
Οι "Όρνιθες" του Άρη Μπινιάρη, μία από τις πιο συζητημένες θεατρικές παραγωγές, ετοιμάζονται να ρίξουν αυλαία με τις τελευταίες τους παραστάσεις στην Αττική. Η παράσταση, που μας κέρδισε, κατάφερε να αναδείξει τον αριστοφανικό λόγο με μια δύναμη απρόσμενη, συνδέοντας το αρχαίο κείμενο με τις σύγχρονες αγωνίες για ελευθερία, συλλογικότητα και αρμονία με τη φύση. Να σας θυμίσουμε πως έγινε sold out στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, με 18.400 θεατές, το περασμένο καλοκαίρι και ολοκληρώνει την πορεία της στα ανοιχτά θέατρα: Δημοτικό Θέατρο Δ. Κιντής Ηλιούπολης (11 & 19/9), Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας (15/9).

Ο σκηνοθέτης δημιούργησε μια τελετουργία όπου λόγος, μουσική και σώμα πλέκονται αδιάσπαστα, μετατρέποντας την αριστοφανική κωμωδία σε ποιητικό σχόλιο για τον άνθρωπο που αναζητά μια "πόλη στους αιθέρες". Οι ήρωες του έργου, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, ερμηνεύονται με ζωντάνια και χιούμορ από τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και τον Γιώργο Χρυσοστόμου αντίστοιχα, οδηγώντας το κοινό σε μια περιπέτεια που συνδυάζει το γέλιο με την υπαρξιακή αναζήτηση.
Όπως έγραψε το Athinorama στην κριτική του: "Τρυφερή και γλυκόπικρη παράσταση, που εστιάζει στο ουμανιστικό και οικολογικό μήνυμα του αριστοφανικού έργου. Ωραίες ερμηνείες από τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και τον Γιώργο Χρυσοστόμου και μια δουλειά συνόλου, που συγκαταλέγεται στις αναθεωρημένες αναγνώσεις του αρχαίου κωμωδιογράφου των τελευταίων χρόνων".

Μια θαυμάσια δημιουργική ομάδα
Πέρα όμως από την επιτυχία των πρωταγωνιστών, εκείνο που ξεχωρίζει είναι η αίσθηση συλλογικής δημιουργίας. Ο απίθανος θίασος που πλαισιώνει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και Γιώργο Χρυσοστόμου αποτείται από τους: Κώστα Κορωναίο, Στέλιο Ιακωβίδη, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ερρίκο Μηλιάρη, Μάριο Παναγιώτου, Θανάση Ισιδώρου. Ο Χορός αποτελούμενος από τους Θανάση Ισιδώρου, Ειρήνη Κατσινούλα, Τάσο Κορκό, Αυγουστίνο Κούμουλο, Μαρία Κυρώζη, Μαριάννα Μαθιά, Κώστα Phoenix, Κυριάκο Σαλή, Ειρήνη Τσέλλου λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός που αναπνέει, κινείται και μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια του θεατή. Η μουσική (Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης) και η κίνηση (Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου) δίνουν ρυθμό και βάθος, ενώ η σκηνοθετική ματιά του Μπινιάρη κρατά την ισορροπία ανάμεσα στη σύγχρονη αισθητική και τον σεβασμό στο αρχαίο κείμενο. Ουσιαστική είναι η δραματουργική επεξεργασία-διασκευή της Έλενας Τριανταφυλλοπούλου, εξαιρετική η μετάφραση του Τάσου Ρούσσου εμπνευσμένα σκηνικά και τα κοστούμια του Πάρη Μέξη και καλοσχεδιασμένοι οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα.
© Τσούτσας Λάσκαρης

Καθώς η περιοδεία ολοκληρώνεται με σταθμούς σε Ηλιούπολη και Νίκαια, έχετε μία τελευταία ευκαιρία να παρακολουθήσετε ένα ανέβασμα που δεν μένει σε εύκολες λύσεις, αλλά επιχειρεί να συνομιλήσει ουσιαστικά με το παρόν. Οι "Όρνιθες" του Μπινιάρη δεν είναι απλώς μια αναβίωση του Αριστοφάνη, αλλά μια αναμέτρηση με το αιώνιο ερώτημα: μπορούμε να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο; Η αυλαία πέφτει, αλλά η παράσταση αφήνει πίσω της το αποτύπωμα μιας πτήσης που θα θυμόμαστε. Γιατί στο θέατρο, όπως και στη ζωή, οι τελευταίες φορές κρύβουν πάντα μια ιδιαίτερη συγκίνηση — κι αυτή η "τελευταία πτήση" αξίζει να μην χαθεί.
Περισσότερες πληροφορίες
Όρνιθες
Στο έργο, ο αρχαίος ποιητής εξιστορεί την απόφαση δύο Αθηναίων, του Πεισθέτερου και του Ευελπίδη, να εγκαταλείψουν τον κόσμο των ανθρώπων αναζητώντας μια πόλη χωρίς μικρότητα και διαφθορά, όπου να μπορεί κανείς να ζήσει με ειρήνη και δικαιοσύνη. Ιδρύουν μαζί με τα Πουλιά μια πολιτεία στους αιθέρες και υψώνουν ένα τείχος ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς.Η σκηνοθεσία τοποθετεί το έργο σε ένα προ-τραγικό περιβάλλον προσεγγίζοντάς το σαν αρχέγονη τελετή. Και όπως συμβαίνει σε κάθε τελετή, ένας θίασος ζωντανεύει βιωματικά τον μύθο. Οι δύο πρωταγωνιστές ζητούν, αλληγορικά, να «αδειάσουν» από κάθε άλλη ανθρώπινη ιδιότητα και να «κατοικηθούν», άλλοτε ηδονικά κι άλλοτε μανιασμένα, από τη ζωώδη ορμή των πουλιών σε μια παράσταση – συναυλία. Με σύμμαχο την εκρηκτικότητα της μουσικής και της κίνησης, ο Άρης Μπινιάρης δημιουργεί μια σύγχρονη σάτιρα παρασύροντάς μας σ’ ένα ηλεκτρισμένο «άσμα», που ρίχνει εκτυφλωτικό φως στα κρίσιμα ζητήματα της πόλης με το αριστοφανικό έργο πάντα ως πυξίδα.