Άρης Μπινιάρης: «Μήπως σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών;»

Σκηνοθέτης και περφόρμερ μοναδικής ισχύος, δημιουργός δύο αξέχαστων παραστάσεων («Το θείο τραγί» και «Το ’21»), ο Άρης Μπινιάρης αφήνει τη μικρή κλίμακα των ροκ ορατόριων δωματίου και ανεβάζει τους «Πέρσες» του Αισχύλου στην Επίδαυρο.

Γιορτινοί εξοδούχοι, προσοχή!
Τα θέατρα τροποποιούν τα ωράρια και τις ημέρες των παραστάσεων κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου. Πριν την έξοδό σας επιβεβαιώσετε τις όποιες αλλαγές για να οργανώσετε καλύτερα τις θεατρικές σας εξορμήσεις.
Άρης Μπινιάρης: «Μήπως σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών;»

«Πέρσες»: η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία, το πρώτο ιστορικό δράμα και αντιπολεμικό έργο της αρχαιότητας… Πώς ανεβαίνουν σήμερα;
Λάβαμε οπωσδήποτε το αντιπολεμικό σκέλος υπόψη μας. Θα τολμούσα, όμως, να πω ότι εστιάσαμε κάπου αλλού, στο ότι ο Αισχύλος υμνεί τον πολεμιστή που μάχεται για τα ιδανικά, τη ζωή και την ελευθερία. Παίρνει, δηλαδή, το ιστορικό γεγονός της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και, μέσω μιας ποιητικής διάθλασης, ανάγει τόσο το βασίλειο της Περσίας όσο και τους Σαλαμινομάχους σε σύμβολα και αρχέτυπα.

Τι ακριβώς συμβολίζουν;
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Ρωτάει η Άτοσσα για τους Έλληνες: «Ποιoν έχουν βασιλιά και ποιoν αρχιστράτηγο;». Απαντάει ο Χορός: «Δεν είναι δούλοι και υπήκοοι κανενός». Ξαναρωτάει η Άτοσσα: «Στα παλάτια τους έχουν άφθονα πλούτη;». Κι απαντάει ο Χορός: «Μόνο μια φλέβα ασήμι, θησαυρό στη γη τους». Οι Πέρσες, η αυτοκρατορία της αλαζονείας, ηττώνται από τους Έλληνες, αυτούς τους ελεύθερους ανθρώπους, των οποίων ο πολιτισμός δεν αναγνωρίζει τα πλούτη και την ύλη ως θεότητες.

Άρης Μπινιάρης: «Μήπως σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών;» - εικόνα 1
Από την παρουσίαση των «Περσών» στην Κύπρο, όπου και έγινε η πρεμιέρα

Δεν είναι, όμως, οι «Πέρσες» ένας… σοβινιστικός ύμνος στην Ελλάδα.
Όχι βέβαια. Λέξη προς λέξη, ο Αισχύλος αποζητά την ταύτιση και το πάθος με τους Πέρσες. Δεν λέει ούτε στιγμή ένα «δείτε, τι κακοί που είναι». Σε ταυτίζει με αυτό με το οποίο θέλει να σε απο-ταυτίσει.

Κανένας Έλληνας δεν υπάρχει στο έργο, εξάλλου. Μόνο Πέρσες.
Ακριβώς. Διότι ο Αισχύλος θέλει να σου μιλήσει για την ελευθερία. Ανάποδα όμως. Μέσα από το χώρο της ανελευθερίας, της απόλυτης υπακοής, της απουσίας ελεύθερης βούλησης. Σκέψου τους κραδασμούς όταν πρωτοπαίχτηκαν οι «Πέρσες». Σίγουρα θα υπήρχαν Σαλαμινομάχοι ανάμεσα στους θεατές. Φαντάσου τους να βλέπουν το γεγονός που έζησαν, με τον Αισχύλο να τους προτρέπει να ταυτιστούν με τους Πέρσες. Το βρίσκω συγκλονιστικό. Έστρεψα, λοιπόν, το βλέμμα στον εαυτό μου. Ποιες είναι οι συνδέσεις μου με τους Έλληνες του τότε; Κι αναρωτήθηκα: Μήπως, στην πραγματικότητα, έχουμε σήμερα περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών; Για να θαυμάσω τον ηρωισμό των Ελλήνων της Σαλαμίνας, ο πιο σοφός δρόμος είναι να πάω μέσω των Περσών, όπως υπαγορεύει ο Αισχύλος.

Ζούμε, λες, σε μια ανελεύθερη κοινωνία, όπως εκείνη των Περσών;
Ζούμε σίγουρα σε μια κοινωνία που δεν διαλέγεται εύκολα, που είναι κατακερματισμένη, που λειτουργεί αποφεύγοντας το όλον, που εστιάζει στην ύλη και τον πλούτο, που αναφέρεται σε μια δογματική και αδηφάγο εξουσία. Όμως αυτό που με απασχολεί δεν αφορά τόσο το κοινωνικό επίπεδο όσο το ψυχικό. Στρέφω το βλέμμα εντός των Περσών, στον ψυχικό χώρο μέσα τους και, βεβαίως, μέσα μου. Υπάρχει μέσα μου ένα κλειστό και παροπλισμένο πεδίο, αλλά υπάρχει κι ένας άλλος χώρος, ελεύθερος, που λειτουργεί όπως περίπου οι Έλληνες του τότε.

Σαν να πιάνεις το νήμα από το 1821, με το οποίο έχεις ήδη καταπιαστεί, και να το τραβάς προς τα πίσω, μέχρι το 480 π.Χ.
Ωραία το έθεσες. Πάντως οι «Πέρσες», όπως κι όλα τα έργα των αρχαίων τραγικών, είναι διαχρονικά ακριβώς επειδή στην εποχή τους ήταν απολύτως επίκαιρα. Λειτουργούν σαν δοχεία, στα οποία ο καθένας μας εντοπίζει τα δικά του ερωτήματα. Εγώ, λοιπόν, εστιάζω στο ψυχικό πεδίο, στο πώς δηλαδή ο παροπλισμός και η μόνωση κλονίζονται μέσω της ήττας και της καταστροφής, εξωθώντας τα πρόσωπα σε μια συνειδητοποίηση οδυνηρή αλλά με μια θεραπευτική προοπτική. Είναι σαν να μας λέει ο Αισχύλος: «Πρέπει να πενθήσεις για ό,τι έχασες, για ό,τι χάθηκε, για ό,τι άφησες να χαθεί. Μόνο τότε θα μπορέσεις να πας παραπέρα». Ας τον αφουγκραστούμε.

Άρης Μπινιάρης: «Μήπως σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών;» - εικόνα 2
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Άτοσσα) ανάμεσα στο Χορό

Eίναι ροκ αυτοί οι «Περσες», όπως οι προηγούμενες δουλειές σου;
Όχι, δεν είναι ροκ. Έχουν, όμως, τελετουργικά στοιχεία και μοτίβα που «ανατολίζουν». Για τον μουσικό κώδικα, δηλαδή, αφενός έλαβα υπόψη την αρχαία μετρική κι αφετέρου τις παραδοσιακές λατρευτικές μουσικές της Περσίας και, γενικότερα, της Ανατολής. Προσπάθησα να αποφύγω μια φολκλορική χρήση των κρουστών και του τζουρά. Στόχευσα στη μεταστοιχείωσή τους με ταχύτητες πιο σύγχρονες…

Η μουσικότητα τίθεται υπέρ πάντων;
Είναι σίγουρα ο τρόπος που εργαστήκαμε. Υπέρ πάντων, όμως, τίθεται η ιστορία, η κατανόηση του μύθου από την πλευρά του θεατή. Με τη μουσική, τον παλμό και τη δόνηση θέλουμε να παραχθεί το νόημα. Να εξωτερικεύσουμε σε ρυθμό και ήχο την εσωτερική κατάσταση κάθε προσώπου.

Ποια είναι η καθοριστική οδηγία που έδωσες στο θίασο;
Να αφουγκραστούμε το όλον του έργου. Σαν μια ενιαία κίνηση. Σαν μια αναπνοή.

Άρης Μπινιάρης: «Μήπως σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών;» - εικόνα 3
Ο Άρης Μπινιάρης με την πρωταγωνίστριά του (photo credits Κική Παπαδοπούλου)

Ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Παναγιώτης Μουλλάς. Σκηνοθεσία/Μουσική Δραματουργία: Άρης Μπινιάρης. Μετρική Διδασκαλία: Θεόδωρος Στεφανόπουλος. Σκηνικά: Κωνσταντίνος Λουκά. Κοστούμια: Ελένη Τζιρκαλλή. Κινησιολογία: Λία Χαράκη. Σχεδιασμός Φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς. Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Χειμώνας.

Ερμηνεύουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Άτοσσα), Χάρης Χαραλάμπους (Αγγελιαφόρος), Νίκος Ψαρράς (Δαρείος), Αντώνης Μυριαγκός (Ξέρξης). Χορός: Ηλίας Ανδρέου, Πέτρος Γιωρκάτζης, Γιώργος Ευαγόρου, Νεκτάριος Θεοδώρου, Μάριος Κωνσταντίνου, Παναγιώτης Λάρκου, Δαυίδ Μαλτέζε, Γιάννης Μίνως, Άρης Μπινιάρης, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Μάνος Πετράκης, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Σεβδαλής

Παραστάσεις

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Παρασκευή 11 & Σάββατο 12 Αυγούστου (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου)

Υπαίθριο Θέατρο Ε.Η.Μ. (Θέατρο Φρόντζου), Ιωάννινα Σάββατο 19 Αυγούστου

Αρχαίο Θέατρο Δίου Τρίτη 22 Αυγούστου (46ο Φεστιβάλ Ολύμπου 2017)

Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη Παρασκευή 25 Αυγούστου (3ο Φεστιβάλ Δάσους που διοργανώνει το ΚΘΒΕ)

Σημεία Προπώλησης Υπαίθριο Θέατρο Ε.Η.Μ. (Θέατρο Φρόντζου), Ιωάννινα ●Tickets Ioannina Κεντρική Πλατεία Ιωαννίνων Δευτέρα-Κυριακή 11.00-15.00 και 18.00-21.30 τηλ. 2651079855 ●Πολυχώρος Αγορά Κ. Κάτσαρη 11 Δευτέρα-Κυριακή 20.00-03.00 τηλ. 2651079855 Αρχαίο Θέατρο Δίου ●Κέντρο Πληροφοριών-Προπώλησης Εισιτηρίων Φεστιβάλ Ολύμπου Αρεοπαγίτου και Σολωμού γωνία (πρώην Aspis Bank), Κατερίνη Δευτέρα-Παρασκευή 10.00-14.00 και 18.30-21.00, Σάββατο 10.00-14.00 τηλ. 2351076041 Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη ●Βασιλικό Θέατρο Πλατεία Λευκού Πύργου Δευτέρα-Παρασκευή 8:30-21:30 (από 14/08/17-20/08/17 το Βασιλικό Θέατρο θα παραμείνει κλειστό) τηλ. 2315200200 ●Πλατεία Αριστοτοτέλους Δευτέρα, Τετάρτη 10:00-15:30 Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-14:00 & 17:30-20:00 (από 1/08/17-20/08/17 το ταμείο της Αριστοτέλους θα παραμείνει κλειστό) τηλ. 2315200200

Περισσότερες πληροφορίες

Πέρσες

  • Τραγωδία
  • Διάρκεια: 85 '

Όλοι οι βασικοί χαρακτήρες, όπως και ο χορός, ερμηνεύονται με τρόπο που αποκαλύπτει τη μουσική υφή του έργου.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Ο Κυρ Παντελής ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη: ο Σταμάτης Φασουλής συνεχίζει την επιτυχία

Το κοινό της Αθήνας έχει την τελευταία ευκαιρία να απολαύσει τη σπαρταριστή κωμωδία "Η Δεξιά, η Αριστερά και ο Κυρ Παντελής" στο Μικρό Παλλάς, με το φινάλε την Κυριακή 11 Ιανουαρίου.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
23/12/2025

Η Αλίκη Στενού μοιράζεται μαζί μας τον κόσμο της

Η Αλίκη Στενού μιλά για το θέατρο, τη μνήμη και τη λήθη, τη σκηνοθεσία ως διαδρομή, την αρχιτεκτονική ως αφετηρία και τη ζωή έξω από τη σκηνή, εκεί όπου τέχνη και πραγματικότητα συναντιούνται και μεταμορφώνονται.

Παράσταση βασισμένη σε διηγήματα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε έρχεται στο Αλκμήνη

Τι συμβαίνει όταν οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν; Ποιος επιζεί ανάμεσα στο παιδί που υπήρξαμε και στον ενήλικα του φόβου; Εμπνευσμένη από τον Πόε, η παράσταση "Λήθη Vs Θύμηση – Δοκιμή Πόε" ενώνει λόγο, κίνηση, εικόνα σε υβριδικό θεατρικό σύμπαν performance εικαστικής εγκατάστασης.

Μία επιπλέον παράσταση στις 5/1 για τον Καρυοθραύστη

Μία επιπλέον παράσταση στις 5/1 προστίθεται για τον Καρυοθραύστη, η οποία θα είναι καθολικά προσβάσιμη και απευθύνεται σε όλο το κοινό.

Αρετή Πασχάλη: Από τη "Ληστεία της συμφοράς" στα όνειρα που ταξιδεύουν

Η Αρετή Πασχάλη μιλά για τη "Ληστεία της συμφοράς" στο Λαμπέτη, την αγάπη της για το θέατρο, τις επιρροές της, τις σκηνές που την συγκινούν και τα όνειρα που την ταξιδεύουν στη σύγχρονη ελληνική σκηνή.

"Πνεύμονες" : Last call για το βραβευμένο έργο

Στις 27 & 28/12 προλαβαίνετε να δείτε τους "Πνεύμονες" στο Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα, ένα έξυπνο και αστείο δράμα, μια ιστορία παράξενης, σκληρά αληθινής και συνηθισμένης αγάπης.

Theatre pick | Όταν το ελληνικό θέατρο γίνεται αιχμηρό: η "Έντα" του Παλούμπη και του Τσιοτσιόπουλου

Το "Έντα" των Αντώνη Τσιοτσιόπουλου και Γιώργου Παλούμπη φέρνει στη σκηνή ένα ωμό, πολιτικό, σημερινό έργο, συνεχίζοντας τη δυναμική των ελληνικών in-yer-face κειμένων που μιλούν ανοιχτά για εξουσία, ηθική και το μέλλον αυτής της χώρας. Πρωταγωνιστεί μια δυναμική ομάδα ηθοποιών.