Η γλυκιά όσο και πικρή ιστορία της Μικρασιάτισσας Δέσποινας θα συνεχίσει να μας συγκινεί στο θέατρο "Ελεύθερη έκφραση" και μετά το Πάσχα (23/4-14/5). Ο λόγος, φυσικά, για την επιτυχημένη παράσταση "Τα λουκούμια μες στο βάζο" σε κείμενο της Ειρήνης Φ. Κουτσαύτη και σε σκηνοθεσία του Βασίλη Ευταξόπουλου. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η Μαίρη Ιγγλέση, με τον Τάσο Μπίμη και τη Βίκυ Πάστρα μαζί της στη σκηνή.
Η Δέσποινα, που παρομοιάζει τη ζωή και τις εμπειρίες της με τη γλύκα και τη θύμηση ενός λουκουμιού, είναι μια αγωνίστρια της καθημερινότητας. Έχει δει πολλά στη ζωή της, έχει στερηθεί, έχει πεισμώσει, έχει ερωτευτεί. Έχει αντέξει και δεν το βάζει κάτω. Θυμάται, τραγουδά, χορεύει και μας παρασύρει σε ένα παιχνίδι μνήμης, χαράς, γέλιου και συγκίνησης. "Σαν την αγκαλιά της μάνας είναι το λουκούμι, που όσο την έχεις δε σου αρκεί κι όταν την χάσεις σε εκείνη ψάχνεις να κρυφτείς", λέει η ίδια… Με τον τρόπο της, εκμαιεύει ό,τι υπάρχει βαθιά ριζωμένο στη μνήμη και στην καρδιά μας.
"Τα λουκούμια μες στο βάζο", με αφετηρία τη Σμύρνη, στις γλυκές στιγμές της, αγκαλιάζει όλους τους νοσταλγούς της πατρίδας και της "πατρικής" οικίας, όπου κι αν βρίσκονται: εντός της Μικρασίας, της Ελλάδας ή κι όπου αλλού. Το έργο μάς παρασύρει σε μονοπάτια της ψυχής μας με συγκίνηση, γέλιο και τραγούδι και όλα αυτά, σε μια διαφορετική προσέγγιση στο φλέγον θέμα της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας, με ζωντανή μουσική από το σαντούρι της Χριστίνας Κούκη και της Ιωάννας Γεωργοπούλου.
Επιπλέον, στον χώρο του θέατρου "Ελεύθερη έκφραση" πρόκειται να ολοκληρωθεί η παράσταση "Εις το όνομα του Πατρός" (έως 7/4), ένα έργο-εξομολόγηση ενός πληρωμένου δολοφόνου, που θέτει ερωτήματα γύρω από το δίπολο θύμα-θύτης και το τι ωθεί τον άνθρωπο στη βία.
Περισσότερες πληροφορίες
Τα λουκούμια μες στο βάζο
Η Δέσποινα είναι μια αγωνίστρια της καθημερινότητας. Έχει δει πολλά στη ζωή της, έχει στερηθεί, έχει πεισμώσει, έχει ερωτευθεί. Θυμάται, τραγουδά, χορεύει και μας παρασύρει σε ένα παιχνίδι μνήμης, χαράς, γέλιου και συγκίνησης. Παρομοιάζει τη ζωή και τις εμπειρίες της με τη γλύκα και τη θύμηση ενός λουκουμιού. Το έργο, με αφετηρία τη Σμύρνη στις γλυκές στιγμές της, αγκαλιάζει όλους τους νοσταλγούς της «πατρικής» οικίας, όπου κι αν βρίσκονται: εντός της Μικρασίας, της Ελλάδας ή κι όπου αλλού. Το έργο παρασύρει τον θεατή σε μονοπάτια της ψυχής όπου υπάρχει η συγκίνηση, το γέλιο, το τραγούδι και όλα αυτά, σε μια διαφορετική προσέγγιση της Μικρασιατικής ιστορίας.
Εις το όνομα του Πατρός
Η εξομολόγηση ενός πληρωμένου δολοφόνου θέτει ερωτήματα γύρω από το δίπολο θύμα-θύτης και το τι ωθεί τον άνθρωπο στη βία.
