Το θέατρο δεν είναι όργανο της ψυχανάλυσης, όμως οι ψυχαναλυτικές ιδέες αποτέλεσαν πηγές έμπνευσης για την τέχνη, το θέατρο. Ο καθρέφτης του θεάτρου, μας αντανακλά μερικές φορές τον ψυχικό μας κόσμο, υπάρχουν έργα στα οποία μπορεί να βρει κανείς ψυχαναλυτικές προεκτάσεις ή παραστάσεις οι οποίες βασίζονται σε κόνσεπτ της ψυχανάλυση. Ο τίτλος της παράστασης "Γκρουπ Θέραπι" της Μαρίας Μάργαρη μας προδιεθέτει για ένα ψυχαναλυτικό session. Στον μονόλογο με στοιχεία stand up, στην πρώτη συνεδρία μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας η Βασιλική Παπακώστα–η ηρωίδα, άνεργη ηθοποιός -άγαμη όπως αναγράφεται στο τάξισνετ, σινγκλ όμως στο τίντερ- καταφτάνει αργοπορημένη. Προσπαθώντας να δικαιολογηθεί στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας καταλήγει να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και με ένα τρόπο μπαίνει σε μια αυτοψυχαναλυτική διαδικασία μιλώντας για ό,τι την απασχολεί. Μιλά για ανώδυνα αλλά και επώδυνα θέματα, όπως η έμφυλη βία και η σεξουαλική κακοποίηση. Η Μαρία Μάργαρη γράφει, σκηνοθετεί και παίζει στην παράσταση αυτή, που συμμετείχε στο 4ο φεστιβάλ θεατρικού μονολόγου στο Θέατρο Παραμυθίας, κερδίζοντας το α΄ βραβείο στην κατηγορία της συγγραφής. Θα παιχτεί για τρεις ημέρες 5, 6 & 12 Φεβρουαρίου στο Red Jasper Cabaret Theatre.
Να σας θυμίσουμε πως υπάρχει μια ακόμα παράσταση που αγγίζει την ψυχαναλυτική πρακτική και που έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό. Είναι το "Να σου πω μια ιστορία" του Χόρχε Μπουκάι, μια παράσταση της ομάδας Τόπι. Η παράσταση έχει ως βάση το περίφημο βιβλίο του γιατρού, ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ και συγγραφέα και αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που για πρώτη φορά πάει ψυχοθεραπεία και τη συνάντησή του με έναν πολύ ιδιαίτερο θεραπευτή, τον Χόρχε, ο οποίος, αντί για ψυχαναλυτικές αναλύσεις τού διηγείται παραμύθια, μύθους, ανέκδοτα. Μέσα από αυτές τις αφηγήσεις εκείνος βρίσκει τις λύσεις και τον δρόμο προς την αυτογνωσία. Ο Δημήτρης Πλειώνης που έκανε τη διασκευή, τη σκηνοθεσία και παίζει μαζί με τους Μαλαματένια Γκότση, Στέλιο Ξανθουδάκη, Δώρα Χουρσανίδου προσέγγισε το έργο σαν μια παράσταση-συνεδρία, όπου ο θεατής είναι μέρος της. Το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι, λοιπόν, αποκτά πλοκή και οι σελίδες του ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας σε ένα γοητευτικό θεατρικό εγχείρημα φτιαγμένο με συναίσθημα. Παίζεται στο Bios.
Περισσότερες πληροφορίες
Να σου πω μια ιστορία
Ο Ντέμιαν επιθυμεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η προσωπική του αναζήτηση τον οδηγεί στον Χόρχε –έναν εκκεντρικό θεραπευτή– ο οποίος τον ωθεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του, δίνοντας του απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Σε κάθε συνάντησή τους, του αφηγείται μια ιστορία, την οποία είτε αντλεί από την λαϊκή προφορική παράδοση και μυθολογία, είτε την επινοεί με τη φαντασία του. Δραματοποιημένο το εμβληματικό κείμενο του Χόρχε Μπουκάι, με φρέσκια και κωμική ματιά, σε μια παράσταση που αποσκοπεί να κάνει το κοινό συνένοχο. Οι θεατές εμπλέκονται ενεργά στο έργο. Το δίπολο θεραπευτή–θεραπευόμενου αντιστρέφεται και οι ρόλοι ανατρέπονται.
Γκρουπ θέραπυ
Μια παράσταση που συνδυάζει μονόλογο, stand up, χορό και drag. Στην πρώτη συνεδρία μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας η Βασιλική Παπακώστα –η ηρωίδα, άνεργη ηθοποιός -άγαμη όπως αναγράφεται στο τάξισνετ, σινγκλ όμως στο τίντερ- καταφτάνει αργοπορημένη. Προσπαθώντας να δικαιολογηθεί στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας καταλήγει να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και να μοιράζεται μαζί τους ό,τι την απασχολεί. Αστυνομοκρατία, πατριαρχία, τίντερ παρελαύνουν από μπροστά μας, συμπαρασύροντάς μας σε ένα... γκρουπ θέραπυ και καλώντας μας να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα: ήταν, τελικά, η καραντίνα ό,τι χειρότερο μας έχει συμβεί; Trigger Warning: Η παράσταση πραγματεύεται θέματα έμφυλης βίας και σεξουαλικής κακοποίησης.
