Ελίνα Γιουνανλή©
Ένα κτίριο-τοπόσημο είναι το "Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά" για την περιοχή του Μοσχάτου και η αισθητική αναβάθμιση του χώρου σε συνδυασμό με τη χρήση του από το Εθνικό Θέατρο μπορεί να το μεταμορφώσει σε ένα σύμβολο για την πόλη. Ο χώρος είχε πολλές χρήσεις στη διάρκεια της ιστορίας του –από νοσοκομείο στις πρώτες δεκαετίες του
νεοσύστατου ελληνικού κράτους, εργοστάσιο κινίνου ως εργοστάσιο της Σάνιτας–, για να περιέλθει τελικά στην κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Όταν πέρασε στα χέρια της ηθοποιού Ειρήνης Παπά με παραχώρηση από την ΚΕΔ, εκείνη φρόντισε για τη δημιουργία ενός υποδειγματικής αρχιτεκτονικής συγκροτήματος, φυτεύοντας μανόλιες από την Ιταλία και χτίζοντας το αμφιθέατρο των 500 θέσεων με μαύρη πέτρα που διάλεξε η ίδια από τη Ρόδο,
μεταξύ άλλων. Το "Σχολείον" έμεινε κλειστό για χρόνια, λειτούργησε με παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, επί Λούκου, για να ξανακλείσει και να περάσει από το 2014 στα χέρια του Εθνικού Θεάτρου. Ο Σωτήρης Χατζάκης ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού που υπέγραψε τριμερή συμφωνία μεταξύ της ΕΤΑΔ, του ΚΕΤΘΑ (Κέντρο Εφαρμοσμένων Τεχνών
Θεάματος Ακροάματος - Ειρήνη Παπά) και του Εθνικού Θεάτρου, κι έτσι το "Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά" πέρασε στα χέρια του κρατικού θεάτρου, επί ενοικίω έως και το 2027. Το 2017, ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Στάθης Λιβαθινός μετέφερε εκεί τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στέγασε το νεοϊδρυθέν Τμήμα Σκηνοθεσίας, ενώ με απόφαση του επόμενου διευθυντή, Δημήτρη Λιγνάδη, το 2020, ένας ασκεπής χώρος μετατράπηκε σε χώρο ανοιχτού θεάτρου και πολιτιστικών εκδηλώσεων 1.200 θέσεων με τη χορηγία του κοινωφελούς Ιδρύματος Ι. Σ. Λάτση και Μαριάννας Λάτση.
Η λειτουργία μιας υπαίθριας σκηνής από το Εθνικό Θέατρο, εκτός από απαραίτητη, ευχόμαστε να αποδειχτεί και χρήσιμη στο πλαίσιο των δράσεων, αλλά και της κοινωνικής πολιτικής του Εθνικού Θεάτρου. Προς το παρόν, εκεί θα δούμε τις καλοκαιρινές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου που δεν προλάβαμε στην Επίδαυρο ή αλλού. Την έναρξη σφυρίζει η "Μήδεια" του Μποστ, στην πολύ κεφάτη και με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του δραματουργού παράσταση του Γιάννη Καλαβριανού. Στην παρωδία που σκιαγραφεί όσα μας καθορίζουν ως κατοίκους της σύγχρονης Ελλάδας, πρωταγωνιστούν οι Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Άνδρη Θεοδότου, Σταύρος Σβήγκος κ.ά. (από 2/9).
Διαβάστε Επίσης
Ο "Αίας" του Αισχύλου στην ανάγνωση του Αργύρη Ξάφη "αντιπαραβάλλει στην αλύγιστη μορφή του Αίαντα (Στάθης Σταμουλακάτος) τους φορείς της εξουσίας ως αλαζονικά ανθρωπάκια, κρίνοντας από την καθοδήγηση του Μενέλαου (Γιάννης Νταλιάνης) και του Αγαμέμνονα (Νίκος Χατζόπουλος), ενώ η θεϊκή εξουσία, στο πρόσωπο της Αθηνάς (Δέσποινα Κούρτη), απεικονίζεται σαν σκανδαλιάρικο αγοροκόριτσο, σαν ένας πανούργος "σαιξπηρικός” Πουκ, που παίζει και ενίοτε περιγελά τους ήρωες", σύμφωνα με την κριτικό του "α" Τώνια Καράογλου (από 23/9).
Με την πεποίθηση ότι το σωστό παιδικό θέατρο απευθύνεται σε όλους, το Εθνικό "χτίζει" σταθερά τη σχέση του με το ανήλικο κοινό και μετά από μία δεκαετία ανεβάζει μια καλοκαιρινή παραγωγή αφιερωμένη στο παιδικό και εφηβικό κοινό. Το "Δίπλα δίπλα" των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη μιλά για τη σημασία της φιλίας και της αποδοχής του άλλου, παίχτηκε στη σκηνή "Νίκος Κούρκουλος", από τον Ιούνιο περιόδευσε σε ανοιχτά θέατρα της Αττικής και περιμένει να καλοδεχτεί και πάλι τους μικρούς θεατρόφιλους. Ο Φοίβος Συμεωνίδης σκηνοθετεί την πολύχρωμη παράσταση με εφόδια τους κώδικες του βωβού κινηματογράφου και της slapstick κωμωδίας και με πρωταγωνιστές τους Θανάση Ζερίτη, Θανάση Μεγαλόπουλο, Φοίβο Συμεωνίδη και Δανάη Τίκου.
Περισσότερες πληροφορίες
Αίας
Ο προδομένος από τους συμπολεμιστές του Αίας συγκρούεται μετωπικά με την πραγματικότητα ενός νέου κόσμου χωρίς ήρωες, σε μια παράσταση για την αδυσώπητη φύση του χρόνου και το τέλος εποχής που βιώνουμε.
Δίπλα δίπλα
Βωβός κινηματογράφος, slapstick κωμωδία και διάδραση συνδυάζονται σε μια συγκινητική ιστορία για τη φιλία και την αξία της συνεργασίας, με μια πρωτότυπη «οικοδομή» να χτίζεται επί σκηνής.
Μήδεια
Η γλαφυρή σάτιρα-σταθμός για την ελληνική πραγματικότητα, γραμμένη το 1993 σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, σηματοδοτεί την πρώτη παρουσίαση νεοελληνικού έργου στην Επίδαυρο.
