
Ο Οδυσσέας και ο Κιχώτης μιλούν ανθρώπινα και μας δείχνουν την πραγματικότητα με έναν μοναδικό, κωμικοτραγικό τρόπο στο έργο "Δύο σκύλοι” που είναι βασισμένο στη νουβέλα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες "Ο διάλογος των σκύλων". Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη έφερε στην σκηνή τη διάσημη νουβέλα του Θερβάντες, δημιουργώντας μια παράσταση που είναι ταυτόχρονα χιουμοριστική και βαθιά φιλοσοφημένη, με ήρωες που μέσα από τις αστείες και συγκινητικές τους κουβέντες σκιαγραφούν τον άνθρωπο και την κοινωνία μας.

Η παράσταση που παίζεται για λίγο ακόμα, το Σάββατο, 3/5 στις 19:00 και την Κυριακή 4/5 στις 21:00 είναι μια σάτιρα της σύγχρονης κοινωνίας μέσα από τα μάτια δύο αδέσποτων σκύλων. Στο θέατρο Αλκμήνη, οι Ιβάν Σβιτάιλο και Πίτερ Ραντλ μεταμορφώνονται σε δύο μοναδικούς ήρωες, τον Οδυσσέα και τον Κιχώτη, και ξεκινούν έναν απολαυστικό και γεμάτο ανατροπές διάλογο που αποκαλύπτει τη σύγχρονη πραγματικότητα με έναν κωμικοτραγικό τρόπο.
Ο Κιχώτης είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των
επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου της πόλης. Εκεί τον βρίσκει ένα βράδυ ο
Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος, έχει πολλά ονόματα αυτός. Οι
δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο
σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς.
Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν. Ίσως τον Γκοντό… Ίσως τον Άνθρωπο…
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Δείτε όλες τις παραστάσεις στον οδηγό θεάτρου του "α".
Περισσότερες πληροφορίες
Οι δύο σκύλοι
Στη νουβέλα του Θερβάντες «Ο διάλογος των σκύλων» βασίζεται το έργο με πρωταγωνιστές δύο αδέσποτους σκύλους που αράζουν έξω από τα επείγοντα ενός νοσοκομείου, σχολιάζοντας τον σύγχρονο άνθρωπο και την κοινωνία του. Ο Κιχώτης είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των επειγόντων περιστατικών. Εκεί τον βρίσκει ένα βράδυ ο Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος, έχει πολλά ονόματα αυτός. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς. Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν. Ίσως τον Γκοντό… Ίσως τον Άνθρωπο…