Το Χρήστο Σουγάρη τον πρωτοείδαμε στο «Μία αιωνιότητα και μία μέρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1998) στο ρόλο του νεαρού κομμουνιστή και στο θέατρο, την ίδια χρονιά, στην «Απολογία» του Γεωργίου Τερτσέτη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Δυναμικά μπήκε στο θέατρο ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους όπως ο Κάλιμπαν ο Πενθέας, ο Αιακός, ο Δούκας της Κορνουάλης, ο Ρήγας του Ερωτόκριτου, ο Τειρεσίας κ.ά. αλλά και στη σκηνοθεσία ξεκινώντας το 2015 με «Δον Ζουάν ή Η πέτρινη ευωχία», μια προσέγγιση της ιστορίας του μολιερικού Δον Ζουάν πέρα από το ιστορικό πλαίσιο της εθισµένης στην υποκρισία και την ακολασία γαλλικής βασιλικής αυλής του 17ου αιώνα. Ακολούθησαν κι άλλες σκηνοθεσίες και να, που αυτό το καλοκαίρι, ο Χρήστος Σουγάρης, θα σκηνοθετήσει τις «Βάκχες» με πρωταγωνιστές τους: Γιώργο Κοψιδά (Διόνυσο), Νίκο Καρδώνη (Τειρεσία), Δημήτρη Ήμελλο (Κάδμο), Στάθη Κόικα ( Πενθέα), Κρις Ραντάνοφ (Θεράπων), Χριστόδουλο Στυλιανού (Α΄ Άγγελο), Μανώλη Μαυροματάκη (Β΄ Άγγελο), Νίκη Σερέτη ( Αγαύη), Ρούλα Πατεράκη (Γυναίκα), Κώστας Λάσκος (Άνδρας), Άρης Καλλέργης (Τυμπανιστής). Βάκχες: Μυρτώ Αλικάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή, Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη.
Η υπόθεση και η σκηνοθετική προσέγγιση
Στην τραγωδία του Ευριπίδη ο Διόνυσος μεταμορφωμένος σε άνθρωπο ξελογιάζει τις γυναίκες της Θήβας και τις οδηγεί στον Κιθαιρώνα για βακχικά όργια, προκειμένου να τιμωρήσει τον Πενθέα που δεν αποδέχεται τη θεϊκή καταγωγή και τη λατρεία του. Στη σκηνοθετική εκδοχή του Σουγάρη μέσα σε μια παραμελημένη παιδική χαρά ζει και βασιλεύει ένα νεαρό αγόρι, ο Πενθέας. Εκεί καταφθάνει ο νέος θεός Διόνυσος με ομάδα πιστών με σκοπό να εδραιώσει τη λατρεία του στον παρηκμασμένο χώρο. Με την άφιξή του τα πάντα αποκτούν νέα υπερβατική και αχαλιναγώγητη πνοή…
Ο σκηνοθέτης στο σημείωμα του υπογραμμίζει: «Η παρηκμασμένη παιδική χαρά, κατεξοχήν χώρος της ανεμελιάς, της αφέλειας, της φαντασίας, του παιχνιδιού και πάνω απ’ όλα της χαράς, έχει καταντήσει μία μαύρη τρύπα που καταπίνει τη φαντασία τα χρώματα και την ευφορία. Έχουμε να κάνουμε με ένα καθρέφτισμα μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, μία ακραία εκδοχή της πόλης στην οποία ζούμε. Με αυτόν τον τρόπο η παράσταση αγγίζει μέσα από τις Βάκχες του Ευριπίδη τη συνάντηση «παλιού» - «νέου» και πραγματεύεται ζητήματα που μας αφορούν ως ενεργούς πολίτες: αυτοπροσδιορισμός, αυτοδιάθεση, αποδοχή, φόβος, ξενοφοβία ιδεοληψία, επιβολή, Εθνική ψυχολογία, ενηλικίωση, συνειδητότητα».
Οι υπόλοιποι συντελεστές
Η μετάφραση είναι του Θεόδωρου Στεφανόπουλου, η μουσική του Στέφανου Κορκολή, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Αριστοτέλη Καρανάνου και της Αλεξάνδρας Σιάφκου, η κίνηση της Στέφανι Τσάκωνα και οι φωτισμοί του Γιάννη Δρακουλαράκου. Βοηθός σκηνοθέτη είναι ο Νικόλας Ιωακειμίδης. Η παράσταση θα περιοδεύσει σε Αρχαία Ολυμπία, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Χαλκίδα, Αθήνα και Πειραιά.
