Η Κομεντί Φρανσέζ, το πρώτο εθνικό θέατρο της Γαλλίας σπανίως δίνει παραστάσεις εκτός έδρας κι όμως το ερχόμενο καλοκαίρι θα έρθει στην Επίδαυρο με τον Ίβο βαν Χόβε στο σκηνοθετικό τιμόνι.
«Είναι 59 χρονών και με ένα πάρα πολύ ήσυχο τρόπο έχει κάνει μία τόσο μεγάλη καριέρα διευθύνοντας το θέατρο στο Άμστερνταμ και σκηνοθετώντας τέσσερα με πέντε έργα το χρόνο. Την ματιά του εμπιστεύτηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες από την Κέιτ Μπλάνσετ μέχρι τον Ντέιβιντ Μπάουι…». Με τα λόγια αυτά ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, δείχνει το θαυμασμό και την εμπιστοσύνη που τρέφει στον σκηνοθέτη Ίβο βαν Χόβε, ο οποίος μόλις πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών μια από τις καλύτερες παραστάσεις της πολυετούς καριέρας του: το δίπτυχο «Μετά την πρόβα - Περσόνα», θεατρική διασκευή δύο εμβληματικών ταινιών του Μπέργκμαν.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος πιστεύει και ποντάρει στις συμπαραγωγές και στις συνεργασίες όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και καλλιτεχνικούς, έχοντας ως στόχο το χτίσιμο σχέσεων με καλλιτέχνες και σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς. Αυτό το απέδειξε εμπράκτως στο φετινό φεστιβάλ που βρίσκεται σε εξέλιξη και μέσα σε αυτό το πνεύμα το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θα συνεργαστεί για πρώτη φορά με την Κομεντί Φραμνσέζ, για την παράσταση «Ηλέκτρα/Ορέστης» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Ίβο βαν Χόβε. Ο Γαλλικός θεατρικός οργανισμός με έδρα το Παρίσι δημιουργήθηκε το 1680, μετά τον θάνατο του Μολιέρου, ύστερα από τη συγχώνευση του θιάσου του με τον θίασο του Théâtre du Marais. Το 2014, πενήντα δύο χρόνια από την τελευταία εμφάνισή της στην Ελλάδα, η Κομεντί Φρανσέζ παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής την «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία. Η άφιξη τους στην Ελλάδα, το ερχόμενο καλοκαίρι, αποκτά άλλη βαρύτητα καθώς είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνουν στο Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου τόσο η ιστορική θεατρική ομάδα όσο και ο Φλαμανδός σκηνοθέτης.
Πώς βλέπει όμως ο ίδιος ο Ίβο βαν Χόβε τις τραγωδίες αυτές; Όπως δηλώνει, γι’ αυτόν η Ηλέκτρα και ο Ορέστης είναι δύο παιδιά που δεν γνώρισαν τον πατέρα τους, αφού αυτός έλειπε στον πόλεμο της Τροίας, και γι αυτό έχει γίνει ήρωας στα μάτια τους. Με την παράσταση επανέρχεται στο θέμα των οικογενειακών σχέσεων, που τον απασχολεί στο έργο του, παρουσιάζοντας έναν κόσμο φοβερά σκληρό επί σκηνής. «Η οικογένεια είναι ο “δεσμός” της κοινωνίας και υπό αυτή την έννοια γίνεται πηγή πολλών προβλημάτων. Η οικογένεια των Ατρειδών έχει επηρεαστεί από τον πόλεμο της Τροίας που διήρκησε πάνω από 10 χρόνια. Παρατηρούμε έναν αντεστραμμένο καθρέφτη, που μας επιστρέφει το αρνητικό είδωλο των πραγματικών μας παρορμήσεων».
