Αν, όπως λένε, η επιτυχία του «Αμπιγέρ» του Χάργουντ εξαρτάται από το δίδυμο των πρωταγωνιστών, τότε δικαιολογημένα έχουμε υψηλές προσδοκίες για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Μανώλης Δούνιας στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Οι δύο αθόρυβοι αλλά εξαιρετικοί ρολίστες μίλησαν στη Γιώτα Δημητριάδη λίγο πριν από την πρεμιέρα στις 6/11.
Μάνος Βακούσης
Στη ζωή
«Το 1997 ήταν η πρώτη φορά που κάναμε ντουέτο με τον Αλέξανδρο και μάλιστα στην πρώτη του σκηνοθεσία, στον “Μανδραγόρα” του Μακιαβέλι. Είχε μεγάλη επιτυχία· πήραμε και 4 αστέρια από το «αθηνόραμα»! Από πέρυσι είμαστε μαζί και στον “Αύγουστο”, έτσι αυτήν τη σεζόν θα έχουμε εννιά παραστάσεις την εβδομάδα!»
Οι ρόλοι
«Ήταν αυτονόητο ότι ο Αλέξανδρος θα έπαιζε τον Σερ. Κοίτα τον και κοίτα κι εμένα! Έχει αυτόν τον αριστοκρατικό αέρα. Το θέμα όμως δεν είναι το μοίρασμα των ρόλων. Στόχος μας είναι να συναντηθούμε».
Το έργο
«Αυτό που με συγκίνησε στο έργο είναι το ανθρώπινο αδιέξοδο. Εδώ έχουμε δύο συγκλονιστικές εικόνες: απέξω ο βομβαρδισμός του Λονδίνου από τους ναζί και μέσα στο θέατρο η ανθρωποφαγία μεταξύ των ηθοποιών. Αυτό όλο μέσα από ένα απίστευτο χιούμορ. Χωρίς το χιούμορ είμαστε ήδη νεκροί».
Αλέξανδρος Μυλωνάς
Στη ζωή
«Η πρώτη μας γνωριμία, βέβαια, είχε γίνει το 1985, όταν παίξαμε μαζί στον “Μορμόλη” στο Θέατρο Πόρτα. Ξεχώρισα από την αρχή την τρέλα και το ταλέντο του. Γελάμε πολύ μαζί· το χιούμορ μάς ενώνει».
Οι ρόλοι
«Αν παίζαμε σε κωμωδία του Αριστοφάνη, ο Μάνος πάλι θα έκανε τον δούλο – που βέβαια είναι πιο αβανταδόρικος ρόλος. Αν παίζαμε “Περιμένοντας τον Γκοντό”, νομίζω ότι θα ήμουν ο Βλαντίμιρ και θα ήταν ο Εστραγκόν. Το φιζίκ είναι αυτό που μας υπέβαλε να παίξω εγώ τον Σερ και ο Μάνος τον Νόρμαν, τον αμπιγιέρ».
Το έργο
«Το έργο έγινε ταινία το 1983 σε σκηνοθεσία Πίτερ Γέιτς, με τον Άλμπερτ Φίνεϊ και τον Τομ Κόρτνεϊ, και ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Στο ελληνικό θέατρο έχει να ανεβεί επτά χρόνια και είναι θαύμα πώς δεν το άρπαξε κάποιος γνωστός πρωταγωνιστής. Είναι εργάρα!»
Όσα λένε οι άντρες μεταξύ τους
Αλέξανδρος Μυλωνάς: Γενικά, με βάση την εμπειρία μου στο θέατρο, νομίζω πως η συνεργασία με γυναίκες άνω των 40-45 ετών είναι «δύσκολη»… Συνήθως, όχι βέβαια πάντα, οι γυναίκες κάποιας ηλικίας έχουν παραξενιές και δημιουργούν προβλήματα. Και με τους άντρες συμβαίνει κάτι αντίστοιχο, αλλά λιγότερο συχνά.
Μάνος Βακούσης: Κατ’ αρχάς, συμφωνώ, γιατί το λέει ο Σερ! (γέλια) Εγώ πιστεύω πως είναι πολύ πιο εύκολο τώρα που δουλεύω με τον Αλέξανδρο. Δεν έχει τύχει να δουλέψω με γυναίκα. Η γυναίκα είναι ένα θαύμα, αναμφισβήτητα, και δεν ξέρω αν τη γνωρίζω. Προσπαθώ να συναντήσω τη γυναίκα που κρύβω μέσα μου για να συναντηθώ και με τη γυναίκα. .
Η ιδέα για τον «Αμπιγέρ»
Αλέξανδρος Μυλωνάς: Όταν μάθαμε ότι θα πάει για δεύτερη χρονιά ο «Αύγουστος», είπαμε: «Πολύ ωραία, αλλά μήπως παραείναι άνετη η επόμενη χρονιά; Δηλαδή θα καθόμαστε, δεν θα κάνουμε πρόβες, γιατί το έργο είναι έτοιμο, και θα ερχόμαστε εδώ Τετάρτη με Κυριακή. Μήπως να κάνουμε κάτι Δευτερότριτο;» Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε κάτι για να παίξουμε οι δυο μας. Μου έφερε ο Μάνος τον «Νεκροθάφτη» του Ροΐδη, εγώ σκεφτόμουν κάποιες ιστορίες του Τσέχοφ, μέχρι που μας ήρθε η έμπνευση του «Αμπιγέρ». Από τη στιγμή που μας ήρθε αυτή η ιδέα, την αγαπήσαμε τόσο πολύ, που δεν αναζητήσαμε κάτι άλλο. Βέβαια αυτό το έργο είναι μεγάλη παραγωγή, παίζουν ακόμα τέσσερις ηθοποιοί: η Άννυ Λούλου (Λαίδη), η Ευγενία Αποστόλου, ο Νίκος Καλαμός και ο Δημήτρης Μαργαρίτης. Τελευταία φορά παίχτηκε το 2010. Απορώ πώς δεν το άρπαξαν άλλοι γνωστοί ηθοποιοί… Είναι εργάρα!
Μανώλης Δούνιας: η πρώτη του σκηνοθεσία
Μάνος Βακούσης: Είχαμε την τύχη να σκεφτεί ο Αλέξανδρος τον Μανώλη Δούνια, τον οποίο γνωρίσαμε και είδαμε πόσο καλά δουλεύει στον «Αύγουστο», όπου είναι βοηθός σκηνοθέτη. Συνδυάζει τη λογική με τη φαντασία, είναι δραματουργός, μεταφραστής. Είναι ένας σκηνοθέτης που δεν θέλει να αποσπάσει με τη βία κάτι από τον ηθοποιό, αλλά με τον πιο φυσικό τρόπο. Αλέξανδρος Μυλωνάς: Είναι θαυμάσιος σκηνοθέτης και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι έπειτα από αυτή τη δουλειά θα γίνει περιζήτητος
