To 9o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων έρχεται στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση από 11 έως 13 Μαρτίου αναζητώντας όσο περισσότερη πραγματικότητα γίνεται αλλά και τον ρυθμό του αύριο. Έξι πρωτότυπα έργα και δύο installations-βίντεο εγκαταστάσεις επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μας με την πραγματικότητα του παρόντος αλλά και με το μέλλον σε έναν μαραθώνιο έξι ωρών και τριών ημερών. Το καθιερωμένο φεστιβάλ της νέας γενιάς Ελλήνων (κι όχι μόνο) δημιουργών του χορού επιστρέφει για ένατη χρονιά με καλλιτέχνες που είναι έτοιμοι να στήσουν dance balls στην καρδιά της Αθήνας, ξεπερνώντας τα όρια του σύγχρονου χορού προς ένα διευρυμένο υβριδικό τοπίο.
Τα έργα που θα δούμε από το φουαγιέ και τον υπόγειο εκθεσιακό χώρο μέχρι τη Μικρή Σκηνή, την Κεντρική Σκηνή και το Back of House είναι είτε αναθέσεις σε καλλιτέχνες που η Στέγη υποδέχεται για πρώτη φορά είτε αποτελέσματα που προέκυψαν μέσα από τη συνέχιση συνεργασιών με δημιουργούς της κίνησης και του χορού. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, που δεν είναι μόνο χορογράφοι ή μόνο νέοι ηλικιακά, δεν αυτολογοκρίνονται ως προς το καλλιτεχνικό υπόβαθρο, το ταμπεραμέντο ή το εννοιολογικά σύνθετο έως και εξεζητημένο περιεχόμενό τους, αλλά είναι σε θέση να στήσουν διεθνείς συνεργασίες, χωρίς να διστάζουν να γίνουν πολύ προσωπικοί, αντιδραστικοί, πολιτικοί και, ταυτόχρονα, αβίαστα συναισθηματικοί: Clément Cogitore, Constantine Skourlis, Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Μανώλης Σαριδάκης, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Φωτεινή Σταματελοπούλου, Ηλίας Χατζηγεωργίου.
Όπως αναφέρουν οι επιμελητές του 9ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου και Κωνσταντίνος Τζάθας: "Ο σύγχρονος χορός είναι ανοιχτό πεδίο. Έτοιμο να δεχτεί τις επιδράσεις όσων συμβαίνουν "εκεί έξω” και "πρώτα από τα κάτω”. Από το hip-hop του Μπρονξ και το gangnam της Νότιας Κορέας, από το krump του Λος Άντζελες και το breakdance της Νέας Υόρκης έως τα voguing balls και τα Tik-Tok dance challenges, από τα σώματα που διεκδικούν τις νέες ταυτότητές τους έως τους χορούς όσων διαδηλώνουν για τα δίκαια αυτονόητα που δεν είναι δεδομένα. Γιατί το θέμα τώρα είναι να ενεργοποιήσουμε ξανά τις αισθήσεις μας. Να δούμε περισσότερα. Να ακούσουμε περισσότερα. Να αισθανθούμε περισσότερα. Να απορροφήσουμε όσο περισσότερη πραγματικότητα γίνεται. Παραφράζοντας τη Σούζαν Σόνταγκ, η Ιστορία χορεύει δίπλα μας ουρλιάζοντας. Το πώς βλέπουμε κάτι, είναι μια πράξη ιστορικής συνείδησης".
Αναλυτικά όλες οι παραγωγές του 9ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων
Clément Cogitore, "Les Indes galantes” (Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα)
Έξι λεπτά από την αναγεννησιακή όπερα-μπαλέτο του Ζαν Φιλίπ Ραμό, "Οι ευγενείς Ινδοί”, του 1735. Συγκεκριμένα, η περίφημη σκηνή του "Ο Χορός των Αγρίων", κινηματογραφημένη από τον σκηνοθέτη και εικαστικό καλλιτέχνη Clément Cogitore και χορογραφημένη από τους Μπίντου Ντεμπελέ, Ιγκόρ Καρούζ και Μπραχίμ Ρατσίκι στο ύφος του krump street dance: ενός χορού που γεννήθηκε στα γκέτο του Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ως μορφή δημόσιας αντίστασης σε μια σειρά από περιστατικά αστυνομικής βίας που δεν βρήκαν τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη, αφήνοντας ασύλληπτους τους ενόχους.
11-13/3 | 4.30 μ.μ.-11 μ.μ. | Φουαγιέ Ισογείου | Ελεύθερη είσοδος | H εγκατάσταση θα παραμείνει στο Φουαγιέ του Ισογείου και μετά το τέλος του φεστιβάλ.
Δάφνη Αντωνιάδου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis, "DEEP HORIZON” (Βίντεο εγκατάσταση σε λούπα)
Μια transmedia εγκατάσταση, μια εμπειρία που βυθίζει το κοινό σε ένα συνεχές, μεταβαλλόμενο και άχρονο περιβάλλον, στο οποίο εναλλάσσονται δυνάμεις δημιουργίας και καταστροφής. Ένας ανθρωπόμορφος οργανισμός χωρίς σαφή σωματικά όρια βρίσκεται σε μια τυχαία τροχιά ζωής, όπου αναπόφευκτα παρασύρεται και πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στο επικείμενο τέλος του. Η ιστορία αυτού του οργανισμού εκτυλίσσεται μέσα από μια σύνθεση μυθολογικών προτύπων, ερωτικών και βίαια συγκρουσιακών καταστάσεων. Με την οπτική αφήγηση να παύει να είναι συνεκτική και ταξινομημένη, δημιουργείται ένα σύστημα που συνεχώς μεταμορφώνεται μέσα από την εμπειρία της σεξουαλικότητας και του τρόμου. Οι Constantine Skourlis, Δάφνη Αντωνιάδου και Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου σκηνοθετούν σε χορογραφία των δύο τελευταίων ένα έργο που μας εισάγει σε ένα ανεξιχνίαστο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα μας συστήνει μια αρχαιολογία της ύπαρξης.
11-13/3 | 4.30 μ.μ.-9 μ.μ. & 10 μ.μ.-11.30 μ.μ. | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space Room) | Ελεύθερη είσοδος
Μανώλης Σαριδάκης, "Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;”
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες σαν ρομπότ; "Η παράσταση που θα δείτε έχει σχέση με τα ρομπότ. Επέλεξα αυτό το θέμα, επειδή καμιά φορά νιώθω κι εγώ σαν ρομπότ" δηλώνει ο Μανώλης Σαριδάκης για την πρώτη χορογραφική του απόπειρα (σε συνεργασία με τους χορευτές) και αιφνιδιάζει με την αφοπλιστικά οξυδερκή σύλληψή του.
Το έργο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της διαρκούς δέσμευσης της Στέγης σε ζητήματα πρόσβασης στον χώρο της τέχνης και, ειδικότερα, του χορού. Το γεγονός ότι στη χώρα μας τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση του χορού καθιστά ιδιαίτερα σημαντική την υποστηρικτική λειτουργία του συγκεκριμένου προγράμματος για τους καλλιτέχνες.
Χορεύουν οι Ολυμπία Αντωνένα, Ειρήνη Κουρούβανη, Χρήστος Χριστακόπουλος μαζί με τον δημιουργό.
11 - 13/3 | 5 μ.μ. & 6.30 μ.μ. | Back of House
Ιωάννα Παρασκευοπούλου, "ΜΟS”
Έχουμε δει πολλές φορές την Ιωάννα Παρασκευοπούλου ως χορεύτρια σε παραγωγές της Στέγης. Πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που μας συστήθηκε ως χορογράφος και, ταυτόχρονα, ως σπουδάστρια του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με το video dance project "All she likes is popping bubble wrap”, το οποίο παρουσίασε στο ψηφιακό 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, εστιάζοντας στο ειδικό αντικείμενο της έρευνάς της: τη σχέση εικόνας, ήχου και κίνησης. Φέτος, με την πρώτη "ζωντανή" χορογραφία της, εξελίσσει την έρευνά της γύρω από τη διευρυμένη προσέγγιση της χορογραφικής σύνθεσης με τη χρήση εργαλείων και εννοιών που προέρχονται από το οπτικοακουστικό πεδίο. Μόνο που αυτή τη φορά συνθέτει "ζωντανά" με τον συνεργάτη και συγχορευτή της, Γιώργο Κοτσιφάκη, ένα πρωτότυπο ηχητικό soundtrack, με μια σειρά από σκηνές φύσης, καταδίωξης και ζόμπι, που προέρχονται από επιλεγμένες κινηματογραφικές ταινίες και κινούμενες εικόνες.
11-13/3 | 5.30 μ.μ. | Μικρή Σκηνή
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, "On Wednesdays we wear pink”
Μετά το "Cinderella’s”, ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος στρέφεται για δεύτερη φορά στις ποικίλες μορφές και αντιφάσεις των αναπαραστάσεων της θηλυκότητας στο έργο "Τις Τετάρτες φοράμε ροζ”. Σε έναν χώρο που θυμίζει παραμυθένιο, ονειρικό καταφύγιο και, ταυτόχρονα, "χρυσό κλουβί", οι πέντε ερμηνεύτριες -Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Δέσποινα Λαγουδάκη, Δάφνη Σταθάτου, Στεφανία Σωτηροπούλου- επιδίδονται σε μια σειρά από μεταμορφώσεις και αναρωτιούνται: Πώς ζει μια γυναίκα σε έναν ροζ κόσμο; Συνειδητοποιημένες φεμινίστριες, δυσερμήνευτες Barbie, πριγκίπισσες του Disney, αμαζόνες που διεκδικούν την ικανοποίηση αλλά και την απαλλαγή από κάθε είδους δεσμά.
11-13/3 | 7 μ.μ. | Κεντρική Σκηνή
Κωνσταντίνος Παπανικολάου, "A user’s manual”
"Εσείς πώς ζείτε τη ζωή σας; Δεν θα ήταν όλα ευκολότερα –στον έρωτα, στην εργασία, στα πάντα– αν είχαμε εγχειρίδια με τις κατάλληλες οδηγίες χρήσης;". Το "εγχειρίδιο χρήστη" (user’s manual), επίσης γνωστό και ως "οδηγός χρήστη" (user’s guide), προορίζεται για να παρέχει πληροφορίες ή οδηγίες για ένα θέμα ή ένα αντικείμενο. Ειδικά κείμενα με κανόνες και συμβουλές για νεαρές δεσποινίδες και τζέντλεμαν άρχισαν να κυκλοφορούν ολοένα και πυκνότερα κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ορίζοντας την "πρέπουσα" συμπεριφορά των νέων, προκειμένου να ανταποκρίνονται στις εκάστοτε κοινωνικές περιστάσεις. Τι έχει αντικαταστήσει σήμερα, στον 21ο αιώνα, τις δεσποινίδες και τους τζέντλεμαν; Και τι μπορεί να περιλαμβάνει ένα αντίστοιχο σύγχρονο εγχειρίδιο; Με ποιες αναπαραστάσεις καλούμαστε να ταυτιζόμαστε μέσα από συνεχή παιχνίδια επιβεβαίωσης και απόρριψης; Και τι σχέση μπορεί να έχουν με τις συνθήκες της πραγματικής μας ζωής; Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου παρατηρεί προσεκτικά γύρω και εντός του και παρουσιάζει μια σόλο περφόρμανς σε δική του χορογραφία, ένα σύγχρονο, ιδιότυπο manual, αναδεικνύοντας ότι μπορεί να μην "είναι έτσι" ακόμη και αν "έτσι νομίζουμε".
11-13/2 | 8 μ.μ. | Μικρή Σκηνή
Φωτεινή Σταματελοπούλου, "optimal soft”
Στην ειδικά διαμορφωμένη ηχητική εγκατάσταση που έχει στηθεί στο -1 της Στέγης, δύο περφόρμερ, οι Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία και Φωτεινή Σταματελοπούλου, δύο ενισχυτές και δεκατέσσερα ηχεία συνθέτουν μπροστά στους θεατές τις δικές τους καταγραφές για το superchaos της ενηλικίωσης. Πρωτότυπα μουσικά κομμάτια, επεξεργασμένα μέσω της συλλογικής σύνθεσης ή/και του songwriting, ακούγονται για πρώτη φορά, δημιουργημένα αποκλειστικά για το συγκεκριμένο χορογραφικό πρότζεκτ, από την Αλίκη Λευθεριώτη (Saber Rider), τον Δημήτρη Αποστολακίδη (Fred Afraid), τον Γιάννη Βούλγαρη (John Vulgaris), τον Χρήστο Μπεκίρη (bhukhurah), τον Complex Shadow και τις δύο περφόρμερ.
Μέσα σε ένα σκοτεινό (σκηνικό) περιβάλλον, που θα μπορούσε να παραπέμπει σε ένα underground club, η σύνθεση των δύο ανεξάρτητων αλλά άμεσα συνδεδεμένων σόλο των δύο περφόρμερ συνυπάρχει για 45 λεπτά με μια πολυκάναλη ηχητική εγκατάσταση. O ειδικά διαμορφωμένος ηχητικός σχεδιασμός του Felipe Vareschi δημιουργεί μια καθηλωτική ατμόσφαιρα. Τα σώματα των δύο ερμηνευτριών και το "σώμα" των μουσικών tracks αφηγούνται συλλογικές και ατομικές εμπειρίες και σκέψεις επτά ατόμων στην πόλη της Αθήνας.
11-13/2 | 9 μ.μ. | Εκθεσιακός Χώρος -1 (Gallery Space)
Ηλίας Χατζηγεωργίου, "A BOUNCE 4 MEN”
Ο Ηλίας Χατζηγεωργίου τοποθετεί τέσσερις άνδρες -Περικλής Πετράκης (Virtuozo), Δημήτρης Καραγεώργος (D Wave), Κώστας Phoenix, Χάρης Χατζηανδρέου (Haribo)-, παγιδευμένους στην ταυτότητα που τους δόθηκε, σε μια παλμική τροχιά που τους οδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά. Από τα decks του dj, ένας πέμπτος άνδρας (Αλέξης Φάλαντας) ορίζει τον παλμό, ενώ ταυτόχρονα παρασύρεται από τον παλμό των τεσσάρων.
"A BOUNCE”: Δύο χτύποι σε επανάληψη αρκούν για να μας ξεσηκώσουν ή να μας καταρρακώσουν. Η πτώση του παλμού προμηνύει θάνατο, ησυχία, κενό, τίποτα. Η κλιμάκωσή του, αδρεναλίνη, στρες, δράση, ζωή, έρωτα, φόβο και αγωνία. Βounce είναι ο παλμός. Βounce είναι και ο πόνος, που φεύγει και έρχεται ξανά δυνατότερος, για να σου θυμίσει τον κίνδυνο και για να μπεις σε δράση. Να κάνεις κάτι.
"4 MEN”: Πίσω από τα στερεότυπα της ανδροκρατούμενης hip-hop κουλτούρας, που ζητά αποδείξεις δύναμης, επικράτησης και εξουσίας, τέσσερις άνδρες μάχονται για να βρουν τον παλμό τους και να οδηγηθούν σε κάτι πιο βαθύ, ουσιώδες και αρχέγονο. Άλλοτε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό και άλλοτε με σκληρότητα, βία και φόβο.
11-13/2 | 10 μ.μ. | Κεντρική Σκηνή
Απαραίτητη προαγορά εισιτηρίων από το οnassis.org και το τηλεφωνικό κέντρο (2111981784, για ΑμεΑ: 2130178036 & infotickets@onassis.org).
Οι βίντεο εγκαταστάσεις των Clément Cogitore και Δάφνης Αντωνιάδου, Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου, Constantine Skourlis έχουν ελεύθερη είσοδο.
