Ο Χρήστος Πέτρου κάνει stand up comedy με τις αποτυχίες του και βγαίνει κερδισμένος!

Με το πρώτο του επίσημο stand-up σόλο με τίτλο "C.R.E.A.M." να επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Eliart από 2 Οκτωβρίου, ο Χρήστος Πέτρου συστήνεται στο κοινό με τον πιο προσωπικό και αφοπλιστικά ειλικρινή τρόπο. Μέσα από ιστορίες της καθημερινότητας, αυτοσαρκασμό και κοινωνικό σχόλιο, ο πολλά υποσχόμενος κωμικός μετατρέπει τις αποτυχίες του σε γέλιο και τις δυσκολίες που όλοι αντιμετωπίζουμε σε υλικό που μπορεί να ενώσει σκηνή και πλατεία. Στη συνέντευξη που έδωσε στο "α" μιλά για την πορεία του στο stand up comedy, γιατί πιστεύει ότι είναι το καλύτερο "μάθημα ζωής", γιατί φοράει κοστούμι Prince στην αφίσα της παράστασης, εξηγεί τι σημαίνει ο τίτλος της και μοιράζεται τις καλλιτεχνικές -κι όχι μόνο- ανησυχίες του. 

Το stand up comedy ήρθε στο δρόμο μου όταν…

"Η σχέση μου με την τέχνη του stand up comedy ξεκίνησε κάπως παράδοξα. Θυμάμαι από μικρό παιδί στο δημοτικό, να βλέπω παραστάσεις stand-up Αμερικανών κωμικών και οριακά να καταλαβαίνω τι λένε καθώς ήταν στα Αγγλικά. Παρότι όμως δεν καταλάβαινα πολλά, όταν έβλεπα μια παράσταση πάντα μου δημιουργούσε ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και απόλυτης χαράς. 'Ήξερα από μικρός ότι έχω μια σύνδεση με αυτήν την τέχνη, αλλά μου πήρε πολλά χρόνια να ανακαλύψω το γιατί. 

Περίπου στα 20 μου και ενώ φοιτούσα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μια ημέρα αποφάσισα πως αυτό το αντικείμενο δεν μου ταιριάζει. Σαν αντανακλαστικό η πρώτη μου σκέψη ήταν το stand-up. Δήλωσα αμέσως συμμετοχή σε open mic, χωρίς όμως να έχω γράψει κάποιο κείμενο. Προετοιμάστηκα όσο πιο πολύ μπορούσα και πήγα να παρουσιάσω το πρώτο μου πεντάλεπτο σε ένα μπαρ στο κέντρο της Αθήνας. Αν σκεφτείτε ότι 7 χρόνια αργότερα παρουσιάζω την δική μου σόλο παράσταση, μπορείτε να υποθέσετε ότι εκείνο το βράδυ, πήγα καλά".

Μίλα μου για "C.R.E.A.M."

"Το ‘C.R.E.A.M.’ είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο του πόσες φορές απέτυχα να καταφέρω τους στόχους μου. Είναι η προσπάθεια μου να πάω μπροστά, ενώ το παρελθόν με ‘κυνηγάει’ να με τραβήξει πίσω. Αν κάποιος παλεύει στην ζωή του για κάτι και το μόνο που βιώνει είναι οι αποτυχίες, αν δεν βλέπει φως στον ορίζοντα και αμφιβάλει καθημερινά για το μέλλον, πρέπει να δει αυτήν την παράσταση. Θα σας αποδείξω, πως οι αποτυχίες είναι βασικό μέρος της επιτυχίας. Με τι κόστος όμως; 
 

"Δεν θα πω ψέματα, αλλά το να είμαι πάνω στην σκηνή δεν μπορώ να το συγκρίνω με τίποτα άλλο. Η σκηνή είναι το δεύτερο μου σπίτι και η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι κάτι που δεν θα αντάλλαζα με τίποτα".

Ο τίτλος αναφέρεται στο ραπ τραγούδι ‘C.R.E.A.M.’ των Wu-Tang Clan και τα αρχικά σημαίνουν Cash Rules Everything Around Me. Βλέπετε μεγαλώνοντας φτωχός αυτό που μου έλειπε και κατά συνέπεια διοικούσε την ζωή μου ήταν τα λεφτά. Η έλλειψη αυτών για την ακρίβεια. Η παράσταση, λοιπόν, μιλάει ακριβώς για αυτό• για το πως κατέληξα να μετράω τα πάντα γύρω μου σε λεφτά και επιτυχία, για το αν κατάφερα ποτέ να βγω από την κατάσταση του απλά να επιβιώνω. Αυτό θα το μάθετε όταν έρθετε να δείτε την παράσταση. Το πιο σημαντικό ερώτημα είναι γιατί η παράσταση λέγεται "C.R.E.A.M.” και γιατί στην αφίσα φοράω το κοστούμι που φορούσε ο Prince στο ‘Purple Rain’". 
 

Το live έχει άλλη χάρη

"Δεν θα πω ψέματα, αλλά το να είμαι πάνω στην σκηνή δεν μπορώ να το συγκρίνω με τίποτα άλλο. Η σκηνή είναι το δεύτερο μου σπίτι και η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι κάτι που δεν θα αντάλλαζα με τίποτα. Παρόλα αυτά, καθώς λατρεύω την κωμωδία σε όλες τις μορφές της, ανεβάζω καθημερινά υλικό σε όλες τις πλατφόρμες. Μπορείτε να με δείτε να κάνω αστεία σκετς και βίντεο στο Instagram, στο TikTok και στο YouTube. Συνήθως προσπαθώ να αποτυπώσω αυτά που ζούμε σε αυτή τη χώρα, καταστάσεις που ξέρουμε και έχουμε ζήσει όλοι με τους γονείς μας, τους καθηγητές μας και τον περίγυρο, αλλά και σημαντικά γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή μας και τη ζωή σε αυτή τη χώρα, πάντα με κωμικό τρόπο. Ακολουθήστε με σε αυτές τις πλατφόρμες και εγώ θα προσπαθήσω να κάνω κάθε ημέρα σας λίγο πιο ευχάριστη". 

Φάκελος: 'Έλληνες & ξένοι κωμικοί

"Θα μπορούσε αυτή η απάντηση να μοιάζει με διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού, οπότε θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Ο εξ αποστάσεως μέντορας μου σε αυτή τη ζωή είναι ο Αμερικανός κωμικός Dave Chappelle. Όπως η σκηνή που ανέφερα προηγουμένως είναι το δεύτερο μου σπίτι, ο Chappelle είναι ο δεύτερος πατέρας μου. Πέρα του ότι λατρεύω την κωμωδία του, μου έχει διδάξει πολλά και για την ζωή. Από το τι σημαίνει να είσαι κωμικός και τι ευθύνη φέρει αυτό, μέχρι το τι σημαίνει κοινότητα και αγάπη της σκηνής. 

"It’s a matter of policy, που έχει πει και ο Dave Chappelle, να μην μετανιώνω ποτέ για κάτι που είπα επί σκηνής. Θα κριθώ γι’ αυτά που λέω και ας πέσω στη μάχη. Αλλά όπως εσύ έχεις την ελευθερία να μου πεις την γνώμη σου, έτσι κι εγώ έχω την ελευθερία να λέω ότι θέλω στο μικρόφωνό μου".

Από 'Έλληνες κωμικούς θα μου επιτρέψετε να παινέψω την γενιά μου. Τους ανθρώπους που μπορώ να λέω φίλους πέρα από συναδέλφους. Τον Θοδωρή Αδαμάκο και τον Σπήλιο Φλώρο που μου έμαθαν τόσα πολλά για την κωμωδία και με στήριξαν με κάθε πιθανό τρόπο. Τους Μιχάλη Σεβαστέρη και Κώστα Κρύο για όλες τις παραστάσεις που ‘μοιραστήκαμε’. Τον Δημήτρη Μπότσα, Χρήστο Καλαϊτζίδη και Μιχάλη Πρέκα για τα opening και για να αναφέρω και έναν ‘παλιό’, τον Μιχάλη Μαθιουδάκη, που μέσα από την παράσταση του ΄΄Κακή πίστη΄΄ μου έδειξε πως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που βιώνουν ότι βίωσα κι εγώ. Όλα αυτά τα ονόματα θα παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο στις ζωές όλων. Θυμηθείτε με!".

'Έχει αρχίσει να εκπαιδεύεται το ελληνικό κοινό στο stand-up;

"Ναι και όχι αν θέλω να είμαι ειλικρινής. Οι παραστάσεις ‘μεγάλων’ κωμικών γεμίζουν και αυτό είναι κάτι με το οποίο χαιρόμαστε όλοι. Το stand-up είναι πλέον πολύ γνωστό σαν τέχνη στην Ελλάδα και ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει και αγαπήσει. Κάτι που είναι πολύ λογικό, γιατί πως γίνεται να μην αγαπήσεις μια τέχνη που ότι και να συμβαίνει στην ζωή σου θα σε κάνει να γελάσεις και να περάσεις τέλεια, έστω για μια ώρα;

Παρόλα αυτά, το όνειρό μου ήταν και είναι η τέχνη του stand-up να γίνει ένας mainstream τρόπος ψυχαγωγίας και διασκέδασης. 'Όπως λέμε με την παρέα μας ‘Πάμε για ένα ποτό’, να λέμε ‘Πάμε να μας κάνουν να γελάσουμε’. Οι παραστάσεις σε μπαρ, σε μικρούς χώρους, τα open mic να γεμίζουν και οι κωμικοί να είναι βασικό θέμα συζήτησης στα media, στην τηλεόραση και στα θέατρα. Το stand-up είναι ακόμα προσωποκεντρικό κάτι που ναι μεν είναι θεμιτό, αλλά καλό θα ήταν να γίνει αποδεκτή σαν τέχνη και όχι τόσο σαν πρόσωπα που κάνουν την τέχνη".
 

Υπάρχει η cancel culture στο πίσω μέρος του μυαλού;

"Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει το cancel. Αν το σκεφτούμε λίγο, πρακτικά στην Ελλάδα ποτέ και κανείς δεν ‘έφαγε’ cancel. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε άτομα που έχουν διαπράξει εγκλήματα. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που είπαν ή έκαναν κάτι το οποίο είχε σημαντικό backlash στην καριέρα τους. Αν τους κοιτάξουμε τώρα δουλεύουν και υπάρχουν κανονικά. Θα μπορούσαμε να πούμε πως καλώς ή κακώς το cancel κρατάει μόνο μερικές εβδομάδες. 

Τώρα στο αν συμφωνώ με αυτήν την τακτική μπορώ να πω πως όχι σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει η να βοηθήσει κάπου. 'It’s a matter of policy' που έχει πει και ο Chappelle, να μην μετανιώνω ποτέ για κάτι που είπα επί σκηνής. Θα κριθώ γι’ αυτά που λέω και ας πέσω στη μάχη. Αλλά όπως εσύ έχεις την ελευθερία να μου πεις την γνώμη σου, έτσι κι εγώ έχω την ελευθερία να λέω ότι θέλω στο μικρόφωνό μου. 

*Πολύ σημαντική σημείωση: Το πως το λέει και το τι λέει ένας κωμικός είναι το ίδιο σημαντικά και καθοριστικά. Ας σταματήσουμε να φερόμαστε στο κοινό σαν να μην έχουν κριτική σκέψη και νοημοσύνη. Το κοινό καταλαβαίνει πολύ καλά τι και γιατί λέει ένας κωμικός οτιδήποτε". 
 

Που ξεκινάει ο Χρήστος και που αρχίζει ο κωμικός;

"Στο stand up comedy υπάρχει η έννοια της περσόνας. Δηλαδή ότι αυτός που βλέπετε επί σκηνής δεν είναι ακριβώς αυτός που θα δείτε εκτός σκηνής. Συνήθως οι κωμικοί χτίζουν την περσόνα τους επιδεικνύοντας τα ελαττωματικά χαρακτηριστικά τους στον μέγιστο βαθμό. Προσπάθησα από την αρχή η περσόνα μου να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον εαυτό μου και νομίζω πως το έχω καταφέρει σε σημαντικό βαθμό. Από την άλλη, στη σκηνή θα δείτε έναν πολύ έντονο και γεμάτο ενέργεια άνθρωπο που χαίρεται, θυμώνει και στεναχωριέται με όλο του το είναι. Στην 'πραγματική' ζωή μου είμαι λίγο πιο χαλαρός. Είμαι μεγάλος φαν της κουβερτούλας και σειράς στο σπίτι μου, να το πω έτσι". 

Φάκελος: Ιστορία

"Τον τελευταίο καιρό και στην προσπάθεια μου να κατανοήσω γιατί συμβαίνουν τα συνταρακτικά αυτά γεγονότα στον κόσμο, έχω στρέψει το βλέμμα μου στην Ιστορία. Διαβάζω βιβλία, βλέπω ντοκιμαντέρ και παρακολουθώ σειρές/ταινίες. Θέλω να καταλάβω τους λόγους που μας έφτασαν ως εδώ και για να το καταφέρω αυτό πρέπει να μάθω τι σκεφτόντουσαν όλες οι πλευρές. Τελευταία διαβάζω πολύ για τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Μάλιστα η πιο πρόσφατη ταινία που είδα και μου άρεσε πολύ είναι το ‘Darkest Hour’ που μας διηγείται τη ζωή και τις αποφάσεις του Τσόρτσιλ την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου". 

Σε ποιο live θα έπιανες κάγκελο;

"Σίγουρα σε κάθε stand up comedy παράσταση. Ενώ είναι συνηθισμένο οι κωμικοί σε παραστάσεις άλλων κωμικών να κάθονται πίσω-πίσω και να κάνουν αυτό που ονομάζουμε ‘Taking a class’, εγώ προτιμώ πάντα να είμαι μπροστά και να παρατηρώ κάθε λέξη και κίνηση που κάνει ο κωμικός. Αν μιλήσουμε όμως για μουσική συναυλία, δυστυχώς δεν είμαι πολύ του ‘κάγκελου’. Με αγχώνει αυτή η ένταση. Η Ελίνα (η κοπέλα μου) αναφέρεται συχνά στο πρόσωπο μου ως ‘μούχλας’ κάτι με το οποίο δεν μπορώ και να διαφωνήσω".