© Nurith Wagner Strauss
Ο παγκοσμίου φήμης Ούγγρος κινηματογραφιστής και θεατρικός σκηνοθέτης Κόρνελ Μούντρουτσο έρχεται για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και την Πειραιώς 260 με τη νέα του αιχμηρή παράσταση με τίτλο "Parallax” στις 14 και 15 Ιουλίου. Μια ουγγρική οικογένεια συγκρούεται και τρεις διαφορετικές γενιές διαφωνούν για εξαιρετικά επίκαιρα και επώδυνα ζητήματα ταυτότητας και διαφορετικότητας. Ο πολυβραβευμένος δημιουργός μαζί με τον ουγγρικό θίασο Proton Theatre εξερευνούν επί σκηνής αν και πώς μπορούν να συνυπάρξουν η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή και η ανάγκη για ατομική ελευθερία.
"Parallax”: όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία που τα παρατηρούμε
Τρεις γενιές. Μία οικογένεια. Ένα μικρό διαμέρισμα στη Βουδαπέστη. Η γιαγιά, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, έχει μάθει να κρύβει την εβραϊκή της ταυτότητα. Η κόρη της προσπαθεί να αποδείξει την εβραϊκή της ταυτότητα προκειμένου να εξασφαλίσει στον γιο της μια θέση σε σχολείο κοντά στο νέο τους σπίτι στο Βερολίνο. Ενήλικος πια εκείνος, αποτινάσσει κάθε ταυτότητα, εκτός από τη σεξουαλική που έχει επιλέξει συνειδητά.
Όλοι εκφράζουν τις ίδιες ερωτήσεις: μπορούμε να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από τα κληρονομικά τραύματα; Πότε η ταυτότητα αποτελεί προνόμιο και πότε βάρος; Όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία του καθενός. Αυτό ακριβώς υποδηλώνει και ο τίτλος του έργου, "Parallax”: την προφανή αλλαγή θέσης και θέασης ενός αντικειμένου.
Μια σκληρή διαγενεακή αντιπαράθεση που εξελίσσεται σε μια τρυφερή και σαφή προσπάθεια συμφιλίωσης μεταξύ των ατομικών και των συλλογικών αφηγήσεων. Θέατρο, μουσική και χορός συνδυάζονται με τα φαντασμαγορικά οπτικά εφέ, καθρεφτίζοντας το παρόν και το παρελθόν.
Ποιος είναι ο Κόρνελ Μούντρουτσο
Ο Ούγγρος σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον τρόπο που η σύγχρονη κοινωνία μεταμορφώνει τις οικογενειακές δομές. Ο Κόρνελ Μούντρουτσο έχει κερδίσει το φεστιβαλικό κοινό με την οξύτητα της ματιάς του σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Μετά το "Imitation of Life" το 2018 και το "Pieces of a Woman" το 2021, επανέρχεται στο Φεστιβάλ με το έργο "Parallax".
Γεννημένος στην Ουγγαρία το 1975, σπούδασε στο Ουγγρικό Πανεπιστήμιο Κινηματογράφου και Θεάτρου. Το 2009 ίδρυσε τον ανεξάρτητο θεατρικό οργανισμό Proton Theatre σε συνεργασία με τη θεατρική παραγωγό Dóra Büki. Από τότε περιοδεύει συνεχώς στα σημαντικότερα διεθνή Φεστιβάλ, με τις παραστάσεις: "The Ice", "Frankenstein-Project", "Hard To Be a God", "Disgrace", "Dementia", "Last". Το 2017 ήταν υποψήφιος για το Faust Award με το έργο "Imitation of life".
Το κείμενο της παράστασης υπογράφει η Kata Wéber και διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια των δοκιμών με τη συμβολή των ηθοποιών του θιάσου. Τα σκηνικά είναι της Monika Pormale, τα κοστούμια της Melinda Domán, οι φωτισμοί του András Éltető, η μουσική του Asher Goldschmidt και η χορογραφία του Csaba Molnár. Παίζουν οι ηθοποιοί: Lili Monori Éva, Emőke Kiss-Végh Léna, Erik Major Jónás, Roland Rába Márk, Sándor Zsótér László, Csaba Molnár Gábor, Soma Boronkay Kornél.
*Η παράσταση είναι αυστηρά ακατάλληλη για ανηλίκους.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Parallax
O παγκοσμίου φήμης Ούγγρος σκηνοθέτης, μετά το “Imitation of life” το 2018 και το “Pieces of a Woman” το 2021 επανέρχεται στο Φεστιβάλ με την ομάδα του. Επώδυνο και εξαιρετικά επίκαιρο είναι και αυτή τη φορά το θέμα: με αφετηρία μια ουγγρική οικογένεια, θίγει τις διαφορετικές προσεγγίσεις του βιώματος της εβραϊκότητας από γενιά σε γενιά. Η Γιαγιά, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, που στη ζωή της έχει μάθει να κρύβει την εβραϊκή της ταυτότητα, έρχεται σε σύγκρουση με την κόρη της, η οποία ζώντας τη δεκαετία του 1990 στο Βερολίνο, προσπαθεί να τη χρησιμοποιήσει για να γράψει τον γιο της σε καλύτερο σχολείο. Ο ίδιος μεγαλώνοντας θα θελήσει να αποτινάξει κάθε ταυτότητα αποφεύγοντας να ανήκει οπουδήποτε πέρα από την γκέι κοινότητα που έχει συνειδητά επιλέξει. Σε μια κοινωνίας κρίσης, με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι άραγε όμως δυνατόν να παραμείνει κανείς ουδέτερος; Πώς μπορεί κανείς να αποσυνδέσει τη διεκδίκηση της δικής του διαφορετικότητας από μια ευρύτερα πολιτική στάση;
