Ο Πέτρος Καφαντόγιας γράφει για την σατιρική κωμωδία του "Όλοι στα καζάνια σας" που σκηνοθετεί ο ίδιος για την ομάδα Μικρός Αριστοφάνης στο Θέατρο της Ημέρας, με τις παραστάσεις να ολοκληρώνονται στις 30/12. Με φόντο τα καζάνια της Κόλασης που σιγοβράζουν διαδραματίζεται το έργο. Εκεί παρακολουθούμε τον ίδιο τον Αριστοφάνη, ο οποίος απογοητευμένος απ’ όσα συμβαίνουν με τα έργα του στον Επάνω Κόσμο, κινητοποιείται να γράψει μια νέα κωμωδία. Ταυτόχρονα, ο Λόρδος Έλγιν, ο γνωστός κλέφτης των Γλυπτών του Παρθενώνα που μετά τα πούλησε στο Βρετανικό Μουσείο, βιοπορίζεται στον Κάτω Κόσμο κάνοντας τοκογλυφίες και άλλα μικροεγκλήματα. Θέλοντας να κλέψει ένα καζάνι, αυτό του Ουίλιαμ Σαίξπηρ για να το πουλήσει και αυτό στο Βρετανικό Μουσείο. Κατά λάθος βάζει στο μάτι το καζάνι μέσα στο οποίο "σιγοβράζει" ο Αριστοφάνης την κωμωδία του, που πολύ γρήγορα θα γίνει μπουρλότο!
Με τα λόγια του δημιουργού
Οι βασικές πηγές έμπνευσης μου ήταν οι "Νεκρικοί διάλογοι” του Λουκιανού, η "Θεία Κωμωδία” του Ντάντε Αλιγκέρι, η "Ζωή μετά” του Αρκά, ο "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” του Νίκου Καζαντζάκη, οι "Οδύσσεια” και "Ιλιάδα” του Ομήρου, καθώς και ο "Άμλετ” και η "Τρικυμία” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Οι βασικοί χαρακτήρες του έργου
Ο Σαίξπηρ κρατά το σοβαρό κομμάτι του έργου, στο οποίο με διάφορα αλληγορικά επιχειρήματα αναγάγει την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα σε προσωπική του υπόθεση, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν αποτελεί μέρος του κωμικού στοιχείου του έργου είτε σαρκάζων, είτε αυτοσαρκαζόμενος. Έχοντας χάσει στο τζόγο μέχρι και το πουγκί του Χάροντα με τους οβολούς που μάζευε στο πορθμείο για τα γεράματα του, αναγκάζεται να ζητήσει από τον Λόρδο Έλγιν να μεσολαβήσει ώστε να πουλήσει τα οστά του (το μόνο εναπομένων περιουσιακό του στοιχείο) στο Βρετανικό Μουσείο.
Ο Άμλετ (λογοτεχνικός ήρωας του Σαίξπηρ) ως μπάτλερ του Σαίξπηρ στον Κάτω Κόσμο, είναι ο σύνδεσμος της αλληγορικής μεταφοράς ανάμεσα στο κυρίως θέμα του έργου και την κωμωδία, και αντίστροφα. Εκφράζει το ελεύθερο πνεύμα του πολίτη που δε φοβάται να συγκρουστεί με τα βρετανικά στερεότυπα περί της μη επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα αλλά και αντιστρόφως ανάλογα, στην ανάλαφρη πλευρά των πραγμάτων, είναι εκείνος που υπηρετεί την ίδια τη χαρά της ζωής, της ανεμελιάς αλλά και της αιωνιότητας.
Ο Μπάμπης από την άλλη (χωρίς να μιλάει πολύ) είναι ο αφανής Έλληνας κομπάρσος (πρωταγωνιστής του έργου), που ως νεοφερμένος στην κόλαση πρέπει να κάνει τα πάντα για να κερδίσει το σεβασμό τον υπολοίπων κάνοντας ότι του λένε, καθώς όταν ζούσε, ήταν κλεφταράς περιωπής, σπουδαίος σαν το Λόρδο Έλγιν. Στο τέλος και αφού έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πάντων, κλέβει μέσα από τα χέρια τους, όλη τη δόξα της παράστασης.
Η Κατάρα του Σαίξπηρ (βλέπε την ταφική του επιγραφή), είναι στο έργο αυτό το κυρίαρχο πνεύμα της αλληγορίας αλλά και της κωμωδίας. Αν δεν ενοχλείς τον εμμονικό ναρκισσισμό των Βρετανών περί επικαρπίας της τέχνης των πάντων είναι ένα καλό πνεύμα που θα σε αφήσει να ζήσεις άλλη μια μέρα χωρίς αξίες. Αν όμως αντισταθείς, μεταμορφώνεται σε κακό πνεύμα που θα σε κυνηγάει μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εμφανίζονται, επίσης, ο Λόρδος Έλγιν, ο οποίος χωρίς πολλά λόγια είναι ίδιος και απαράλλακτος, όπως τον έκρινε η ιστορία, η Ζελζεβούλα, μαμά του έξω από δω (μην τρέφετε την παραμικρή αυταπάτη… γεννήθηκε για να πρωταγωνιστεί σε κωμωδίες), καθώς και ο Άδης και ο Χάροντας για να μας υπενθυμίζουν ότι σε όλα υπάρχει ένα τέλος.
Συναντιούνται ο Αριστοφάνης και ο Λόρδος Έλγιν στον Κάτω Κόσμο;
Αλληγορικά ναι! Ο Αριστοφάνης είναι πανταχού παρών! Απογοητευμένος που στον Επάνω Κόσμο οι σύγχρονοι κατά φαντασίαν επίγονοι του επιβουλεύονται και καταστρέφουν το νόημα των έργων του, αποφασίζει να γράψει ένα καινούριο θεατρικό έργο όπου κανείς δεν θα μπορεί να το διασκευάσει, να το μεταγράψει κτλ. Κλεισμένος μέσα στο καζάνι του λοιπόν και ενώ ξεκινά να γράφει και να σκηνοθετεί, καταφτάνει ο Λόρδος Έλγιν, ο οποίος στην προσπάθεια του να κλέψει το καζάνι για να το πουλήσει στο Βρετανικό Μουσείο, του βάζει μπουρλότο… και η κωμωδία που σιγόβραζε μέσα… ξεκινά!
Η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα ανήκουν στην αισθητική του τοπίου το οποίο γεννήθηκαν για να κοσμούν. Όλα τα άλλα επιχειρήματα είναι απλώς μια κακή διπλωματική φάρσα… και εγώ, ως πολίτης δεν θέλω να συμμετέχω σε φάρσες. Τα Γλυπτά ταυτόχρονα εκπροσωπούν την ανώτατη μορφή έκφρασης της σκέψης και της αισθητικής των προγόνων μας, οι ίδιοι και οι αυτοί, που μέσω της θεατρικής τέχνης αποθέωσαν τη λογική και αποκήρυξαν τη μοναξιά της λέξης "εγώ” εμφυτεύοντας στο κέντρο του σύμπαντος τη λέξη "εμείς”! Εμείς, λοιπόν, που υπηρετούμε την τέχνη του θεάτρου οφείλουμε να δηλώνουμε πάντα παρών πάνω σε τόσο σημαντικά θέματα όπως αυτό για την ύπαρξη μας ως πολίτες και ως Έθνος. Εμείς! Και δεν είμαστε απλώς Εμείς… είμαστε όλοι!
Οι συντελεστές
Τον ρόλο του Σαίξπηρ ερμηνεύει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, τον Έλγιν υποδύεται η Αναστασία Ποντίκα, ενώ στη σκηνή θα δούμε και τον Άμλετ (Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος) και τον Χάρο (Πέτρος Καφαντόγιας). Το καστ συμπληρώνει ο Αντώνης Καφαντόγιας και η Έφη Χαντζούλη. Τα σκηνικά επιμελήθηκε η ομάδα και ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, τα κοστούμια ο John Terziotis και τα φώτα ο Γιώργος Σηφάκης.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Όλοι στα καζάνια σας
Το ξεκαρδιστικό όσο και καυστικό έργο εξελίσσεται στην Κόλαση, όπου τριγύρω υπάρχουν καζάνια που σιγοβράζουν. Τα καζάνια, αν και ανεκτίμητης μουσειακής αξίας, κινδυνεύουν από τον Λόρδο Έλγιν, που βρίσκεται εκεί και βιοπορίζεται κάνοντας τοκογλυφίες. Εκείνος προσπαθεί να κλέψει ένα από αυτά και να το πουλήσει και αυτό στο Βρετανικό Μουσείο, καθώς αποτελεί το μοναδικό έκθεμα και από τους δύο κόσμους (Επάνω και Κάτω) που λείπει από τη μακάβρια συλλογή του. Άραγε πώς θα φαντάζει η Κόλαση χωρίς καζάνια; Θα είναι άχαρη σαν το κέντρο της Αθήνας; Ή μήπως όχι; Όπως και να έχει, ο "Μικρός Αριστοφάνης” έχει φροντίσει το… end να είναι happy!
