Η ιδιοσυγκρασιακή ηθοποιός διασκεύασε και πρωταγωνιστεί στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας στο αυτοβιογραφικό έργο της Κολομβιανής ζωγράφου Έμα Ρέγιες «Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας».
«Στην ιστορία αυτή με παρέσυρε η μικρή Έμα. Με παρηγόρησε η ύπαρξη αυτού του μικρού παιδιού που κουβαλάμε μέσα μας μέχρι το θάνατο και όπως κι αν του φερθούμε αυτό είναι εκεί – κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα τ’ ακούσεις να γελάει ή να κλαίει».
«Διαβάζοντας την αλληλογραφία της αγάπησα το κλείσιμο κάποιων επιστολών της με τη φράση: “Κύρη μου, είμαι θλιμμένη γιατί αυτή η επιστολή δεν μου βγήκε όπως είχα θελήσει, αλλά δεν νιώθω ικανή να την ξαναγράψω. Φιλιά σε όλη την οικογένεια και μη με ξεχνάτε. Παρίσι, Οκτώβριος 1969”».
«Μέσα από εκείνη ανακάλυψα την πολύχρωμη Κολομβία, την πολύπαθη Κολομβία, το συνονθύλευμα τόσων πολιτισμών, τα τραγουδιστά της ισπανικά, την πανέμορφη φύση, την αδικία... μια χώρα συναρπαστική».
«Συνειδητοποίησα ένα μεγάλο παράδοξο, ότι όσο πλησιάζεις και γνωρίζεις ένα ανθρώπινο πλάσμα τόσο αυτό απομακρύνεται. Όσο μελετάς τα στοιχεία του, “μπαίνεις στα παπούτσια του”, βρίσκεις κοινά σημεία, το παρατηρείς, γυρνάς τη “φόδρα” του τα μέσα-έξω, τόσο γίνεται Εσύ κι απομακρύνεται απ’ το Εγώ του, οπότε απομένεις με την ψευδαίσθηση πως το πλησίασες».
«Μια ελπίδα επιβίωσης είναι η δύναμη της φαντασίας του ανθρώπινου τέρατος, που όταν έχει ισχυρό παλμό ζωής στο σώμα του και την ψυχή του, τρέφει και τρέφεται με ό,τι βρει, κρατάει ζωντανή την πίστη και την περιέργειά του».
Περισσότερες πληροφορίες
Έμμα
Η γνωστή πρωταγωνίστρια συναντά την Κολομβιανή ζωγράφο Έμα Ρέγες, σε μια διασκευή του βιβλίου της «Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας».
