"O Επιθεωρητής": Ο Γιάννης Κακλέας σκηνοθετεί την καυστική σάτιρα του Γκόγκολ με τους Στέλιο Μάινα-Θοδωρή Σκυφτούλη

Με την αγαπημένη κωμωδία που στηλιτεύει την κοινωνική διαφθορά, τη γραφειοκρατία και την κατάχρηση εξουσίας επιστρέφει ο καταξιωμένος σκηνοθέτης στο θέατρο Γκλόρια.

Επιθεωρητής Γιάννης Κακλέας ©Patroklos Skafidas

Μετά τη σαρωτική, επί τρεις σεζόν, επιτυχία του "Τυχαίου θανάτου ενός αναρχικού", ο Γιάννης Κακλέας επιστρέφει στο θέατρο Γκλόρια με μία ακόμη καυστική σάτιρα, τον "Επιθεωρητή" του Νικολάι Γκόγκολ. Στο κλασικό και διαχρονικό αριστούργημα του Ρώσου δραματουργού, τους κεντρικούς ρόλους κρατούν ο Στέλιος Μάινας και ο Θοδωρής Σκυφτούλης.

Ο επιθεωρητής Γιάννης Κακλέας
©Patroklos Skafidas

Το έργο πρωτοπαίχτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1836 και αποτελεί μία αστική κωμωδία στην οποία στηλιτεύονται η κοινωνική διαφθορά, η γραφειοκρατία και η κατάχρηση εξουσίας. Ως γνήσιος ρεαλιστής, ο Νικολάι Γκόγκολ προσφέρει μία καυστική κριτική της ανθρώπινης φύσης και φιλοδοξίας και μας υπενθυμίζει πως η πραγματική αλλαγή ξεκινά με το θάρρος να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι μέσα μας και στην κοινωνία μας.

Η υπόθεση

Σε μια επαρχιακή πόλη στα βάθη της Ρωσίας, οι αρχές του τόπου νομίζουν από παρεξήγηση πως ένας άσχετος με την κρατική μηχανή, ένας ιδιόμορφος τυχοδιώχτης που απλώς τυχαίνει να βρίσκεται  στην πόλη, είναι ο αναμενόμενος κρατικός Επιθεωρητής για την καταπολέμηση της διαφθοράς που έστειλε η κυβέρνηση από τη Μόσχα. Κι αυτή η παρεξήγηση ανατινάζει τους διοικούντες  αυτής της πόλης. Βουτηγμένοι στη διαφθορά, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την εύνοιά του, οι υπεύθυνοι των ιδρυμάτων της πόλης επιδίδονται σε κολακείες και απόπειρες δωροδοκίας, τον χρηματίζουν, ικανοποιούν τις επιθυμίες του και τις ορέξεις του, πέφτοντας έτσι θύματα μιας μεγαλύτερης απάτης που αποκαλύπτει την αποσύνθεση της κρατικής μηχανής και των λειτουργών της. Ο ψευτο-επιθεωρητής διασκεδάζει με τα καμώματά τους, τους εκμεταλλεύεται, τους εξευτελίζει, απολαμβάνοντας τα πολυτελή καταλύματα και τις κολακείες κι αφού παίρνει αυτά που θέλει αποχωρεί. Στο  τέλος, όταν όλα αποκαλύπτονται, η τιμωρία τους είναι αναπόφευκτη. Όμως με την τεχνική της μαφιόζικης συναλλαγής, της συγκάλυψης και του πολιτικού αμοραλισμού βρίσκονται πάλι στον αφρό, υπηρετώντας το βαθύ κράτος της διαπλοκής.

Ο επιθεωρητής Γιάννης Κακλέας
©Patroklos Skafidas

Σημείωμα του Γιάννη Κακλέα

Ο Νικολάι Γκόγκολ, ο "εύθυμος μελαγχολικός", όπως τον ονόμαζε ο Πούσκιν, έγραψε τον "Επιθεωρητή" στα είκοσι πέντε του χρόνια. Ένα έργο με νεανική ορμή, μια επιθετική πολιτική σάτιρα μιας κοινωνίας χωρίς ηθικές αξίες, βουτηγμένη στη διαφθορά, στη διαπλοκή και την κοινωνική αδικία. Ο "Επιθεωρητής" ξεκινάει ως μια τρελή κωμωδία παρεξηγήσεων, υψώνεται όμως πολύ γρήγορα σε μια οργισμένη πολιτική σάτιρα που ξεπερνά τα όρια του τόπου και του χρόνου μέσα στον οποίο γράφτηκε. Ένα από τα πιο δύσκολα είδη θεατρικής γραφής είναι η κοινωνική και ως εκ τούτου πολιτική κωμωδία. Ενώ σατιρίζει αδυσώπητα τα κακώς κείμενα, χρησιμοποιεί το γέλιο σαν βόμβα που εκτινάσσει στα ουράνια τα ερείπια μιας κοινωνίας υποκριτικής, παρηκμασμένης και μιας εξουσίας σαθρής, βίαιης και ανήθικης.

Ο Επιθεωρητής Γιάννης Κακλέαςα
©Patroklos Skafidas

Όπως πριν από εκείνον ο Αριστοφάνης, ο Μολιέρος, ο Σαίξπηρ και μετά από εκείνον ο Ιονέσκο, ο Μπέκετ, ο Ντάριο Φο και άλλοι τόσοι που τόλμησαν με τη σάτιρα να αποκαλύψουν την τραγική πλευρά της ανθρώπινης περιπέτειας, έτσι και ο Γκόγκολ χωρίς διδακτισμούς και σοβαροφάνεια, με στόχο την ψυχαγωγία, αποκαλύπτει την άβυσσο της επικίνδυνης ανθρώπινης βλακείας, καταγράφει χωρίς ωραιοποιήσεις τη διαφθορά των θεσμών, τη ματαιοδοξία των ισχυρών, την ανικανότητα των διοικούντων, την αισχρή εκμετάλλευση των αδυνάτων, τη δουλοπρέπεια και τον φόβο μπροστά στη δύναμη της εξουσίας κι όλα αυτά με στόχο το γέλιο. Γιατί το γέλιο σκοτώνει τον φόβο κι αποκαλύπτει την αλήθεια.

Σ΄ ευχαριστούμε αλαφροΐσκιωτε Νικολάι Γκόγκολ για την τόλμη σου.

Ο Επιθεωρητής Γιάννης Κακλέας
©Patroklos Skafidas

Ο Γιάννης Κακλέας υπογράφει και την απόδοση του κειμένου, η Ηλένια Δουλαδίρη τα σκηνικά και κοστούμια, ο Βάιος Πράπας τη μουσική, η Στέλλα Κάλτσου τους φωτισμούς, η Στεφανία Σωτηροπούλου τις χορογραφίες. Παίζουν: Θοδωρής Σκυφτούλης, Στέλιος Μάινας, Άνδρη Θεοδότου, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Στράτος Λύκος, Δημήτρης Διακοσάββας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Φραγκίσκη Μουστάκη, Γιάννης Λατουσάκης, Άρης Κακλέας, Αργύρης Λάμπρου, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Μάιρα Γραβάνη, Φαίη Φραγκιαδάκη.

Η πρεμιέρα προγραμματίζεται στις 24 Οκτωβρίου, στο θέατρο Γκλόρια.

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία": η σουρεαλιστική σάτιρα που δεν αφήνει τίποτα όρθιο ξεκίνησε στο θέατρο Σταθμός

Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί το γνωστότερο έργο του Γάλλου εκπρόσωπου του σουρεαλισμού Ροζέ Βιτράκ, σε μία παράσταση κωμικής φρενίτιδας, δραματικής πυκνότητας και υψηλών ταχυτήτων.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
06/05/2025

Μια εικαστική συνομιλία στο "Μπιζζζ…. 2025"

Το θεατρικό φεστιβάλ ΜΠΙΖΖΖ 2025 συναντά το Κέντρο Τεχνών Μετς, εγκαινιάζοντας μια ξεχωριστή εικαστική διαδρομή που γεφυρώνει το θέατρο και τη σύγχρονη τέχνη, με φόντο την Αθήνα.

Νέο φωτογραφικό υλικό από την παράσταση "Η γυναίκα και ο ακροβάτης"

Σε μια σοφίτα λιμανιού, η Ουρανία (Αμαλία Μουτούση) και ο ακροβάτης Θόδωρας (Θανάσης Δόβρης) συναντιούνται σε ένα υπερρεαλιστικό όραμα επιθυμίας, μοναξιάς και φυγής από το ανίκητο βάρος της καθημερινότητας.

"Το κιβώτιο": Δέκα χρόνια συνεχόμενης επιτυχίας

Μια παράσταση-ορόσημο στο ελληνικό θέατρο "Το κιβώτιο" με τον Φώτη Μακρή επιστρέφει για 10η χρονιά στο Studio Μαυρομιχάλη τον Οκτώβριο και η προπώληση ξεκίνησε με προσφορές.

Αυτοί είναι οι υποψήφιοι για το Βραβείο "Δημήτρης Χορν"

Σε μια τελετή στο Θέατρο "Δημήτρης Χορν", απονέμονται φέτος από κοινού τα Βραβεία "Δημήτρης Χορν" και "Μελίνα Μερκούρη", τιμώντας το νέο ελληνικό θεατρικό ταλέντο.

"Το ξύπνημα της άνοιξης In Reverse": μια ενηλικίωση από το τέλος στην αρχή

Στο Studio Μαυρομιχάλη, η Σμαράγδα Μαγδαληνή παρουσιάζει "Το ξύπνημα της άνοιξης In Reverse" μια τολμηρή ανασύνθεση του εμβληματικού έργου του Φρανκ Βέντεκιντ. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η πρόκληση της αντίστροφης αφήγησης και η σύγχρονη απήχηση ενός τόσο κλασικού, ανήσυχου έργου.