Η γυναικεία ματιά στις κακοποιητικές συνθήκες στο διαδίκτυο

Τρεις γυναίκες κι ένα ανήλικο κορίτσι, αδελφή της μίας,  αποφασίζουν να περάσουν ένα βράδυ πίνοντας και συζητώντας στο σπίτι. Και οι τέσσερις διαφορετικές μεταξύ τους, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές καταβολές. Εξομολογούνται ιστορίες στις οποίες έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες μέσω του διαδικτύου. Διαδικτυακοί εκβιασμοί, sextortion, revenge porn, bullying, challenges, απάτες και ο εθισμός στο διαδίκτυο... Όλα αυτά αποκαλύπτονται στο έργο "Δεν είναι Παιχνίδι" που παρουσιάζεται στο ολοκαίνουργιο θέατρο Θέατρο Noūs -Creative space από την ομάδα Ανδρομέδα.

Τι σου αποκάλυψε ο ρόλος σου σ’ αυτό το τόσο τραγικά επίκαιρο έργο για τον κόσμο του διαδικτύου και την κακοποίηση ρωτήσαμε τις τέσσερις πρωταγωνίστριες Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Σοφία Ρούβα, Αναστασία Τσούτση κι εκείνες μας απάντησαν.

Φανή Γρύλλη
Είναι τρομακτικό, αλλά μεταξύ μας, η μεγάλη αποκάλυψη είναι ότι δεν γνωρίζω τελικά κάποια κοπέλα που να μην έχει βιώσει -το λιγότερο- μια παραβατική συμπεριφορά μέσω των social.

Σοφία Ρούβα
Πολλές φορές τα πράγματα μπορεί να φαίνονται αθώα και να ξεκινάνε ως ένα παιχνίδι. Αυτό το "παιχνίδι", όμως, μπορεί να αποβεί μοιραίο. Άρα, "Δεν είναι Παιχνίδι"- έτσι προέκυψε και ο τίτλος της παράστασης. Στο διαδίκτυο δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τυφλά κανέναν. Διάφορες απρόσωπες συνομιλίες και παιχνίδια, όπως τα challenges, που ποτέ δεν ξέρεις ποιος κρύβεται από πίσω και με τι σκοπούς, έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους, και κυρίως νέους, μέχρι και στην αυτοκτονία.

Ντίνα Κούκου
Όπως λέω ως "Αυγούστα" στην παράσταση: "Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι
οι διαδικτυακές σχέσεις δεν πρέπει να αντικαθιστούν τις πραγματικές, τις διαπροσωπικές σχέσεις." Επιπλέον, από την έρευνά μας για να βρούμε τις μαρτυρίες και να γράψουμε το έργο "Δεν είναι Παιχνίδι" συνειδητοποίησα ότι είναι δύσκολο, αλλά πάρα πολύ σημαντικό να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές κοινωνικό περιβάλλον για την προστασία των θυμάτων κακοποίησης μέσω του διαδικτύου-και όχι μόνο-, αλλά το μεγάλο στοίχημα είναι να εκπαιδεύσουμε την κοινωνίας μας να μην δημιουργεί θύτες.

Αναστασία Τσούτση
Μερικές φορές μας καθορίζουν αυτό που θα λέγαμε "μεγάλα, δραματικά γεγονότα" και άλλες φορές χρόνια πολλών "μικρών" συμβάντων" που συσσωρεύονται. Έχει ή και δεν έχει σημασία: το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο, είναι ευθύνη μας να δούμε τι θα κάνουμε με όλες αυτές τις μαθημένες συμπεριφορές και τα συμβάντα, με όλα αυτά τα "βάρη". Έχουμε την ευθύνη ακόμα, να δημιουργήσουμε "χώρο" για να ανοίξουν άβολες και δύσκολες συζητήσεις. Το διαδίκτυο μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μέσο σωτηρίας, παρέχοντας μας αδιανόητες δυνατότητες είτε ως ένα μέσο καταστροφής, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, και εφόσον όλοι είμαστε εξίσου εκτεθειμένοι σε αυτό, ήρθε η ώρα να το συζητήσουμε ανοιχτά.
 

Η φιλοσοφία της παράστασης

Τέσσερα χρόνια μετά τις "Γυναίκες από Χώμα" με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών, το "Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω" που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών απ’ όλο τον κόσμο και το "ΕΜΠΟΡΙΟ" που αφορούσε την Εμπορία Ανθρώπων, η Θεατρική
Ομάδα Ανδρομέδα καταπιάνεται με τα Ηλεκτρονικά Εγκλήματα, ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο που συνταράσσει τον σύγχρονο κόσμο. Στο "Δεν είναι Παιχνίδι" ιστορίες θυμάτων κακοποίησης μέσω του διαδικτύου, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου, που σκοπεύει στην ενημέρωση, τον προβληματισμό και τελικά, στη δράση απέναντι σε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο. Όπως και οι προηγούμενες θεατρικές παραγωγές της "Ανδρομέδας" το έργο βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες, αυτή τη φορά σε μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών, που έχουν εκτεθεί σε διάφορες μορφές κακοποίησης μέσω του διαδικτύου.