Νίκος Βαρδακαστάνης©
Το "Κάποιος να με προσέχει" του Frank McGuinness είναι από εκείνα τα έργα που φέρνουν ρίγος στο θεατή με τη σκέψη πως πρόκειται για μια αληθινή ιστορία. "Το έργο ανήκει στην εποχή μας: Μια εποχή εξεγέρσεων, τρομοκρατίας αλλά και επαναπροσδιορισμού της ανδρικής συμπεριφοράς. Είναι μια ιστορία για κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αλλά μιλά για όσα έχουν όλοι οι άνθρωποι στην καρδιά τους" σημειώνει η σκηνοθέτις Αθανασία Καραγιαννοπούλου που το μετάφερε με επιτυχία στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία της Θεσσαλονίκης και τώρα θα το παρουσιάσει το Σύγχρονο Θέατρο της Αθήνας από 6 Φεβρουαρίου.
Η πλοκή πλέκεται γύρω από την περιπέτεια τριών ομήρων, ενός Άγγλου (Δημήτρης Μάριζας), ενός Ιρλανδού (Αντίνοος Αλμπάνης) κι ενός Αμερικάνου (Πήτερ Ραντλ) που βρίσκονται έγκλειστοι σ’ ένα κελί στον Λίβανο, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών – απαγωγέων τους. Η προσπάθειά τους να αντέξουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου, εκδηλώνεται μέσα διάφορες αντιδράσεις από χιούμορ, συγκρούσεις, αλλά και όπως είναι αναμενόμενο από συναισθηματικές εξάρσεις. Οι δυσκολίες θα τους φέρουν κοντά, θα αγαπήσουν ο ένας τον άλλο και θα δεθούν με ισχυρότερα δεσμά και από τις αλυσίδες που τους κρατούν. Είναι ένα έργο που κοιτάζει την ανθρώπινη ψυχή, ο Frank McGuinness "περιγράφει τους μηχανισμούς που υιοθετούν για να αντέξουν την πλήξη του ατέρμονου εγκλωβισμού τους, τη φιλία και την εξάρτηση που αναπτύσσεται μεταξύ τους, τον τρόπο που και οι τρεις συμπεριφέρονται σαν μητέρα και πατέρας μαζί για τους άλλους, καθώς και τη συνταραχτική πραγματικότητα όταν ο αναπόφευκτος χωρισμός θα έρθει".
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Κάποιος να με προσέχει
Σε μια παράσταση που αναδεικνύει τη δυναμική του σκληρού, αστείου και συνάμα ποιητικού έργου του Ιρλανδού συγγραφέα, ανεβαίνει η βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα ιστορία τριών ομήρων, που απήχθησαν σε μια περίοδο αναταραχής στον Λίβανο. Η προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών - απαγωγέων τους, εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής. Μέσα από συγκρούσεις ή συναισθηματικές εξάρσεις, οι τρεις τους, θα δεθούν με ισχυρότερα δεσμά και από τις αλυσίδες που τους κρατούν. Η πανανθρώπινη αυτή ιστορία των τριών ομήρων μιλά για τον φόβο και την ταυτότητα, διαλύει τα σύνορα των φύλων, διερευνά τις στρατηγικές επιβίωσης του ανθρώπου μέσα σε συνθήκες τρόμου και μας υπενθυμίζει πως είμαστε πιο δυνατοί όταν είμαστε ενωμένοι.
