Αλέξανδρος Ευθυμιόπουλος
Στο διαρκές αίτημα για θεατρική, και γενικότερη πολιτιστική, αποκέντρωση, η πόλη της Λάρισας κατέχει ξεχωριστή θέση, διαθέτοντας ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά σχήματα που δραστηριοποιούνται εκτός κέντρου επί πενήντα σχεδόν χρόνια, αλλά και μια αναγνωρισμένη Δημοτική Πινακοθήκη όπως κι ένα νέο ιστορικό-αρχαιολογικό μουσείο. Πρόκειται για τη μοναδική ίσως πόλη της Ελλάδας που διαθέτει δύο αρχαία θέατρα, τα οποία, μάλιστα, βρίσκονται μέσα στα σπλάχνα, στο κέντρο της, και αποτελούν μία σταθερή υπενθύμιση της ιστορικής συνέχειας της πόλης και του πολιτισμού της. Με το μεγαλύτερο πεζοδρομημένο κέντρο στην Ευρώπη και την έντονη φοιτητική παρουσία, η Λάρισα δίνει την εντύπωση μιας πόλης που η ζωή της εξαντλείται στα αναρίθμητα καφέ και μπαρ˙ εντύπωση που εξανεμίζεται όμως όσο γνωρίζει κανείς καλύτερα το πολιτιστικό της δίκτυο, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης χάρη και στην υπερκομματική δημοτική αρχή που δείχνει να έχει ξεπεράσει κομματικές και άλλες αγκυλώσεις. Μάλιστα, η πόλη διεκδίκησε τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας -για το έτος που ανέδειξε τελικά νικήτρια την Ελευσίνα- και με αφορμή αυτή την υποψηφιότητα, καταγράφηκαν όλοι οι πολιτιστικοί φορείς της πόλης, που ξεπερνούν τους εκατόν πενήντα, ενώ δόθηκε η ευκαιρία για τη σύνταξη ενός λεπτομερέστερου πολιτιστικού προγραμματισμού και νέων στόχων.
Σημείο αιχμής της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης αποτελεί σίγουρα το Θεσσαλικό Θέατρο, οργανισμός που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1975 από την Άννα Βαγενά, τον Κώστα Τσιάνο και τον Γιώργο Ζιάκα: ήταν το πρώτο περιφερειακό θέατρο ιδιωτικής πρωτοβουλίας που λειτούργησε στην Ελλάδα και το παράδειγμά του στάθηκε καθοριστικό ώστε να διαμορφωθεί και να οριστικοποιηθεί, μερικά χρόνια αργότερα, η σύσταση και λειτουργία των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων. Στα πενήντα χρόνια ζωής του, το Θεσσαλικό Θέατρο (που από το 1983 λειτουργεί ως -ένα από τα πρώτα- ΔΗΠΕΘΕ) στοχεύει σε μια άτυπη πολιτική παρέμβασης και αλλαγής κουλτούρας, σε ολόκληρο τον νομό. Καλλιτεχνικοί του διευθυντές και διευθύντριες έχουν διατελέσει η Άννα Βαγενά, ο Κώστας Τσιάνος (δύο θητείες), ο Γιώργος Ζιάκας, η Ηρώ Μουκίου, ο Γιάννης Διαμαντόπουλος, και από το 2018 η Κυριακή Σπανού.
Η κατεύθυνση προς ένα θέατρο ρεπερτορίου, η δημιουργία Πειραματικής Σκηνής, η σταθερή και τακτική λειτουργία όλων των σκηνών (κεντρική, πειραματική, παιδική, καλοκαιρινή), το άνοιγμα του ρεπερτορίου σε μη αναμενόμενες επιλογές αλλά και η επιλογή έργων που σχετίζονται με την ιστορία της περιοχής (εναρκτήρια παράσταση ήταν η θεατρική διασκευή της ταινίας "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" του Βασίλη Γεωργιάδη, που αναφέρεται στην εξέγερση των αγροτών εναντίον των τσιφλικάδων στη Θεσσαλία του 1907) αποτελούν τους στόχους της καλλιτεχνικής διεύθυνσης της Κυριακής Σπανού. Επιπλέον, το Θεσσαλικό Θέατρο έχει εισαχθεί στο Διεθνές Δίκτυο Αρχαίου Δράματος, διοργανώνοντας σεμινάρια με καταξιωμένους επαγγελματίες (Σάββας Στρούμπος, Κώστας Βόμβολος, κ.ά.), εγκαινίασε κινητή μονάδα δίνοντας παραστάσεις και στο Κατάστημα Κράτησης Φυλακών Λάρισας, ενώ συμμετείχε σε διεθνή θεατρικά Φεστιβάλ: το 2019 στο Βουθρωτό της Αλβανίας και στο 4ο Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Ανόι στο Βιετνάμ, όπου και βραβεύτηκε, και το 2021 στο 8ο Διεθνές Θεατρικό Φεστιβάλ Βαλκανικών χωρών της Προύσας (Τουρκία).
Αυτή τη σεζόν, στη χειμερινή έδρα του Θεάτρου, στο θέατρο του Μύλου, παίζεται σε σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού η σπουδαία σάτιρα του Νικολάι Γκόγκολ, "Ο επιθεωρητής". Η σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού καθοδηγεί σε κλιμακούμενη φρενίτιδα τους συντελεστές της παράστασης, τονίζοντας τον καυστικό χαρακτήρα του έργου του 1836, που επιτίθεται στην ηθική χρεωκοπία του κρατικού μηχανισμού μιας ρωσικής επαρχίας. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την είδηση πως καταφτάνει στην πόλη επιθεωρητής από την Αγία Πετρούπολη, για έλεγχο εκ μέρους της κεντρικής διοίκησης. Τότε, οι κρατικοί λειτουργοί της μικρής πόλης, θορυβημένοι από τις κάθε είδους παρασπονδίες και αβλεψίες που αφορούν στον τομέα τους, επιδίδονται σε μια σειρά δωροδικιών προκειμένου να εξευμενίσουν τον αυστηρό επιθεωρητή. Μόνο που αυτός που νομίζουν για επιθεωρητή, δεν είναι παρά ένας καταχρεωμένος νέος που δράττεται της ευκαιρίας να εκμεταλλευθεί μέχρι τέλους την παρεξήγηση.
Η ομάδα των οχτώ ηθοποιών επιδίδεται με ανεξάντλητη ενέργεια στην απόδοση των ηρώων και της αδιάκοπης δράσης, εστιάζοντας στην τυποποίηση των προσώπων, η οποία διογκώθηκε περαιτέρω από τα χαρακτηριστικά κοστούμια της Μάρθας Φωκά. Ο Σήφης Πολυζωίδης, ο Βασίλης Κουλακιώτης, ο Ντίνος Ποντικόπουλος, η Μαρσέλα Λένα, η Έλλη Χατζεϊπίδου, ο Θανάσης Ζέρβας, ο Βασίλης Καρμίρης και ο Δημήτρης Όντος, αποτελούν ένα δεμένο και καλοδουλεμένο ensemble που προσφέρουν θέατρο ποιότητας στην ελληνική επαρχία, επιτελώντας πραγματικό πολιτιστικό έργο. Τα σκηνικά της παράστασης υπογράφει ο Απόστολος Βέττας, τη μουσική ο Κώστας Βόμβολος, τη διδασκαλία κίνησης Αναστασία Μπρουζιώτη και τους φωτισμούς η Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη.
Η παράσταση ενδέχεται να ταξιδεύσει τον Μάιο στην Αθήνα, καθώς γίνονται κινήσεις συνεργασίας μεταξύ του Θεσσαλικού και του Εθνικού Θεάτρου. Εμείς βέβαια προτείνουμε μία διήμερη πολιτιστική απόδραση στη Λάρισα: η διαδρομή με το τρένο είναι μόλις τρεις ώρες.
