©Jean-Louis-Fernandez
"Lacrima"
Τρίτη επίσκεψη για τη Γαλλίδα βιετναμέζικης καταγωγής Καρολίν Γκιγελά Ενγκιγέν, δημιουργό ενός θεάτρου ανθρώπινης κλίμακας και επικής σκηνικής πραγμάτωσης. Στην παράσταση ζωντανεύουν οι μικροϊστορίες των ανθρώπων που εμπλέκονται στη δημιουργία ενός νυφικού για τη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και αναδεικνύεται το βίαιο τίμημα της ομορφιάς (Χώρος Δ, 13-14/6).
"Ενενήντα"
Το θέμα του γήρατος απασχολεί το νέο έργο-ύμνος στη ζωή της Βαλέριας Δημητριάδου. Τα ηλικιακά στερεότυπα ανατρέπονται στην ιστορία ενός ενενηντάχρονου που αρνείται να αποδεχτεί μοιρολατρικά το τέλος που πλησιάζει. Σκηνοθετεί η συγγραφέας και ερμηνεύουν οι Κων/νος Ασπιώτης, Έλη Δρίβα, Μαρία Κατσανδρή, Δημήτρης Παπαγιάννης κ.ά. (Χώρος Ε, 15-18/6).
"Κρυπτόγαμα"
Η Νικαίτη Κοντούρη σκηνοθετεί και ο Μάκης Παπαδημητρίου ερμηνεύει σε πανελλήνια πρεμιέρα το μονόλογο του πεζογράφου Μιχάλη Αλμπάτη, που αφηγείται μια άγρια ιστορία βίας στην Κρήτη των 80s. Ο τίτλος, όρος της βοτανολογίας που περιγράφει την κρυφή γονιμοποίηση, εδώ αναφέρεται σε ανθρώπους με ασαφή έμφυλη κατάταξη (Χώρος Η, 17-18/6).
"Looking for a missing employee"
Η ιστορία της εξαφάνισης ενός υπαλλήλου του Υπουργείου Οικονομικών του Λιβάνου εμπνέει την παράσταση του Ραμπί Μρουέ. Διεξάγοντας έρευνα ετών και μελετώντας σχετικά δημοσιεύματα εφημερίδων, ο Λιβανέζος σκηνοθέτης δημιουργεί μια παράσταση-ντοκουμέντο που διερευνά το ρόλο του Τύπου σε υποθέσεις πολιτικοοικονομικής διαφθοράς (Χώρος Δ, 17-18/6).
"Τραγούδια του ελληνικού λαού - Drag ορατόριο"
Επανάληψη για την περφόρμανς των Bijoux de Kant σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, που έφερε στο προσκήνιο την ιδιότυπη περίπτωση του Γιώργου Κωνσταντινίδη. Το έργο του συνθέτη που απέδωσε με "παρενδυτικό" τρόπο τα δημοτικά τραγούδια χρησιμοποιώντας την οπερατική φόρμα, εδώ ερμηνεύεται από την drag βαρύτονο Νίνα Νάη (Χώρος Β, 15-18/6).
Περισσότερες πληροφορίες
Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο
Η ομάδα αντλεί έμπνευση από τον σπουδαίο Μικρασιάτη συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη, που με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης διέπρεψε στον χώρο του ελαφρού τραγουδιού (Ξύπνα αγάπη μου, Πόσο λυπάμαι κ.ά.), ενώ τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο κλασικό έργο του με βάση το δημοτικό τραγούδι. Με αφετηρία τον κύκλο τραγουδιών του Είκοσι τραγούδια του ελληνικού λαού, η παράσταση αφηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ελληνικό horror show. Μέσα σ’ ένα αλλόκοτο τοπίο, μιλά για το ανοιχτό τραύμα της πατριαρχίας και την παρέκκλιση και φέρνει στο προσκήνιο μια άλλη, αθέατη πολλές φορές Ελλάδα.
Lacrima
Ένας οίκος υψηλής ραπτικής δέχεται μια ασυνήθιστη παραγγελία: να φτιάξει το νυφικό μιας πριγκίπισσας της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας. Επί οκτώ μήνες διάφοροι άνθρωποι εργάζονται για την υλοποίηση του μυστικού σχεδίου χωρίς να γνωρίζουν το τελικό προϊόν: η μοντελίστ στο Παρίσι, η πλέκτρια δαντέλας στη Νορμανδία, ο κεντητής στο Μουμπάι. Όλοι δεσμεύονται να μην αποκαλύψουν το παραμικρό. Όμως επί σκηνής παρακολουθούμε να ξετυλίγονται η μοίρα και τα όνειρά τους. Η Καρολίν Γκιγελά Ενγκιγέν, που τη γνωρίσαμε στο Φεστιβάλ με τη μαγευτική Σαϊγκόν (2019) και το 2021 μας παρουσίασε την παράσταση “Fraternité, un conte fantastique” (“Αδελφοσύνη: μια φανταστική ιστορία”), πλέκει πάνω στην κοπιώδη διαδικασία της δημιουργίας, μια ιστορία για τη βία, θεσμική και ενδοοικογενειακή, και για τα δάκρυα που κρύβονται πίσω από την ομορφιά.
Ενενήντα
Μέλος της ομάδας των C for Circus, η Βαλέρια Δημητριάδου (“Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον”) δίνει ένα νέο κείμενο με χιούμορ και τρυφερότητα, εγκώμιο στη ζωή. Ένας ηλικιωμένος άντρας ενενήντα ετών και ο σαραντάρης γιος του. Οι δυο τους σε μια πόλη που τρέχει. Ο γέρος, παρότι γέρος, νιώθει σαν μόλις να γεννήθηκε. Κι ο νέος, παρότι νέος, νιώθει λες κι η ζωή του πλησιάζει στο τέλος της. Αδύναμος, τρωτός κι ευάλωτος όπως είναι, αποφασίζει να στείλει τον πατέρα του σε οίκο ευγηρίας.Το μόνο στήριγμα του γέρου είναι η νεαρή φίλη του, ένα ανάπηρο κορίτσι, με το οποίο βρίσκονται καθημερινά στη λίμνη του κεντρικού πάρκου της πόλης. Γιατί ένας ηλικιωμένος άνθρωπος να πρέπει να αποδεχτεί το τέλος; Γιατί να μην μπορεί να βγει έξω, να ερωτευτεί, να κάνει έρωτα; Σε μια εποχή σαν τη δική μας που εξιδανικεύει τη νεότητα, η παράσταση αναδεικνύει ένα θέμα ταμπού: τα γηρατειά. Με ζωντανή μουσική επί σκηνής, αφηγείται έναν φανταστικό μικρόκοσμο που αντιστέκεται σθεναρά στο δυστοπικό μας παρόν προτάσσοντας την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη.
Κρυπτόγαμα
Έχοντας προκαλέσει μεγάλη αίσθηση με το μυθιστόρημά του “Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους” (εκδ. Νήσος), ο συγγραφέας Μιχάλης Αλμπάτης γράφει έναν μονόλογο που διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη της Κρήτης, αρχές της δεκαετίας του 1980. “Από τις λέξεις κρυπτόν και γαμείν”, όπως εξηγεί ο συγγραφέας, “ο τίτλος αναφέρεται στην κρυφή γονιμοποίηση. Έτσι ονόμασε ο βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος τα φύκη, τους μύκητες, τα βρυόφυτα και τα πτεριδόφυτα, καθώς η απουσία ανθέων, καρπών και σπερμάτων, καθιστούσε τον τρόπο αναπαραγωγής τους γριφώδη. Υπάρχουν όμως και ανθρώπινα πλάσματα που αναδίδουνε τον ίδιο γρίφο, με κατάταξη ασαφή ανάμεσα στα γένη.” Πρωταγωνιστούν “ένας χασάπης που σιχαίνεται τη μυρουδιά απ’ τα σπλάχνα και το αίμα, ένα δαχτυλίδι μαγικό, που μεταμορφώνει όποιον το φορεί σ’ ό,τι πιότερο ποθεί μα και φοβάται να ’ναι, ένα γλέντι αρραβώνων και μια δολοφονημένη τραβεστί που είχε για ίνδαλμά της την Αλίκη Βουγιουκλάκη, δίνοντας παραστάσεις με τα τραγούδια της στους δρόμους”. Το κείμενο του συγγραφέα εστιάζει στην αγριότητα της ελληνικής επαρχίας του 1980, ενώ η παράσταση σ’ εκείνους που έχουν υπομείνει τον τρόμο του περιθωρίου, του λάθους, της δημόσιας κατακραυγής.
Looking for a missing employee / Ένας υπάλληλος αγνοείται
Τεκμήρια που αφορούν εσφαλμένες υποψίες, σκάνδαλα, αποκαλύψεις κυβερνητικής διαφθοράς και δολοφονίες γύρω από την υπόθεση μιας απρόσμενης εξαφάνισης υπαλλήλου του υπουργείου Οικονομικών του Λιβάνου στη Βηρυτό το 1996. Κι ακόμα, η απώλεια ενός μεγάλου χρηματικού ποσού που γεννά πολλά ερωτηματικά. Στην προσπάθειά της να μάθει πού βρίσκεται ο σύζυγός της, η σύζυγος του υπαλλήλου συλλαμβάνεται. Βασιζόμενος σε πραγματικά γεγονότα, ο θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ραμπί Μρουέ παρουσιάζει ένα έργο γι’ αυτή την ανησυχητική αστυνομική υπόθεση και τους διαπλεκόμενους πολιτικοοικονομικούς παράγοντες, αναζητώντας την «Αλήθεια» μέσα από σχετικά δημοσιεύματα και φωτογραφίες εφημερίδων, που συλλέγει εδώ και δεκαετίες. Ψύχραιμα αλλά και με τρόπο αμείλικτο συγκρίνει κάθε τεκμήριο. Κάθεται ανάμεσά μας ενώ παρακολουθούμε την προσεγμένη παρουσίαση του υλικού στην οθόνη. Σταδιακά αποκτάμε μια ιδέα για την προσωπικότητα του υπαλλήλου. Ό,τι είχε απομείνει από το σώμα του, βρέθηκε δύο μήνες μετά την εξαφάνισή του. Ο Ραμπί μάς καθοδηγεί να αντιληφθούμε πόσο χειραγωγούμενες και αμφίσημες είναι οι πληροφορίες, σε απόλυτη συμφωνία, με τα κυβερνητικά συμφέροντα.
