Φεστιβάλ Αθηνών | Αργυρώ Χιώτη τι μύθους κερνάς στο "Αναψυκτήριο";

Η Αργυρώ Χιώτη, μάς εξάπτει την περιέργεια με τη νέα της σκηνοθεσία στο Φεστιβάλ Αθηνών. Στον υπαρξιακό τόπο ανα-ψυχής με τίτλο "Αναψυκτήριο", η σκηνοθέτις, ηθοποιός και συνιδρύτρια της ομάδας Vasistas φέρνει στο προσκήνιο της Πειραιώς 260 (έως 25/7) το κατά πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στους μύθους, μέσα από μια πολυφωνική σύνθεση με ηθοποιούς, χορευτές, τραγουδιστές, κι όχι μόνο. Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας εξωστρέφειας Grape - Greek Agora of Performance του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, που φέτος κινείται γύρω από ένα βασικό ερώτημα: "Μπορούμε να αντιστρέψουμε για λίγο την οπτική του κόσμου;". Αυτό αποτέλεσε μία από τις αφετηρίες της ιδιοσυγκρασιακής καλλιτέχνιδας, που οι παραστάσεις της θυμίζουν μουσικές χορογραφίες με πολύ έντονη ποιητικότητα και σωματικότητα. Η δημιουργία του έργου "Αναψυκτήριο" προέκυψε μέσα από τις αναζητήσεις της ίδιας, του Ευθύμη Θέου, ενός από τους ανθρώπους που συνδιαμορφώνουν τον δημιουργικό πυρήνα των Vasistas, αλλά και όλης της ομάδας. Οι επίσης σταθεροί συνεργάτες της Jan Van Angelopoulos και Εύα Μανιδάκη υπογράφουν την πρωτότυπη μουσική σύνθεση και τα σκηνικά, αντίστοιχα. Τα κοστούμια είναι του Άγγελου Μέντη και οι φωτισμοί της Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Νίκος Ζιάζιαρης, Αμαλία Κοσμά, Γιώργος Κριθάρας, Ρίτα Λυτού, Εύη Σαουλίδου, Δρόσος Σκώτης και Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη.

Ποια είναι η άποψή σας για την πρωτοβουλία εξωστρέφειας του Grape - Greek Agora of Performance, έχοντας βιώσει το τι προσφέρει μια διεθνής σκηνή;
Βρίσκω εξαιρετική πρωτοβουλία εξωστρέφειας το Grape, γιατί γίνεται με φροντίδα, οργάνωση και στοχευμένα, σε μεγάλο βαθμό. Η κινητικότητα των παραστάσεων θεάτρου και χορού διεθνώς είναι ζωτικής σημασίας για όλους εμάς, και καλλιτεχνικά και βιοποριστικά. Από την εμπειρία μου επιβεβαιώνω ότι οι διευθυντές φεστιβάλ ή θεάτρων πολύ σπάνια προσκαλούν παράσταση από βίντεο, πρέπει να δουν για να προσκαλέσουν, και βέβαια να ταιριάζει στις σκηνές τους, στην αισθητική γραμμή τους κτλ. 

Τι συμβολίζει για εσάς η λέξη "Αναψυκτήριο” και γιατί την επιλέξατε για τον τίτλο της παράστασης;
Το "Αναψυκτήριο” είναι για μένα ένας τόπος ευχάριστος, δροσερός, γνώριμος κάπως, στην ύπαιθρο, σαν ένα καφενείο σ’ ένα χωριό κάπως απομονωμένο στο οποίο θέλεις να επιστρέφεις συχνά, να περνάς ώρες πολλές, να διαβάζεις, να παρατηρείς τους υπόλοιπους, να ακούς κλεφτά τις κουβέντες τους, ν’ αφήνεις τη φαντασία σου ελεύθερη να φτιάχνει κόσμους και φιγούρες από την κίνηση των φυλλωμάτων, τα ακούσματα, τα σύννεφα τριγύρω. Ένας τόπος που λειτουργεί σαν στάση για να ανοίξει ο χρόνος και ο χώρος φέρνοντας μια αίσθηση μακαριότητας.

Υπάρχουν συγκεκριμένοι χαρακτήρες στο έργο;
Όχι δεν δουλέψαμε πάνω σε μια συμβατική δραματουργία με χαρακτήρες, ιστορίες ή σχέσεις ορισμένες. Υπάρχουν άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, οι οποίοι μοιράζονται κάποια σπαράγματα από αυτό που είναι, με τρόπο καθαρό νομίζω.

Ποιες σκέψεις και ποιες αναζητήσεις σας οδήγησαν στη συγγραφή του κειμένου; 
Μπορούμε για λίγο να αντιστρέψουμε τη λογική του κόσμου; Να δούμε πέρα από τον κόσμο της ύλης; Να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο σύμπαν στη σκηνή που λειτουργεί σαν κουκούλι διύλισης όλων των πιέσεων που δεχόμαστε και καλούμαστε να διαχειριστούμε καθημερινά; Πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα "μαζί” που σέβεται το μόνη/μόνος; Μπορεί μια επιστροφή στους μύθους να βοηθήσει τη ζωή μας; Τέτοιες σκέψεις με οδήγησαν στην ιδέα της παράστασης, και οι κουβέντες με τους συνεργάτες μου αργά, υπομονετικά και απολαυστικά βοηθούσαν στην ανάπτυξή της.

Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να αντιστρέψει για λίγο την οπτική που έχουμε για τον κόσμο, ανοίγοντας νέους ορίζοντες που δεν θα περιμέναμε; Υπάρχουν προϋποθέσεις και από τις δύο πλευρές κατά τη γνώμη σας για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;
Το θέατρο καλεί σε μια κοινή εμπειρία, σε ένα συλλογικό βίωμα που έχει όλες τις προϋποθέσεις να λειτουργήσει καθολικά, ποικιλοτρόπως, στη σκέψη μας, στο συναίσθημα μας, στην αντίληψή μας για τον κόσμο. Ήταν και είναι πάντα εκεί, το έχουμε ανάγκη, το αναζητούμε, από εμάς εξαρτάται το αν θα ανοίξουν οι νέοι ορίζοντες ή όχι. Υπάρχει σίγουρα η θέληση από την πλευρά των δημιουργών και από την πλευρά των θεατών. Για να μπορεί να συμβαίνει βέβαια, για να έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα να δοκιμάζουμε τη λειτουργία αυτή του "μαζί”, πρέπει να υπάρχει η θέληση και από την τρίτη πλευρά, που είναι η πολιτεία, οι θεσμοί, δηλαδή αυτοί που παρέχουν τις προϋποθέσεις πρακτικά και οικονομικά, ας μην το ξεχνάμε αυτό. 

Ποια είναι η σκηνική γλώσσα της παράστασης, μιας και μιλάμε για μια πολυφωνική σύνθεση με ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές;
Η σκηνική γλώσσα της παράστασης κινείται στα όρια του θεάτρου, του χορού, της μουσικής. Είναι μια σύνθεση που τα εμπεριέχει όλα με ένα τρόπο, μια μουσική χορογραφία με ερμηνευτές που μπορούν και δέχονται χωρίς αντιστάσεις ή στεγανά, να τα κάνουν όλα.

Ποιοί είναι οι καλεσμένοι καλλιτέχνες που θα δούμε επί σκηνής;
Οι καλεσμένοι μας δεν είναι όλοι επαγγελματίες καλλιτέχνες αλλά κάποιοι άνθρωποι από το κοινό της παράστασης που δέχονται στιγμιαία να εκτεθούν για λίγο.