμένουν να ανθίζουν λίγο πριν από αυτό, που συναντά το θέατρο σκιών, βασισμένη σε κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη, μιας συγγραφέα με αιχμηρή και συνάμα τρυφερή γραφή. Ο κόσμος τελειώνει σε τέσσερις ημέρες και επτά λεπτά. Μέχρι τότε, τέσσερις γυναίκες καταφεύγουν σε ένα υπόγειο, ηχογραφώντας ιστορίες για έναν μελλοντικό αρχαιολόγο. Μικρές εξομολογήσεις, αστείες, ωμές και ανθρώπινες, συνθέτουν ένα σκηνικό μωσαϊκό όπου το χιούμορ, η αγωνία και ο έρωτας συναντούν την απώλεια και την ανάγκη για λύτρωση. Η δραματουργική σύνθεση βασίζεται στο βιβλίο «Κλάματα» της Γλυκερίας Μπασδέκη και σε δημοσιευμένα κείμενα της, στην εφημερίδα Lifo («Crying Games»).
Όπως σας αρέσει
Την κλασική κωμωδία για τον έρωτα που γίνεται πράξη επανάστασης ζωντανεύουν δύο ηθοποιοί χωρίς κοστούμια και σκηνικά, ερμηνεύοντας πάνω από 24 ρόλους σε μια παράσταση με χορό, παντομίμα, τραγούδι και σκηνικούς αυτοσχεδιασμούς. Η Ροζαλίντα και η ξαδέλφη της Σίλια δραπετεύουν μεταμφιεσμένες στο δάσος του Άρντεν, για να γλιτώσουν από τον εχθρικό δούκα και την αυλή του. Ο Ορλάντο, εξόριστος κι αυτός στο δάσος, ερωτευμένος με τη Ροζαλίντα, την αναζητεί παντού και μέχρι να την βρει, παίρνει μαθήματα από τον δάσκαλο του δάσους Γανυμήδη, για τις γυναίκες, το φλερτ, τον έρωτα. Μεταμφιέσεις, παρεξηγήσεις κι ένα πλήθος χαρακτήρων σε αυλή και δάσος, διδάσκουν τον Ορλάντο, τη Ροζαλίντα και το κοινό, τι σημαίνει… αγάπη.
Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε
Η Μαρίκα της Αθήνας και η Μαρίκα της Αμερικής που δεν συναντήθηκαν ποτέ, οι δύο σημαντικές γυναικείες μορφές του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, η Μαρίκα Παπαγκίκα και η Μαρίκα Νίνου, συμπράττουν επί σκηνής για να διηγηθούν, να ερμηνεύσουν και να δώσουν ζωή σ’ εκείνες τις αγρίως ρομαντικές εποχές, που όλα ήταν πιθανά. Φωτίζουν το πάλκο και τα ιστορικά νυχτερινά κέντρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ξετυλίγοντας το νήμα της ιστορίας τους, μέσα από αφηγήσεις και αγαπημένα τραγούδια που έχουν περάσει στο συλλογικό μας ασυνείδητο - σμυρνέικα, παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά, αλλά και πρωτότυπα τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου και του Οδυσσέα Ιωάννου. Όλα συνέβησαν τότε, στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, όταν ο κόσμος άλλαξε ξαφνικά και έγινε - από ασπρόμαυρος - έγχρωμος. Οι Ελληνίδες ερμηνεύτριες του τραγουδιού μας, έδωσαν την μάχη για την ιδιωτική όσο και την δημόσια εικόνα τους, για την γυναικεία αξιοπρέπεια, για το δικαίωμα τους στον αυτοκαθορισμό, «σηκώθηκαν από την καρέκλα και στάθηκαν στο πάλκο όρθιες» (λέγεται πως η Μαρίκα Νίνου σηκώθηκε πρώτη απ’ όλες).
To σπίτι στην εθνική - Ένα ήσυχο μέρος
Δύο αδελφές διαφωνούν για την τύχη του πατρικού τους σπιτιού. Η μία θέλει να το πουλήσει και η άλλη το υπερασπίζεται, μένοντας δεμένη με το παρελθόν. Τέσσερις επισκέπτες καταφθάνουν για ένα σαββατοκύριακο στο σπίτι που βρίσκεται πέντε μέτρα από την Εθνική Οδό για να τις βοηθήσουν να βρουν λύση σ’ ένα έργο γεμάτο χιούμορ, περιπέτεια και δράση. Μια φωτεινή κωμωδία για όλα αυτά που μας ενώνουν και όλα όσα μας χωρίζουν.
Νοχαβελάνδη
Η μαύρη φάρσα για την αποικιοκρατική κληρονομιά, την απληστία και τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου είναι ένα western δωματίου με φόντο ένα ράντσο εκτροφής βισόνων στη Ντακότα των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια οικογένεια επιχειρεί να εμπορευτεί το παρελθόν της — αλλά μια ινδιάνικη κατάρα, τους ανατρέπει τα σχέδια. Μια φαντασιακή εκδοχή της Άγριας Δύσης, όπου τρεις ηθοποιοί και μια χορεύτρια παρασύρονται στη δίνη ενός ματαιόδοξου λούνα παρκ, όπου μια πρώην πορνοστάρ, ένας κινέζος επενδυτής, ένας χρεοκοπημένος τζογαδόρος και μια ελληνίδα οικονόμος συντονίζονται σε ξέφρενους καουμπόικους ρυθμούς, μέσα στις στάχτες του αμερικανικού ονείρου.
Taniko
Οι ιδιοκτήτριες ενός αθηναϊκού wine bar, που φέρει το όνομα ενός αρχαίου ιαπωνικού μύθου, έρχονται αντιμέτωπες με τις απειλές και τις επιθέσεις των κατοίκων της περιοχής, το σοβαρό θέμα υγείας της μητέρας τους και την εξαφάνιση του αδερφού τους. Ένα κοινωνικό δράμα για το ολοένα αυξανόμενο κόστος της υγείας, το gentrification και την κοινωνική ασφυξία, με φόντο έναν μύθο που κατάγεται από το ιαπωνικό θέατρο No και το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Ψυχάρης Το ταξίδι μου
Μέσα από το προσωπικό του ταξίδι με αφετηρία τη Γαλλία, σταθμούς την Κωνσταντινούπολη και τη Χίο, και προορισμό την Αθήνα, ο Ψυχάρης αφηγείται με πάθος όχι μόνο τη δική του πορεία αλλά και τον αγώνα για τη γλωσσική και εθνική ελευθερία. Ο λόγος, η κίνηση και η ζωντανή μουσική, συνδυάζονται αρμονικά, μεταφέροντας στη σκηνή τη δυναμική και γάργαρη αφήγηση του Ψυχάρη. Γεννημένος το 1854, καθηγητής γλωσσολογίας στο Παρίσι το 1888, ο Ψυχάρης γράφει και δημοσιεύει «το Ταξίδι μου», το πρώτο πεζό λογοτέχνημα στην ελληνική λαϊκή γλώσσα. Με όλη την επιστημονική γνώση που διέθετε, αλλά και την ευφυέστατη, ορμητική και ευρηματική λογοτεχνική του ικανότητα, καταφέρνει, με αιχμή δόρατος αυτό το έργο, να αντισταθεί σθεναρά στην απόλυτη κυριαρχία που είχε η καθαρεύουσα στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και στη συνέχεια να συμβάλλει καθοριστικά στην ανατροπή της.
Ένας ξένος
Mια αφηγηματική απόδοση του «Ξένου» του Αλμπέρ Καμί με άξονα την πρωτότυπη ζωντανή μουσική, τον λόγο και το σώμα, που επιχειρεί να μεταφέρει στη σκηνή την πορεία ενός ανθρώπου από την αρχή της ασυνειδητότητάς του μέχρι την απόλυτη ελευθερία του. Ο Μερσώ δεν είναι ούτε ήρωας ούτε αντί-ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος μόνος, απέναντι σε έναν κόσμο γεμάτο κανόνες, προσδοκίες, νοήματα επιβεβλημένα. Είναι ένας ξένος, όχι επειδή δεν ανήκει, αλλά επειδή αρνείται να υποκριθεί πως ανήκει. Ο Μερσώ δεν δικάζεται επειδή σκότωσε. Δικάζεται επειδή δεν έκλαψε στην κηδεία της μητέρας του. Επειδή δεν υποκρίθηκε την ενοχή. Το αληθινό του έγκλημα είναι ότι δεν υπέκυψε στη φαντασίωση του νοήματος.
Wonnangatta
Ένα αυστραλιανό γουέστερν, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, μάς μεταφέρει στο μακρινό έτος 1918. Στην απομονωμένη κοιλάδα Wonnangatta της Βικτώριας, δύο άντρες, ο Χάρι και ο Ρίγκαλ, φτάνουν σε ένα ράντσο βοοειδών για να ερευνήσουν την εξαφάνιση του υπεύθυνου, Τζιμ Μπάρκλεϊ, που αγνοείται για περισσότερο από ένα μήνα. Μια ζοφερή ανακάλυψη βάζει τους δυο άντρες σε ένα ταξίδι στο σκληρό αυστραλιανό τοπίο, αναζητώντας απαντήσεις, ενόχους, ίσως και εκδίκηση. Μήπως, τελικά, η ιστορία με τον Τζιμ είναι πολύ πιο περίπλοκη απ’ όσο φαντάζονταν;
Απόψε κανείς δεν πεθαίνει
Ένα πολυφωνικό μωσαϊκό σύγχρονων ιστοριών που γίνονται καθρέφτες της καθημερινότητάς μας, γύρω από τις έννοιες σεξ, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη. Πράγματα που έχουμε ακούσει, ζήσει, ελπίσει η σιωπηλά φοβηθεί. Μικρές και μεγάλες συμπτώσεις υφαίνουν το νήμα που συνδέει τις επιμέρους θεματικές δημιουργώντας μια πολύπτυχη παράσταση με χαρακτήρες που παλεύουν να ακουστούν να αγαπηθούν να αντέξουν και να πιστέψουν επιτέλους σε κάτι. «Τι είναι αυτό που τελικά μας καθορίζει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο;» είναι το ερώτημα που επανέρχεται ξανά και ξανά.
(Love me) Tinder
«Μπορεί ο έρωτας να επιβιώσει όταν το μόνο που κάνουμε είναι swipe;», διερωτάται η αγγλόφωνη κωμωδία καταστάσεων γύρω από τον έρωτα και την ανθρώπινη επαφή στην εποχή των αλγορίθμων, που έχει όμως και κάποιες τραγικές αποχρώσεις. Ελληνικά και αγγλικά διασταυρώνονται με θέατρο, χορό, τραγούδι, performance, live-looping, προβολές, data leaks και ηχητικά layers, δημιουργώντας μια εμπειρία που θυμίζει περισσότερο ηλεκτρική εξομολόγηση.
Εγώ κι εσύ
Το βραβευμένο έργο της σημαντικής σύγχρονης φωνής του αμερικανικού θεάτρου είναι ένα ψυχικό ταξίδι δύο παιδιών που, όσο κι αν το κρύβουν πίσω από την επίφαση της νεανικής αδιαφορίας, αναζητούν απεγνωσμένα νόημα στα πράγματα. Εστιάζει στην τρυφερότητα της νεότητας και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης, ενώ απευθύνεται σε όλες τις γενιές θεατών. Ένα αγόρι εισβάλλει στο δωμάτιο ενός κοριτσιού κρατώντας ένα ποίημα. Ένα μεγάλο, άγριο, τρελό ποίημα. Το κορίτσι είναι άρρωστο. Είναι άρρωστο σχεδόν από πάντα αλλά τον τελευταίο καιρό είναι πια τόσο άρρωστο που δεν μπορεί να πάει σχολείο. Δεν έχει καμία όρεξη να διαβάσει ποίηση. Όμως το αγόρι επιμένει. Είναι ο σταρ της ομάδας μπάσκετ του Λυκείου, είναι ευγενικός και υπομονετικός και τη χρειάζεται. Θέλει τη βοήθειά της για μια εργασία Λογοτεχνίας, θέλει να την κάνει να διαβάσει αυτό το ποίημα, θέλει να την κάνει να αγαπήσει αυτό το ποίημα, θέλει να τη γνωρίσει.
Ερρίκος E’
Ένα από τα λιγότερα γνωστά έργα του Βρετανού Βάρδου που μιλάει για τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του αλλά και τον έρωτα, ανεβαίνει στο πλαίσιο του επετειακού έτους 2025 για τα 40 χρόνια του Θεάτρου Σημείο.
Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα
Στην Αργεντινή λίγο μετά την οικονομική κρίση – μια χώρα που θυμίζει έντονα την Ελλάδα – η τέχνη, ο ακτιβισμός και η εμπορευματοποίηση της κουλτούρας συναντιούνται σε μια ιστορία όπου η πιο μεγάλη επανάσταση ίσως είναι να γελάσεις. Ο Χούλιο Τόγκα - ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας - είναι περφόρμερ, εικονοκλάστης και ακτιβιστής. Ήταν πάντα για το κατεστημένο ό,τι είναι ένας εξωτικός αχινός για την γυμνή πατούσα. Τώρα είναι με το ένα πόδι στο απόγειο της επιτυχίας του και με το άλλο στην κρίση μέσης ηλικίας του. Όταν ένα από τα μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα που έχουν αναλάβει τα ηνία του Πολιτισμού του αναθέτει να αναλάβει την τελετή έναρξης του νέου τους πολυτελούς κέντρου, ο Χούλιο έρχεται αντιμέτωπος με διλήμματα που ορίζουν την ελευθερία και την ευτυχία του καθενός: Ποιο είναι το κέρδος και ποιο το κόστος της αντίδρασης; Ποιος πρέπει να το πληρώσει; Ποια γενιά έχει την ευθύνη για αλλαγή; H δικιά μας ή η προηγούμενη; Και πότε είναι η ώρα για την επόμενη;
Πυρεξία - Τρία οράματα για τη Μέση Ανατολή
Ένα συγκλονιστικά επίκαιρο έργο για τη Μέση Ανατολή που φέρνει στο προσκήνιο τρεις αληθινές ιστορίες απώλειας - τρία οράματα για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Γραμμένο το 2008, το θεατρικό έργο της βραβευμένης Αμερικανίδας συγγραφέα και ποιήτριας, είναι ένα συναρπαστικό τρίπτυχο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εξερευνά τα πανανθρώπινα θέματα της αγάπης, της απώλειας και του θανάτου μέσα σε ακραίες συνθήκες. Πού οδηγεί η συνάντηση μιας παλαιστίνιας μάνας, ενός ισραηλινού στρατιώτη κι ενός ρωσο-εβραίου αρχιτέκτονα σ’ έναν ερειπωμένο ζωολογικό κήπο στη Ράφα; Τι φέρνει κοντά έναν παλαιστίνιο πατέρα και μια ισραηλινή νοσοκόμα σε μια ιδιωτική κλινική της Δυτικής Ιερουσαλήμ; Και ποιος ο ρόλος ενός αραβο-εβραίου θυρωρού; Μπορεί η διάλεξη ενός νεαρού Ιρακινού στο Διεθνές Συνέδριο Περιστεριών της Βαγδάτης να γίνει γέφυρα για όσους χάθηκαν για πάντα;
Αγώνες και μεταμορφώσεις μιας γυναίκας
Το τολμηρό και βαθιά συγκινητικό σύγχρονο γαλλικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα είναι το χρονικό μιας γυναίκας που παλεύει να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο που της έμαθε από παιδί να σωπαίνει, μέσα από το οποίο ο Λουί τιμά τη μητέρα του και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τα βαθιά κοινωνικά και πολιτικά στρώματα που διαμορφώνουν τις ζωές των γυναικών. Από την καταπιεστική επαρχία μέχρι τη μάχη της καθημερινής επιβίωσης, η διαδρομή της είναι γεμάτη μικρές εξεγέρσεις, σιωπές, θυσίες και αλήθειες που καίνε. Είναι ένα έργο που μιλάει για τα φύλα, τις τάξεις, τη μητρότητα, τη βία και την ελευθερία. Ένα έργο που μας θυμίζει πως ακόμα και σήμερα, το να είσαι γυναίκα δεν είναι αυτονόητο.
