©MelanieHofmann
Καρέ από το "Blow-up", την πολύκροτη ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι, ή στούντιο όπου γυρίζονται τσόντες; Το σκηνικό του "2020: Obscene” της Αλεξάνδρας Μπαχτσετζή με τα χτυπητά χρώματα και τις κάμερες που καταγράφουν τα πάντα, είναι στο όριο. Όπως και όλα όσα συμβαίνουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης από 16 έως 18 Δεκεμβρίου στην περφόρμανς-μανιφέστο για την ακρότητα των σωμάτων και των βλεμμάτων που σχολιάζει τον lifestyle σαδομαζοχιστικό φετιχισμό του ερωτισμού. Ελληνικής καταγωγής περφόρμερ, χορογράφος και εικαστική καλλιτέχνις με έδρα τη Ζυρίχη και σημαντικούς σταθμούς και συνεργασίες στην καριέρα της –MoMA Νέας Υόρκης, Tate Modern Λονδίνου, ImPULSTanz Βιέννης, Julidans Άμστερνταμ κ.ά.– η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή, χρησιμοποιεί το σώμα, το κείμενο και την εικόνα για να διερευνήσει τα ασαφή όρια του "άσεμνου" (obscene) επί σκηνής (on scene).
Από κοινού με τρεις ακόμα περφόρμερ, η χορογράφος εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στο ακραίο σώμα και στην κατανάλωσή του από το ηδονοθηρικό βλέμμα και την υπερβάλλουσα κειμενικότητα. Από τη μία, το έργο εξετάζει τα προβλήματα του θεάτρου ως μηχανισμού χειραγώγησης σε ό, τι αφορά την αποπλάνηση, την έλξη και τα παιχνίδια της σεξουαλικής ταυτότητας, ενώ από την άλλη διερευνά το ίδιο το σώμα των περφόρμερ ως τόπο αποξένωσης και περιορισμού.
Οι περφόρμερ έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια τους τη σωματικότητα – με τις αντινομίες ανάμεσα στη διαίσθηση και στη χειρονομία, στο φως και στη νύχτα, στη χορογραφική παρτιτούρα και στο σενάριο, στον κανόνα και στη μορφή, στη σύλληψη και στη δράση. Το έργο, συνεπώς, δεν αμφισβητεί μονάχα το ανατρεπτικό και το κανονιστικό στην παραστατική τέχνη, αλλά προσφέρεται το ίδιο μέσα από την υπερβολή ως μια ριζοσπαστική διακοπή μορφοποιήσεων, χειρονομιών, πολιτισμικών μοτίβων και αρχετύπων.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή σε συνεργασία με τον Michal Englert, ενώ ανεβαίνει επί σκηνής μαζί με τους συνδημιουργούς και περφόρμερ Owen Ridley-Demonick, Tamar Kisch και Σωτήρη Βασιλείου.
Who is who
Γεννημένη στην Ελβετία, από Ελβετίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή αυτοσυστήνεται ως "ξεριζωμένη", χωρίς να αναφέρεται στην καταγωγή ή στην ταυτότητά της προκειμένου να ορίσει την πολιτική και αισθητική τοποθέτησή της. "Δεν είχα την αίσθηση του ανήκειν μέσα στη γλώσσα ή στον τόπο. Γι’ αυτό και ήθελα να δημιουργήσω μια τέτοια αίσθηση για τον εαυτό μου. Να δημιουργήσω έναν χώρο όπου θα μπορώ να υπάρχω" λέει. Έκανε το χορογραφικό της ντεμπούτο το 2001, με την παράσταση "Perfect”. Έκτοτε, έχει παρουσιάσει περισσότερα από 30 έργα, σε συνεργασία με κορυφαίους πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως το ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης και την Tate Modern του Λονδίνου. Συμμετείχε στην documenta 14 (Αθήνα/Κάσελ, 2017), με την περφόρμανς "Private Song”, όπου εξερεύνησε ζητήματα φύλου και πολιτιστικών κατασκευών πάνω στα έμφυλα πρότυπα. Στα μάτια της Μπαχτσετζή, η ποπ κουλτούρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο κόσμος του διαδικτύου παράγουν τα νέα μοτίβα του σύγχρονου χορού. Η ίδια ερμηνεύει τον χορό ως μια πολυφωνική γλώσσα όπου διασταυρώνονται πολλοί δημιουργικοί χώροι: από τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική μέχρι τη φωτογραφία, το βίντεο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη βιομηχανία του πορνό.
Έναρξη προπώλησης την Τρίτη 29/11, 5 μ.μ.
