
Ο Αιμίλιος Χειλάκης επιστρέφει με τη συγκλονιστική παράσταση "Μόνος με τον Άμλετ", ερμηνεύοντας μόνος του όλους τους βασικούς ρόλους του κορυφαίου σαιξπηρικού δράματος. Δίπλα του, ο Δημήτρης Καμαρωτός δημιουργεί ζωντανά τη μουσική σύνθεση που λειτουργεί ως η ηχητική ψυχή του έργου.

Σε σκηνοθεσία του ίδιου του Χειλάκη και του στενού συνεργάτη του Μανώλη Δούνια, και με οδηγό τη βαθιά ποιητική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, η παράσταση επιστρέφει οκτώ χρόνια μετά, επιχειρώντας να απαντήσει στο μόνιμο ερώτημα "πώς να ζει κανείς;". Μέσα από μια μινιμαλιστική, σωματική και λυρική θεατρική σκηνική πρόταση, ο ταλαντούχος Αιμίλιος Χειλάκης, με σκηνικά της Αλεξίας Θεοδωράκη, κίνηση της Φαίδρας Νταϊόγλου και φωτισμούς του Νίκου Βλασόπουλου, επιχειρεί ένα μοναδικό one man story!

Ο Άμλετ του είναι ο σύγχρονος άνθρωπος, διαλυμένος από την εξουσία, παγιδευμένος στη σκέψη και ανίκανος να περάσει στην πράξη. Ένας ρόλος με πολιτικό και υπαρξιακό φορτίο, μια παράσταση που "παρακολουθεί την προσπάθεια του νεαρού πρίγκιπα να διανύσει την απόσταση από τη σκέψη στην πράξη". Η περιοδεία ξεκίνησε στις 20 Ιουνίου από το Κηποθέατρο Παπάγου και θα συνεχιστεί σε όλη την Ελλάδα. Στην Αττική θα ακολουθήσουν παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (23/6), στο Θέατρο Βράχων "Μελίνα Μερκούρη" (25/6), στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου (8/8) και στο Αθλητικό & Πολιτιστικό Πάρκο Ν. Μάκρης (24/8).
Περισσότερες πληροφορίες
Μόνος με τον Άμλετ
Η τολμηρή σκηνική προσέγγιση του σαιξπηρικού «Άμλετ» που αγαπήθηκε από το κοινό, επιστρέφει οκτώ χρόνια μετά, με τον Αιμίλιο Χειλάκη να ερμηνεύει όλους τους ρόλους -Άμλετ, Οφηλία, Κλαύδιος, Γερτρούδη, Πολώνιος, Λαέρτης, Οράτιος, το Φάντασμα του βασιλιά-, με όχημα τη διαχρονική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Συνειδητοποιώντας πως το σύστημα αξιών στο οποίο πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που απολάμβανε έχουν πεθάνει, ο Άμλετ πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του μέσα σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει. Η παράσταση θέτει το ερώτημα αν είναι προτιμότερο να ζει κανείς άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας, αντίστοιχα με τον «να ζει κανείς ή να μη ζει».