@Thanasis Karatzas
"Ανατρέχω πολλές φορές στις πηγές μου, σε γραπτά θεατράνθρωπων που καθόρισαν την πορεία και το στίγμα μου, και μου επιβεβαιώνουν ότι αυτό το "κυνηγητό" της συγκίνησης, της αισθητικής απόλαυσης του υπερθεάματος, αυτής της "πραγματικότητας" με όρους προφανείς —που διεκδικούν την επιβίωση του θεάματος ως προς την προσέλευση του κοινού και την εν γένει αποδοχή του— δεν με αφορά. Σε αντίστιξη αυτού, με εμπνέει ένα θέαμα όπου οι αρμοί του αποκαλύπτουν τον ψυχισμό, την ευαισθησία του σκηνοθέτη, του χορογράφου. Στη σημερινή πραγματικότητα της πληροφορίας και της διαρκούς νέας εντύπωσης, ίσως εν τέλει το πιο σημαντικό είναι το πώς "αρθρώνεις" κάτι, παρά τι είναι αυτό. Υπερασπιζόμενος, λοιπόν, μια γλώσσα θεάματος, ως ομάδα και ως δημιουργός, φέρνουμε στη σκηνή σε λίγες ημέρες ένα σκηνικό συμβάν με τίτλο "Ακίνητος Δρομέας". Αυτές τις σκέψεις μοιράστηκε μαζί μας Αντώνης Κουτρουμπής, για την σόλο παράσταση του, που μόλις επέστρεψε στον Χώρο Ρεκτιφιέ.
Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον περασμένο Μάιο και αποτελεί μια πολυεπίπεδη σπουδή πάνω στο πρόσωπο, στην επιθυμία, τη μνήμη και τη σχέση ζωής και τέχνης. Δημιουργεί εικόνες που ταλαντεύονται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Διχοτομεί το βλέμμα του θεατή, προς ένα πλήθος τρόπων για να παρατηρήσει, να στοχαστεί και να αντιληφθεί μια κατάσταση, ένα έργο τέχνης ή μια ανθρώπινη ζωή. Σημαντικά στοιχεία της παράστασης ο χειρισμός φωτισμών και το φροντιστήριο αντικειμένων από τον Κωνσταντίνο Μιχαήλ, οι ηχητικοί αυτοσχεδιασμοί του Νίκο Κουλούρη (τρομπέτα), τα live electronics, ηχοτοπία του Μηνά Εμμανουήλ και οι επιμέλειες τόσο φωτισμών από την Ελίζα Αλεξανδροπούλου, όσο και σκηνικών αντικειμένων από τους Θένια Κουτρουμπή και Κωνσταντίνο Μιχαήλ.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ακίνητος δρομέας
Με καλλιτεχνική πορεία 30 χρόνων η ομάδα Πλεύσις παρουσιάζει μια εικαστική performance–τελετουργία με εργαλεία από το σωματικό θέατρο, τον σύγχρονο χορό και το θέατρο αντικειμένων. Το φως, η σκιά και η μουσική συνομιλούν με το σώμα του ερμηνευτή, αναδεικνύοντας το πρόσωπο ως προσωπείο, ταυτότητα και πηγή ψυχικής κίνησης. Η παράσταση συνθέτει εικόνες που ισορροπούν ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί και να «συμμετάσχει». Μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, την αλλαγή και τη μνήμη, σε έναν άχρονο τόπο όπου η τέχνη γίνεται εμπειρία ζωής.
