Χρήστος Συμεωνίδης©
Τα 27α Θεατρικά Βραβεία Κοινού απονεμήθηκαν στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη" του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε μια ξεχωριστή τελετή, που τα είχε όλα: θερμά χειροκροτήματα, πολλή συγκίνηση και μοναδικές στιγμές. Ο κόσμος του θεάτρου και το θεατρόφιλο κοινό συναντήθηκαν στο ετήσιο ραντεβού, για να χειροκροτήσουν τους καλύτερους της σεζόν 2024-25, σε μια βραδιά που ήταν αφιερωμένη στα αξέχαστα τραγούδια του ελληνικού θεάτρου. Πέντε καταξιωμένοι συνθέτες / τραγουδοποιοί, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης, ο Θοδωρής Οικονόμου και η Μαρίζα Ρίζου, σε μια μοναδική ζωντανή εμφάνιση ως μπάντα, επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής, χάρισαν μοναδικές στιγμές, θυμίζοντας αθάνατα κομμάτια σημαντικών μας συνθετών που γράφτηκαν για το θέατρο αλλά πέρασαν στην πλατεία και έχουν τραγουδηθεί απ’ όλους. Την τελετή σκηνοθέτησε με έμπνευση και ευαισθησία ο Γρηγόρης Καραντινάκης και παρουσίασε μοναδικά η Idra Kayne.
Οι εννέα παραστάσεις που βραβεύτηκαν
"Φάουστ"
Η συνεργασία του ΄Άρη Μπινιάρη με το Εθνικό Θέατρο πάνω στο κλασικό έργο του Γκαίτε έδωσε μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της περσινής σεζόν, η οποία τιμήθηκε τελικά με οχτώ βραβεία από τους αναγνώστες/ριες του "αθηνοράματος", ανάμεσα στα οποία τα πρώτα βραβεία καλύτερης παράστασης και σκηνοθεσίας. Η μεσαιωνική ιστορία του ηλικιωμένου επιστήμονα που έρχεται σε συμφωνία με τον Διάβολο διαβάστηκε από τον ιδιοσυγκρασιακό σκηνοθέτη ως ένα ταξίδι προς το ασυνείδητο και έδωσε την ευκαιρία για μια παράσταση κορυφαίας μουσικής, εικαστικής και ερμηνευτικής ταυτότητας, που κέρδισε τις εντυπώσεις. Επρόκειτο για ένα αποτέλεσμα συνόλου και συντονισμένης ομαδικότητας, με κορυφαίο τον Μιχάλη Βαλάσογλου, που απέδωσε με συναρπαστικό και ακριβή τρόπο την εσωτερική διαδρομή του κεντρικού ήρωα και κατέκτησε το 3ο βραβείο ανδρικής ερμηνείας. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Πάρι Μέξη (1ο βραβείο ενδυματολογίας, 1ο βραβείο σκηνογραφίας), όπως και οι φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου (1ο βραβείο φωτισμού), αποτύπωσαν με εντυπωσιακό τρόπο την καταβύθιση του ήρωα σε έναν κόσμο απαγορευμένων επιθυμιών, ενώ η μουσική σύνθεση και ο ηχητικός σχεδιασμός του Τζεφ Βάγγερ (1ο βραβείο μουσικής σύνθεσης, βραβείο σχεδιασμού ήχου) έδωσαν στην παράσταση τη φόρμα μιας σύγχρονης τελετουργίας. Η παράσταση επαναλαμβάνεται μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
"΄Ηταν όλοι τους παιδιά μου"
Ογδόντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το κλασικό πια κοινωνικό δράμα του ΄Άρθουρ Μίλερ συνεχίζει να μιλάει στην εποχή μας, θέτοντας με επιτακτικό τρόπο το δίλημμα μεταξύ του οικονομικού κέρδους και της ηθικής ευθύνης, ειδικά όταν διακυβεύεται η ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία, που διαδραματίζεται λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και εξελίσσεται σαν αρχαία τραγωδία, φέρνοντας έναν πανίσχυρο άνδρα ενώπιον των μοιραίων ευθυνών του. Η ατμοσφαιρική, συγκινητική και φορτισμένη παράσταση που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Νανούρης στο θέατρο Αλκυονίς ανέδειξε στο έπακρο τα κρίσιμα ζητούμενα του έργου και απέσπασε το 2ο βραβείο καλύτερης παράστασης, ενώ ο Γιώργος Γάλλος τιμήθηκε με το 2ο βραβείο ανδρικής ερμηνείας για το ρόλο του Τζο Κέλερ, του βιομήχανου που προκάλεσε το θάνατο 21 Αμερικανών πιλότων, καθώς ερμήνευσε με βαθιά συγκινητικό τρόπο έναν απόλυτο άνθρωπο, που τελικά συντρίβεται ολοκληρωτικά.
"Ανεξάρτητα κράτη"
Καίριο δείγμα σύγχρονου πολιτικού θεάτρου, το έργο των Γιώργου Παλούμπη και Αντώνη Τσιοτσιόπουλου έγινε το απόλυτο talk of the town. Η σύγκρουση ατόμου και εξουσίας, οι προσωπικές ελευθερίες, η ανεξαρτησία του Τύπου απασχόλησαν μια ιστορία που διαδραματίζεται στην αίθουσα σύνταξης μιας εφημερίδας και εμπνέεται από ένα πραγματικό περιστατικό των 70s. Τρίτο βραβείο καλύτερης παράστασης και 2ο βραβείο σκηνοθεσίας για τον Γιώργο Παλούμπη, ενώ βραβεία απέσπασαν επίσης η Νατάσα Παπαστεργίου (3ο βραβείο σκηνογραφίας), που μεταμόρφωσε τη θεατρική σκηνή σε ιδανική αίθουσα σύνταξης, και ο Βασίλης Κλωτσοτήρας για τους καίριους φωτισμούς του (2ο βραβείο φωτισμού). Η παράσταση επαναλαμβάνεται φέτος στο θέατρο Χώρα.
"Η ετυμηγορία"
Το δικαστικό δράμα του Μπάρι Ριντ επιβεβαίωσε τη δημοφιλία του είδους στην ακμαία παράσταση που σκηνοθέτησε ο Πέτρος Ζούλιας, αποσπώντας το 3ο βραβείο σκηνοθεσίας. Η ιστορία ενός ξοφλημένου δικηγόρου, ο οποίος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί μια γυναίκα σε μια υπόθεση που φαίνεται εκ των προτέρων χαμένη, έδωσε στον Γρηγόρη Βαλτινό την ευκαιρία για μια μαεστρική ερμηνεία, που επιβραβεύτηκε με το 1ο βραβείο ανδρικής ερμηνείας. Τα λειτουργικά σκηνικά της Μαρίας Φιλίππου (2ο βραβείο σκηνογραφίας), τα χαρακτηριστικά κοστούμια του Νίκου Χαρλαύτη (3ο βραβείο ενδυματολογίας) και η μουσική επένδυση του Μίνωα Μάτσα (2ο βραβείο μουσικής σύνθεσης) συνέβαλαν καθοριστικά στη δραματική ατμόσφαιρα και στον κινηματογραφικό ρυθμό μιας παράστασης που συγκίνησε το κοινό, θέτοντας διαχρονικά ερωτήματα για την ακεραιότητα της δικαιοσύνης.
"Το ακρωτήρι"
"Ένα δυνατό θέμα και μια καθηλωτική ερμηνεία κινητοποιούν την παράσταση […]. Στον κεντρικό ρόλο, η Μαρία Ναυπλιώτου αποδεικνύεται ξανά ηθοποιός μεγάλης ερμηνευτικής κλάσης", γράφαμε στην περσινή κριτική μας για την παράσταση του έργου του Σαρ Γουάιτ, που σκηνοθέτησε σε πανελλήνια πρώτη ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Ερμηνεύοντας την Τζουλιάνα, μια νευρολόγο που έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια μνήμης και συνείδησης, η ηθοποιός πραγματοποίησε μια αξέχαστη ερμηνεία και απέσπασε το πρώτο βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Η παράσταση επαναλαμβάνεται φέτος στο θέατρο Ιλίσια.
"Λεωφορείο ο Πόθος"
Ο Δημήτρης Καραντζάς υπέγραψε μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις των τελευταίων ετών, μια μνημειώδη απόδοση του εμβληματικού δράματος του Τενεσί Ουίλιαμς. Η ιστορία της "καταραμένης" Μπλανς Ντιμπουά αποδόθηκε σε μια παράσταση αδυσώπητου ρεαλισμού όσο και σπαρακτικής ποίησης, που ανέδειξε όλα τα σκοτεινά σημεία του έργου και των ηρώων του, αναμετρήθηκε με ένα έργο-μύθος και το παρέδωσε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Πρόκειται για μια υψηλής αισθητικής παράσταση και αξιοσημείωτη δουλειά συνόλου, με κορυφαίους καλλιτεχνικούς συντελεστές και ηθοποιούς που φώτισαν μοναδικά κάθε ρόλο ξεχωριστά. Ανάμεσά τους, η Αλεξία Καλτσίκη αποδείχτηκε, αδιαμφισβήτητα, η κυρίαρχη παρουσία, και η ανατριχιαστική ερμηνεία της τιμήθηκε από τους/τις αναγνώστες/ριες του "αθηνοράματος" με το 2ο βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Ερμηνεύοντας την Μπλανς, αιχμαλώτισε σε κάθε εκατοστό της μια ηρωίδα που εμπεριέχει πολλές γυναίκες και πολλούς ψυχισμούς ταυτόχρονα, ενώ η πορεία της προς το φινάλε και την απόλυτη καταρράκωση αποτέλεσε μεγάλη στιγμή στη σύγχρονη παραστασιογραφία. Η παράσταση επαναλαμβάνεται και φέτος στο θέατρο Προσκήνιο.
"Prima facie"
Η Λένα Παπαληγούρα ερμήνευσε σε πανελλήνια πρώτη το έργο της Σούζι Μίλερ, ένα έργο-σταθμός που μιλάει για τη σεξουαλική κακοποίηση και την ελλιπή δικαστική αντιμετώπισή της. Σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, υποδύθηκε μια δικηγόρο η οποία υπερασπίζεται συχνά άνδρες που κατηγορούνται για διάπραξη βιασμού, ώσπου βρίσκεται η ίδια στη θέση του θύματος. "Αεικίνητη και γεμάτη ενέργεια, κάνει τη σκηνή και το έργο κτήμα της. […] αναδεικνύει το χιούμορ, το σαρκασμό, την ειρωνεία, τον κυνισμό και την οδύνη του", γράφαμε στην κριτική μας για την ηθοποιό που απέσπασε το 3ο βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Η παράσταση επαναλαμβάνεται στο θέατρο Πορεία at Victoria.
"Περιμένοντας τον Γκοντό"
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος υπέγραψε στο θέατρο Πόρτα μια παράσταση συνόλου και υψηλής αισθητικής, που επιβεβαίωσε πως το κλασικό δράμα του Μπέκετ μπορεί να λάβει τόσες ερμηνείες όσες και οι παραστάσεις του. Ο δικός του "Γκοντό" τοποθετήθηκε σε ένα τοπίο ολοσχερούς καταστροφής και οι ήρωες του Ιρλανδού συγγραφέα έμοιαζαν να προέρχονται από κάποια μια μελλοντική οικολογική δυστοπία. Σε αυτό το επίπεδο, η αισθητική συμβολή του Βασίλη Παπατσαρούχα (2ο βραβείο ενδυματολογίας) και οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου (3ο βραβείο φωτισμού) στάθηκαν καθοριστικοί για το επιβλητικό αποτέλεσμα.
"Μπα-Μπαμπά"
Το τολμηρό εγχείρημα της Φωτεινής Αθερίδου μάς χάρισε μία από τις πιο γλυκόπικρες και feelgood παραστάσεις της περσινής σεζόν. Η ηθοποιός έγραψε ένα πρωτότυπο κωμικό μιούζικαλ, έχοντας ως συνδημιουργό τον χαρισματικό Θέμη Καραμουρατίδη στη σύνθεση της μουσικής, ο οποίος τιμήθηκε τελικά με το 3ο βραβείο μουσικής σύνθεσης. Στο επίκεντρο της ιστορίας, ένας "drama queen" πατέρας, γύρω από τον οποίο εκτυλίχθηκαν ένα σωρό ευτράπελες, κωμικοτραγικές καταστάσεις. Η "αγία ελληνική οικογένεια" άναψε το φιτίλι της δημιουργίας του έργου, που μετουσιώθηκε σε μια μπριόζα παράσταση από το χέρι του Γιάννη Κακλέα. "Ήθελα να κάνω ένα πειραγμένο μιούζικαλ, όχι κλασικό, που θα συνδυάζεται με κωμωδία και θα έχει σατιρικό στίχο", δήλωσε η Φωτεινή Αθερίδου στο "α" για το έργο της. Στο πρόσωπο του δημοφιλούς συνθέτη βρήκε τον ιδανικό συνεργάτη, που έδωσε στα λόγια της μουσική ταυτότητα.
φωτό εξωφύλλου: "Φάουστ"
Περισσότερες πληροφορίες
Ανεξάρτητα κράτη
Στο δημοσιογραφικό δράμα με φόντο τον Δεκέμβριο του 1977, ένας γιατρός κλείνεται μαζί με την οικογένειά του στο διαμέρισμα τους επί τέσσερις μήνες μετά από καταδίωξη της αστυνομίας και αρνείται να παραδοθεί, κηρύσσοντάς το «ανεξάρτητο κράτος». 11 Ιουλίου 1978. Τρίτη, ξημερώματα γύρω στις τέσσερις. Στα γραφεία γνωστής εφημερίδας φτάνει η είδηση του θανάτου του γιατρού μετά από εντολή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για επέμβαση και τερματισμό της πολιορκίας. Μέσα σε αυτά τα γραφεία γινόμαστε μάρτυρες της ζωής των δημοσιογράφων του οργανισμού, από την πρώτη μέρα του εγκλεισμού μέχρι και τον θάνατο του Βασίλη Τσιρώνη, ακολουθώντας τη φανταστική ιστορία της Μαρίας Θεοφίλου, μιας νεαρής δημοσιογράφου, η οποία γοητευμένη από την περίπτωση του γιατρού αποφασίζει να εισχωρήσει στην υπόθεση και να μάθει την αλήθεια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου του. Ήταν αυτοκτονία, όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία, ή κρατική δολοφονία;
Το ακρωτήρι
Για πρώτη φορά ανεβαίνει το βραβευμένο οικογενειακό δράμα που όμως εξελίσσεται σε κάτι πολύ περισσότερο, καθώς μιλάει για το πώς μπορεί κάνεις να επανεφεύρει τον εαυτό του ακόμη και μετά τη μεγαλύτερη τραγωδία. Το «Ακρωτήρι» παρακολουθεί την πορεία της Τζουλιάνας, μιας χαρισματικής και παθιασμένης νευρολόγου, από την κορυφή στην πτώση και από εκεί στην ελπίδα, και μιλά με μοναδικό τρόπο για την ενδιάμεση γκρίζα ζώνη, στην οποία κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια της συνείδησης. Η ίδια η Τζουλιάνα, πιστεύει πως ευθύνεται ο καρκίνος για το ότι βλέπει και ακούει πράγματα, όμως τα στοιχεία της ιατρικής της εξέτασης δεν συμφωνούν. Περιγράφει τον σύζυγό της, ως άπιστο και χειριστικό, αλλά αυτός στέκεται δίπλα της γεμάτος φροντίδα και αγάπη. Οι συχνές τηλεφωνικές συζητήσεις με την αποξενωμένη από χρόνια κόρη της, έχουν πολλές αντιφάσεις. Τα επεισόδια κατάρρευσης της Τζουλιάνας πληθαίνουν. Η αλήθεια για την κόρη της αποκαλύπτεται και είναι πολύ διαφορετική από αυτή που φαινόταν.
Prima facie
Η δικηγόρος Τέσα Ένσλερ έρχεται αντιμέτωπη με την ποινική αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης στο παγκοσμίως φημισμένο συγκλονιστικό έργο που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από το σύστημα αντιμετωπίζει το θέμα της παρενόχλησης. Η Tessa είναι μια νέα και λαμπρή δικηγόρος, εθισμένη στη νίκη. Έχει σφυρηλατήσει όλη την καριέρα της με απόλυτη αποφασιστικότητα, φροντίζοντας να ξεπεράσει την καταγωγή της από την εργατική τάξη για να μπορέσει να φτάσει στην κορυφή και τα καταφέρνει. Ξέρει καλά πως σε ένα ανδροκρατούμενο και βαθιά συντηρητικό σύστημα το «ποιον ξέρεις» και το «από που κατάγεσαι» είναι εξίσου σημαντικό με το «ποιος είσαι». Δουλεύοντας σκληρά κάθε της υπόθεση έχει εξελιχθεί σε κορυφαία συνήγορο υπεράσπισης. Ένα βράδυ, ένα ραντεβού με έναν συνάδελφό της και μια απρόσμενη τροπή των γεγονότων μετατοπίζει την ηρωίδα στην άλλη πλευρά του μαρτυρίου. Η ανερχόμενη δικηγόρος βρίσκεται ξαφνικά ανυπεράσπιστη μετά από σεξουαλική κακοποίηση και διαπιστώνει, για πρώτη φορά, ότι οι κανόνες του παιχνιδιού, που και η ίδια κατά καιρούς χρησιμοποίησε, τώρα μπορεί να μην την προστατεύσουν.
Λεωφορείο ο Πόθος
Η έκπτωτη μεγαλοαστή Μπλανς Ντιμπουά αντιπαρατίθεται με τον Πολωνό σύζυγο της αδερφής της Στέλλας, Στάνλεϊ Κοβάλσκι, όταν καταφθάνει ξαφνικά στη Νέα Ορλεάνη για να μείνει μαζί τους. Η συντριπτική σύγκρουση των δύο κόσμων, αυτού των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν, στη φαντασίωση της ευημερίας, κι εκείνου της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού, εγείρει μεγάλα ερωτήματα περί κοινωνικής, φυλετικής και ταξικής ανισότητας. Η Μπλανς σ’ αυτόν τον τερματικό σταθμό που την αφήνει το λεωφορείο με το παράδοξο όνομα "Πόθος", θα έρθει αντιμέτωπη με το τραύμα της και όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της.
Φάουστ
Μια «εμπύρετη» παράσταση έντονης μουσικότητας που μεταφέρει το ομώνυμο έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε στο σήμερα, μέσα από ένα ψυχικό ταξίδι με «σατανικές» προεκτάσεις και προορισμό τον έρωτα. Αυτός είναι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τώρα πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή. Από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιουνγκ, ο «Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη είναι μια διαδρομή στο υποσυνείδητο ενός από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της δυτικής λογοτεχνίας. Μια περιπετειώδης περιπλάνηση στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου.
